Kod. Wielk. , n. 1801, którzy mając swe posiadłości rozłożone w 2 pogranicznych państwach, różne tu załatwiali czynności sądowe Th. Warmiński, Paradies. Droga handlowa z Głogowy na Ś. do Landsberga łączyła suchą drogą Odrę z Wartą. Niebawem zasłynęły sukno i piwo świebodzińskie. W r. 1439 Abraham z Zbąszynia, sędzia poznański, z licz nym pocztem zbrojnego ludu najechał pograniczne dzierżawy ks. głogowskiego Henryka, lecz doznał klęski i dostał się do niewoli; w czasie tej wyprawy napadł także na Ś. Opis najazdu ma się znajdować w księgach kościoła miejscowego. Starostą swiebodzińskim był na on czas Konrad Burkersdorf, około r. 1477 Jerzy von Lobin, 1490 Ceroovicius, od r. 1558 po za r. 1614 Knobelsdorfowie Sebastyan, Maksymilian i Jan Jerzy. Książę Henryk XI, ożeniony z Barbarą, córką Albrechta, Achilesem zwanego, kurfirsta brandeburskiego, panował od r. 1467 do 1476; po nim ks. żegański Jan objął rządy nad Głogową, Kożuchowem, Sprotawą, Zieloną Górą, S. i Cylichową Script. Rer. Sil, X, 10. Z Kożuchowa wypędził Jadwigę i Katarzynę, siostry Henryka, i wdowę po nim. Za panowania Henryka, w r. 1474, wybuchła wojna polskowęgierska. Podczas gdy król Kazimierz pustoszył ziemie szląskie w okolicy Opola, Brzegu, Kluczborka i Oławy, oddział wojsk węgierskich pokusiwszy się o Głogowe, przeszedł przez Odrę i dotarł do Ś. , zkąd najeżdżał poblizkie dzierżawy polskie. W r. dnia 13 grudnia Świebodzianie po krótkiem wahaniu się złożyli ks. Janowi przysięgę, nakazaną przez króla węgierskiego Macieja Script. Rer. Sil. X. Następnego roku na dniu 13 czerwca oznajmia legat papiezki Baltazar de Piscia miastom Ś. i innym, że nieważnym jest zapis księstwa głogowskiego na rzecz Barbary, wdowy po Henryku XI, ponieważ sporządzony został bez zezwolenia króla Macieja; również nieważną jest złożona Barbarze przysięga, ponieważ księżna za zwierzchnika swego uznała króla polskiego Władysława, wroga króla węgierskiego Macieja, i od niego uzyskać miała zatwierdzenie zapisu. Książę Jan uznawszy zwierzchnictwo Macieja, żąda wyklęcia tych, którzy mu nie chcą hołdować. Legat przeto grożąc klątwą, nakazuje posłuszeństwo Janowi, bez względu na złożoną Barbarze lub komu innemu przysięgę, z której w imieniu papieża uwalnia Scr. Rer. Sil. , I, 380 1. W sierpniu t. r. książę Jan zajął miasto Ś. z zamkiem, osadzając starostów i urzędników. Margraf brand. chciał z bronią w ręku poprzeć sprawę Barbary, ale starosta świebodziński rozbił wojska jego 14 grudnia t. r. Scr. Rer. Sil. , X. Około tego czasu wszczęły się długoletnie spory między bernardynami szląskimi a polskimi o założenie kustodyi w Ś. , gdzie zakonnicy polscy z Kościana kwestowali od ustanowienia prowincyi polskiej około r. 1453 Jan z Komorowa w Pomn. Dz. Pol. , V. W r. 1481 Jerzy de Lapide w imieniu króla Macieja zatwierdził ks. Jana w posiadaniu Głogowy, Sprotawy, Kożuchowa, Zielonej Góry, Ś. i Cylichowy; , r. 1482 król Maciej chciał zastawić Krośno, Cylichowy i Ś. margraf. brand. ; układy odnośne nie przyszły do skutku, margraf bowiem chciał nabyć te dzierżawy na własność dziedziczną. R. 1488 dnia 6 stycznia ks. Jan wydając swe trzy córki za książąt kładzkich, zwołał do Głogowy szlachtę i reprezentantów miasta z księstwa swego i zażądał od nich, ażeby złożyli hołd nowożeńcom. Odmówiły mu tego Ś. i inne dzierżawy, ponieważ przed 6 laty przysięgały królowi Maciejowi. Jan przeczuwając, co ztąd wyniknie, w dniu 4 lutego t. r. wysłał żonę swoją z córkami, służbą i klejnotami do Ś. , dokąd i sam przybył w październiku t. r. po bezskutecznym oporze; potem udał się do króla polskiego, który mu odmówił swej pomocy. Tymczasem wojsko Macieja zajęło Głogowę, a następnie Kożuchów, Sprotawę i Zieloną Górę; ztad posunęło się przez Krośno do Ś. , gdzie stanąwszy po Trzech Królach r. 1489, obsaczyło miasto, które poddało się na dniu 15 stycznia, a zamek w 2 dni potem. Księżnę Janową z dziećmi wyprawiono z miasta, dając jej glejt bezpieczeństwa Scr. Rer. Siles. . Po śmierci Macieja, r. 1490, połączył korony czeską i węgierską Władysław Jagielończyk, który pokonawszy współzawodnika i brata swego, JanaOlbrachta, oddał mu prawem lennem księstwo głogowskie z Ś. i inne dzielnice szląskie. Jan Olbracht objąwszy rządy polskie w r. 1492, udzielił Świebodzianom poddanym swoim następnego roku w Poznaniu, pozwolenie sprzedawania wyrobów sukiennych na łokcie podczas jarmarków odbywających się w Międzyrzeczu i Skwirzynie Kod. Wielk. , wyd. Racz. , str. 191 2. Ś. wrócił następnie do korony czeskowę gierskiej, a potem dostał się Zygmuntowi Jagielończykowi na mocy związku braterskiego, odnowionego w r. 1499 dnia 20 lipca; gdy zaś Zygmunt wstąpił na tron polski w r. 1506, Władysław król czeskowęgierski umarł r. 1516, i nauka Lutra krzewić się zaczęła coraz dalej ku wschodowi, zrywały się stosunki pobratymcze Szląska z Polską, a S. z okolicą odpadł od dyecezyi poznańskiej. W r. 1510, za panowania króla Władysława, przystąpił Ś. do związku miast sziąskich, zawartego celem obrony przeciw napaściom włóczącego się rycerstwa. Po śmierci Władysława przeszła z czasem korona czeskowęgierska z dziel

Świebodzin