roli or. , 73 ląk, 414 lasu; 1885 r. było 40 dm. , 107 dym. , 35H mk. kat. . 198 ew. ; z tego i gt; rzy inhi na st. kol 8 dm. , 72 mk, , fol. Ludwig. sthal 4 dl. C i 1 gt; L Nowy Młyn 2 lnu, 2 mk. , wyb. Zabngna 8 dni. , 111 mk. , wyb. Zalcwki 1 dm. , G mk. , cegielnia 2 dm. , 12 mk. Razem z Goszyuem i Wętkowami tworzą dobra te majorat. Dziedzic już 1858 r. von Falesko. Szkoła kat. miała 1887 r. 61 dzieci, ewang. 48 dzieci. S. należy do najstarszych osad na Pomorzu. 11. 1282 nadaje ks. Mestwin, między innemi, S. bisk. kujawskiemu Alberowi ob. P. U. B. v. Perlbach, str. 300. R. 1290 poświadcza, że dla zdrady odebrał Swarożyn dawniejszemu dziedzicowi i nadał biskupowi str. 415. R. 1301 nadaje biskup Gerward sołectwo w Subkowach i Swarożynie Henrykowi i Janowi de Lywnow, aby te wsie osadzili na prawie niemieckiem str. 528. R. 1304 poświadcza rada miejska w Elblągu, że Katarzyna de Benzenenborch z dziećmi swemi zrzekła się prawa do wsi S. na korzyść biskupa Gerwarda str. 552. Nie ostał się jednak S. przy biskupach, gdyż już r. 1305 jest w ręku dwóch braci Henryka i Jana Zwadajewiczów Swadaiawiz, z których Jan w następnym roku po egł pod Tczewem, gdy się tam rozgrywała sprawa o uznanie Łokietka lub margrabiów następcami po Przemysławie ob. Majątki biskupów ks. Kujota, str. 39. R. 1305 poświadczają Piotr Swięca z Nowego, woj. pomorski, Piotr, kaszt, tczewskij i Ramota, podkomorzy, że bracia Henryk i Jan Zwadajewiczowie część wsi swej sprzedali klasztorowi w Oliwie P. U. B. , Y. Perlbach, str. 564. Według taryfy z r. 1648, gdzie uchwalono pobór podwójny a akcyzę potrójną, płacił tu Czapski 1 fi. 18 gr. ob. Rocz. T. P. N. w Pozn. , 1871, str. 174. Podług taryfy na symplę z r. 1717 płacił S. 16 gr. ob. Cod. Beln. w Peplinie, str. 83. Wizyt. Szaniawskiego z r. 1710 opiewa, że proboszcz pobierał z S. 15 kor. żyta i tyleż owsa, dawniej zaś po 23 kor. każdego zboża str. 171. Roku zaś 1780 dostawał proboszcz ztąd tylko 9 kor. żyta i tyleż owsa. S. liczył wówczas 104 mk. kat. i 58 ew. i należał do Potulickich ob. Wiz. Rybińskiego, str. 197. W XVI w. byli dziedzicami Czapscy, od których linia swarożyńska ród swój wywodzi. Andrzej ze S. podarował r. 1566 klasztorowi w Peplinie 1000 tal. , a Mikołaja Swarożyńskiego chwali wizyt. Rozdrażewskiego z r. 1583 jako nadzwyczaj gorliwego o wiarę męża. Jedyną córkę Mikołaja pojął za żonę około r. r. 1606 Jan Czapski z Bękowa. Dawniej był w 8. także kościół, afiliowany do Lubiszewa, p. w. św. Katarzyny. Musiał być nowo zbudowany w pierwszej połowie XVI w. , bo konsekrowany był za bisk. Karnkowakiego 1567 1581. Prob. lubiszewski przyby wał tu z nabożeństwem co ti zeci tydzień. Ponieważ późniejsze wizyty o kościole nic nic mówią, widocznie zniszczał w wojnach szwedzkich, które w toj okolic3 wielkie zrobi ły j pu. sto. szenia ob. Utr. kość. przez kś. Fankidejskiego, sir. 204. R. 1889 założono tu nową parafię ewangielicką. Kś. Fi S varreitkelinien, wś i leśnictwo, pow. tylżycki, st. p. Szameitlikehmen; 22 dm. , HO mk. , 260 ba. Swarren, wś, pow. szyłokarczemski, st. poczt. Jugnaten, 27 dm. , 132 mk. , 200 ha. Swarszowice, w XV w. SzwarzlscJmcycze 1578 r. Szwarziszowicze wś, pow. opatowski, gm. Częstocice, par. My chów, odl. od Opato wa 22 w. ; ma 12 dm. , 74 mk. , 40 mr. dwór. , 94 mr. włośc. W 1827 r. 8 dm. , 45 mk. , par. Szewna. Wś ta kilkakrotnie zmieniała swą parafią. W XV w. należy do Mychowa, w r. 1578 do Mominy, 1827 r. do Szewny, obecnie znów do Mychowa. W połowie XV w. S. , wś w par, Mychów, należy do szlachty h. Rawa, ma łany km. ; karczma z rolą dawała dziesię cinę prepozyturze kieleckiej. Łan należący do Warsza Michowskiego dawał kościołowi w Kielcach Długosz, L. B. , II, 471. Według regestr, pobór, z r. 1578 wś leżała w par. Momina. Miała tu Anna Olszyna, wdowa, g ła nu, 1 zagr. ; Stanisław Swarzyszowski i Wy socki V2 i j ä 7. agr. ; Mikołaj Swarzisz. Y łanu, 2 zagr. , 1 komor, ubogi; Hieronim Swarz łanu; Stanisław Swarzisz. , Y4 łi nu, 1 zagr. z rolą Pawiń. , Małop. , 188. Br. Ch. Swarte al. Schwarte w dok. niem. z 1507 r. , jezioro pod Swichowem, pow. lęborski ob. Gesch. d. Lande Łauenburg und Buetow von Cramer, II, 243. Swartąze u Kętrz. , ob. Schwarzsee Klein. Swartówka, wzgórze w pow. złoczowskim, na dziale wodnym Lipy Gniłej i Lipy Złotej; wznieś. 364 mt. Swarycewicze, białoru. Swarycewiczy, wś i dobra nad rz. Stubłą, prawym dopł. Styru, pow. piński, w 3 okr. pol. stolińskim, gm. Raczy sk. Niegdyś królewszczyzna w ststwie pińskiem, we władaniu królowej Bony, która w 1531 r. dała tu schedę niejakiemu Zankowiezowi ob. Rewizya puszcz, str. 325. Wspominane są też 8. pod 1558 r. w dokumencie dotyczącym rozgraniczenia puszcz w wójtowstwach chrystobłockiem i zarzeckicm ob. ibid. , str. 10. W późniejszych czasach S. dostały się Skirmuntom. Wś ma 40 csad; cerkiew p. w. św. Jerzego, drewniana, z 1853 r. , fundacyi Bolesława Skirmunta do 500 parafian, ma z zapisu ks. Leona Woronieckiego z 1524 r. ziemi 7 włók i 1 włókę lasu. Lasy swarycewickie dotychczas słyną wybornym drzewostanem dębiny. Cegielnia, założona po

Swarożyn