sach, pełnych zwierzyny; łąk obfitość, w la sach wyrób smoły i terpentyny. Trzy młyny i cztery karczmy czynią znaczny dochód. Grunta aą rozmaite, najwięcej piaszczystych, lecz w pobliżu rzek Berezyny i Swisłoczy zdarzają się wyborne namułowe niwy, w kulturze z powodu mnogości łąk. Rybołówstwo znaczno. Wapno i glina, llezydencya stara; są ślady okopów. Miejscowość ta należała prawdopodobnie pierwotnie do ks. mińskoza sławskiego, skoro około 1367 r. przy podziale synów JawnutaGedyminowicza, mającego udział zasławski, dostała się drugiemu synowi Siemionowi, który się tytułował ka. świsłookim ob. u Nar buta t. IV, , 3 tablica genealogiczna; Enoykl Orgel, t. XXVIII, 334. Następnie dzielnica świsłooka wróciła do korony w 1387 r, , bowiem Jagiełło nadaje Ś. wraz z Mińskiem, llzeczycą, Łohojskiem, Propojakiem i t. d. bratu swemu Skirgajlle ob. Skarbiec Daniłowicza, t. I, str. 2, 67, Nr. 542. Następnie dość długo głucho o 8. , wiadomo tylko, że była to królewszozyzna, rządzona przez ststów i musiały dziać się przez nich nadużycia, kiedy w 1511 r. 2 października Zygmunt Stary nadał mieszkańcom prawo wnoszenia podatków wprost do skarbu, bez pośrednictwa ststów i poborców. Przywilej ten zatwierdził Zygmunt August d. 19 lipca 1540 r. W 1506 r Tatarzy perekopscy, stojący koszem pod Kłeckiem i daleko rozpuszczający zagony, splądrowali też i 8. W wojnach cara Wasila IV z Zygmuntem I pomiędzy latami 1507 i 1526, wojska ruskie kilkokrotnie spustoszyły miasteczko. Około 1600 r. otrzymuje Ś. wraz z Ostrowiem za zasługi Mikołaj Haraburda h. Abdank, kaszt, miński Niesiecki, IV, 341, wyd. Bóbr. . Zdaje się, że w XVIII w. władali Ś. Zawiszo wie lierbu Łabędź, a następnie przeszły te dobra do Niezabitowskich h. Lubicz i do dziś pozostają w ich ręku. W 1812 r. gen. Dąbrowski operując z dywizyą swą pod Bobrujskiem przeciwko gen. Hertelowi, miewał tu główną kwaterę i opuścił Ś. d. U paździer. idąc pod Borysów ob. Pamięt. . wojenne, wyd. Kraszewskiego, str. 127 J I z A Jel Świsloczaiiy, wś, pow, grodzieński, w 2 okr pol, gm Ilołynka, o 69 w. od Grodna. Świstaczewo, zaśc, pow. bobrujski, w 3 okr. pol. i par. kat. Hłusk, gm. Osowiec, ma 2 osady, grunta lekkie. A. Jel Świstaki, 08. przy wsi Krawce, w pow. tarnobrzeskim. Świstelniki Dolne i Górne, wś, pow. rohatyński, 21 kim. na płd. wsoh. od Rohatyna, 13 kim. na płn. wschód od Bursztyna sąd pow. , tuż na płd. od urz. poczt, w Lipicy Dolnej. Na płd. leżą Podszumlańce, na zach. Sarnki Średnie i Górne, na płn. Lipica Dolna, Słownik aeograiiiszuy T. XL Zeszyt 130. na wsch. Sławętyn i Szumlany Wielkie obie w pow. podhajeckim. Środkiem wsi płynie Narajówka, dopływ Gniłej Lipy i tworzy staw. W dolinie potoku leżą zabudowania. Najwyższe wznieś, obszaru sięga na płn. wBchód 378 mt. , na płd. wsch. 316 mt. , na płd. zach. 348 mt, na zach. 290 mt. Własn, wiek. ma roli or. 873, łąk i ogr. 178, past. 129, lasu 381 mr. ; wł. mu. roli or. 1179, łąk i ogr. 367, past. 59, lasu 21 mr. W r. 1880 było 177 dm, , 971 mk. w gminie, 16 dm. , 85 mk. na obsz. dwór. 907 gr. kat. , 74 rz. kat. , 75 Izr. ; 937 Rusinów, 43 Polaków, 75 Niem ców. Par. rz. kat. w Kąkolnikach, gr. kat. w miejscu, dek. rohatyński Fundatorem pa rafii był Eliasz Świstelnicki w r. 1630 Literaturnyj Sbornyk, Lwów 1874, str. 68. We wsi cerkiew p. w. Zmartwychwstania Chr. Pana i szkoła etat. 1klas. Lu. Lz. Swistopolj dwór, pow. kowieński, w 4 okr. pol. , o 49 w. od Kowna. Swistowa, niem. Eoter Flussturm, turnia i dolina w głównym grzbiecie Tatr. Dolina leży między turnią Litworową a Świstową turnią, oddzielającą ją od doliny Rówienek. Dolinami temi idą drogi wiodące do Węgier, świstów a turnia należy do szczytu Czerwonostawiańskiego al. Kołowego niem. Rotheseespitze, wzn. 2424 mt. Wznieś, turni 2378 mt. al. 7523 stóp. Świstówka 1. grzbiet tatrzański, trawą porosły, wznoszący się pomiędzy górną częścią doliny Rostoki, ponad Siklawą, spadającą z doliny Pięciu Stawów, a doliną Białki. Przez Ś. wiedzie zwykła droga piesza z Zakopanego do Morskiego Oka. Wzn. 5593 st. npm. Od strony Rostoki grzbiet ten opada prostopadłą ścianą. Widok ze szczytu rozległy; oko sięga ku wschodowi aż do wyłomu Dunajca w Pieninach. 2. Ś. , górna część doliny Małej Łąki w Tatrach, kończy się przełęczą pomiędzy Czerwonym Wirchem Kondrackim a Małołączniakiem. Obfituje w dość rzadkie rodzaje flory górskiej. Świstówka, dawna nazwa wsi Michałówka, pow. uszycki oh. Michalówha 10. . Świstunowka, słobodą, pow. kupiański gub. charkowskiej, o 80 w. na płd. zach. od mta powiat. , ma 245 dm. , 2176 mk. ; jarmark. Świstumia, dwór, pow. kowieński, w 3 okr. pol. , o 34 w. od Kowna. Świstuny, zaśc, pow. wileński, w 2 okr. pol, gm. Muśniki, okr. wiej. i dobra w 1865 r. Rusieckich Kiernów, o 7 w. od gminy, 17 dusz rewiz. Świstuny 1. grupa domów w Lubeli, powiecie żółkiewskim. 2. Ś. j g pa domów w Kamionce Wołoskiej. Świstyna, gajówka na obszarze Kopyczyniec, w pow. husiatyńskim. 46

Świsłoczany