dorzeczu Dniestru. Wodę z płn. części obszaru uprowadzają potoki Sołonecki Mały i Wielki na zach. ku Szczerkowi, a z płd. strony Kower, dopł. Szczerka. Najwyższe wznies. dochodzi 348 mt. na płd. wschd. Na płn. zach. Horb 334 mt. Przez wschodnią część wsi idzie gościniec lwowsko stryjski. Własność wiek, ma łąk i ogr. 9; wł. mn. roli or. 1610, łąki ogr. 281, past. 253 morg. W r. 1880 było 184 dm. , 879 mk, w gminie 82 dm, 393 mk. w S. Małej, 102 dm. , 486 mk. w S. Wielkiej 817 gr. kat. , 49 rz. kat, 9 izrael. , 4 innycn wyznań; 828 Rusinów, 51 Polaków. Far. rz. kat, w Zubrzy; gr. kat. w Sołonce Wielkiej, dek. szczerzecki. We wsi jest cerkiew p. w. Narodzenia N. M. P. , szkoła etat. jednokl. i kasa pożyczk. gm. z kapit. 350 złr. Dokumentem wystawionym w Zubrzy d. 4 maja 1433 r. poświadczają Wincenty z Szamotuł, kaszt. międzyrzecki i ssta ruski, i Dobko ze Sprowy, podkomorzy ruski, że na rozkaz króla odgraniczyli wsie Żubrzę i Sołonkę Liske, A. G. Z. , t. V, str. 71. W Piotrkowic d. 8 lutego 1501 r. określa Jan Olbracht, z powodu zniszczenia dokumentów wsi Sołonki i Żyrawki, prawa i obowiązki mieszkańców tychże wsi, zaś w dwa dni później wydaje tamże starostom lwowskim zakaz zabierania spuścizny po zmarłych mieszkańcach wsi Sołonki i Żyrawki, przeznaczając ją krewnym l. c. t. IX, str. 188, 191. W Grodnie d. 22 marca 1522 r. zakazuje Zygmunt I Adamowi Korzbokowi, poborcy żydów, obciężać podwodami poddanych z S. i Żyrawki. D. 4 czerwca 1553 r. poleca Zygmunt August Janowi z Mielca, woj. podolskiemu, sście grodeckiemu i chmielnickiemu, aby bronił przywilejów S. i Żyrawki, dotyczących dostarczania podwód, D. 11 września 1561 nakazuje Zygmunt August poddanym wsi S. , aby zjawili się przed komisarzami królewskimi w sprawie ich z popem Eliaszem o dziesięcinę. D. 28 kwietnia 1563 r. król, na skargę mieszkańców 8. o nieprawne wybieranie dziesięciny, nakazuje Piotrowi Barzy z Błażowa, kaszt. przemyskiemu i sście lwowskiemu, by spór ten zbadał i załatwił. D. 30 października 1564 rozstrzyga Piotr Barzy spór między Eliaszem, parochem, a kmieciami. Dnia 9 stycz. 1569 przyrzekają cywun i poddani S. nienastawać na życie Eliasza i zawierają z nim ugodę o dzierżawę. D. 12 wrześ. 1569 Zyg. Aug. dowiedziawszy się, że Piotr Borecki przywłaszczył sobie niektóre części S. i Porszny, rozkazuje Andrzejowi Barzemu, zastępcy star. lwow. , wejrzeć w tę sprawę. D. 26 lipca 1570 poleca Zyg. Aug. Wojciechowi Starzechowskiemu, podkomorzemu lwow. , ustanowić granicę między wsią Miłonowice, do Kunatów należącą, a królewskiemi wsiami Porszną i S. D. 30 marca 1577 potwierdza Stefan Batory dokument Zyg. Aug. wydany w Wilnie 28 stycz. 1561 dla wsi S. i Żyrawki. I. 25 sierp. 1578 potwierdza król wybór popa dokonany przez gromadę wsi S. i aprobowany przez ststę lwowskiego Herburta z Fulsztyna. D. 5 czerw. 1593 uwalnia Zygmunt III mieszkańców wsi S. od podatków Arch. Bern. , C. , i 348, str. 1190. D. 2 maja 1596 podwala Zygmunt III Steczkowi Chwiedkowiczowi odstąpić synowi swemu Mikołajowi ciwuństwo we wsi S. 1. c. , T. , t. 38, str. 350. Dnia 4 grud. 1641 zatwierdza Władysław IV wyrok komisarzy swoich w sprawie sporu S. ze Stanisł. Mniszchem, ststą lwowskim. D. 12 maja 1661 r. potwierdza Jan Kazimierz wyrok swoich kornisarzy, rozstrzygający spór poddanych S. ze ststą lwowskim D. 25 paździer. 1671 pozwala król Michał poddanym wsi S. sprzedawać od św. Małgorzaty do św. Agnieszki w każdą sobotę mięso we Lwowie. D. 20 października 1679 uwalnia Jan III poddanych S. od ciężarów wojskowych. Szereg przytoczonych tu aktów i wiele innych mniej ważnych, tyczących S. , mieści Archiwum Bernard, we Lwowie. W Volum. legum Petersburg, t. VII, str. 161 spotykamy następną uchwalę sejmu z d, 3 grudnia 1764 r. Zważając szczupłe bardzo starostwa naszego grodowego lwowskiego prowenta, a jeszcze i tych umniejszenie skasowaniem na teraźniejszym Sejmie foraliorum, tudzież mając sprawiedliwo względy, że ststa teraźniejszy na reparaoyą zamku dla trybunału małopolskiego i utrzymywanie starościńskich ludzi, expensę mieć będzie znaczną, zaczem wsie nasze S. i Żyrawkę w woj. ruskiem, ziemi lwow. leżące i zdawna ku star. lwowskiemu należące, do tego starostwa i prowentu jego, wraz z propinacyą przywracamy i przyłączamy. A uchyliwszy na stronę dawne tych to wsianów obojej wsi na wypełnienie pewnych nam posług, dano od przodków naszych przywileje i uwolniwszy onych od tychże posług, aby odtąd na ich miejsce staroście lwowskiemu podobna powinności czynsze i daniny, jak i inne wsie nasze w okolicznych pełnią starostwach, oni także wypełniali, stanowimy, salva pendenda quarta proventuum z tychże wsi, jakie się pokażą, ad aerarium Reipublicae. Lu. Dz. Sołonowaty, strumień, uchodzący do ruczaju Horochowatyj, dopływu Ingułu. Sołopele, wś, pow. rossieński, par. lalska, Sołopiaciszki, wś włośc. i fol prywatny, pow. lidzki. w 2 okr. pol. o 37 w. od Lidy, a 19 w. od Ejszyszek, 43 mk. kat. A. T. Sołosz, jezioro w pow. lucyńskim. Solosz, po łotew. Soloszs, wś, pow. lucyński, w 3 okr. pol do spraw włośc, gm Lau Sołonowaty Sołonowaty Sołopele Sołopiaciszki Sołosz