ski 1694, znany ze światła i pobożności. I W1722 r. metropolita zachodniej Rusi i przełożony monasteru Leon Kiszka uczynił monaster główna rezydencyą zakonu bazylianów i założył tu fabrykę papieru oraz drukarnię, z której w ciągu XVIII w. wydawano nietylko księgi duchowne w języku cerkiewnosłowiańskim, ale także dzieła świeckie w językach polskim i łacińskim. Drukarnia ta nie była jednak pierwotną, znane są bowiem druki cerkiewne supraskie z XVII w. Poprzednia ta drukarnia przeniesioną została prawdopodobnie w końcu XVI w. z Zabłudowa, gdzie założoną została przez Grzegorza Chodkiewicza, syna założyciela monasteru supraskiego. W 1743 r. wydrukowano w S. całkowitą biblię słowiańską. Około tego czasu Michał Grygoriew Sołowiew wybijał tu przez lat kilka książki nabożne dla starowierców. Bazylianie zgromadzili tu cenną bibliotekę ksiąg religijnych i historycznych, w językach łacińskim, polskim, francuzkim i ruskim. Ozdobą tej biblioteki był jeden z najdawniejszych i najcelniejszych zabytków języka starosłowiańskiego, tak zwany rękopis supraski, pochodzący z XI w. i obejmujący żywoty świętych na miesiąc marzec, oraz niektóre mowy św. Jana Złotoustego, Foeyusza i in. W 1730 r. August II, wracając z sejmu grodzieńskiego, nocował tutaj d. 21 października, zkąd nazajutrz po nabożeństwie wyjechał do Warszawy. W 1736 r. powiększył się majątek klasztoru przez przyłączenie wsi Wojnowce i Kuźnice, nadanych przez Kazimierza Baciutę, podkomorzego grodzieńskiego i sstę sumiliskiego. W 1740 r. opiekun klasztoru Adam Tadeusz hr. Chodkiewicz, wwda brzeski, oraz Jerzy Bułhak, opat supraski i biskup turowski i piński, wyjednali u papieża Benedykta XIV bullę, przywracającą pierwotną ustawę, mocą której opaci wybierani byli z grona braci zakonnej. Pierwszym w ten sposób wybranym opatem był Antoni Młodowski. Po ostatnim rozbiorze Rzpltej, gdy obwód białostocki przeszedł pod panowanie pruskie, większość majątków klasztornych została w części zajętej przez Rossyę, pozostałe zaś zabrane zostały na skarb, który na utrzymanie klasztoru przeznaczył po 2333 tal. i 45 sr. gr. , oraz 75 sążni i 4 wozy drzewa na rok. Po przyłączeniu obwodu białostockiego do Rossyi w 1807 r. wyznaczono klasztorowi 2110 rs. 45 kop. i 70 sążni drzewa rocznie. Po przyłączeniu unii do kościoła prawosławnego klasztor zamieniony został na monaster prawosławny, a ostatni opat Nikodem Marcinowski przemianowany na archi mandrytę. Do 1853 r. przy monasterze znajdowała się szkoła 4 klasowa, przeniesiona w tymże roku do Grodna. Od 1865 r. zaprowadzono przy monasterze szkołę ludową. Drukarnia zniesioną została za czasów pruskich. Pod względem archeologicznym odznaczają się freski, pokrywające wewnętrzne ściany cerkwi, pochodzące z pierwszej połowy XVI w. Freski te przez długi czas były zabielone wapnem, z pod którego wydobyte zostały dopiero w 1887 r. Obszerniejszy opis monasteru podał Bobrowski w Opisie gub. grodzieńskiej II, 1022 33 i Batiuszkow w dziele Biełorussija i Litwa 137141, który też podał wizerunek cudownego obrazu Bogarodzicy, widok monasteru i niektóre motywa fresków str. 165, 168, 169 i 173. J. Krz. Supronięta al. Supronięty, wś, pow. święciański, w 4 okr. pol. , gm. Niestaniszki, okr. wiejski i dobra Chomińskich Dubrowlany, par. kat. Świr, o 4 w. od gminy a 52 w. od Swięcian, ma 36 dm. , 304 mk. kat. w 1865 r. 146 dusz rewiz. . Supronówka al. Sopranówka, wś, pow. skałacki, 18 klm. na pln. wsch. od Skałatu sąd pow. , 5 klm. na płn. zach. od Podwołoczysk st. kol. , poczt. i tel. . Na wsch. leżą Staromiejszczyzna i Zadniszówka, na płd. Zadniszówka, na zach. Rosochowaciec, na płn. Korzyłówka i Skoryki obie w pow, zbara skim. Płd. część wsi przepływa pot. Samiec, prawy dopł. Zbrucza i przyjmuje tu strugę od lew. brzegu. W dolinie Samca leżą zabu dowania i biegnie tor kolejowy. Wznies. się ga na płn. 330 mt. ; własn więk. ma roli om. 505, łąk i ogr. 59, pastw. 4, lasu 13 mr. ; wł. mn. roli or. 912, łąk i ogr. 94, past. 1, lasu 119 mr. W 1880 r. było 117 dm. , 774 mk. w gminie, 10 dm. , 74 mk. na obsz. dwor. 739 gr. kat. , 82 rzym. kat. , 27 izr. ; 776 Rusinów, 70 Polaków. Par. rzym. kat. w Zbarażu, gr. kat. w miejscu, dek. zbaraski, dyec. stanisła wowska. Do par. należy Rosochowaciec. We wsi cerkiew p. w. Narodzenia N. M. P. , szko ła etat. , młyn. Podług reg. pob. pow. krzemie nieckiego należała do włości wołoczyskiej Wołoczyszcze, trzymanej przez kn. Stefana Korybutowicza Zbaraskiego, wwdę trockiego, od nieboszczyka kn. Władysława Zbaraskie go, i płaciła z 6 dym. , 5 ogr. i 4 ogr. Jabło nowski, Wołyń, 128. Lu. Dz. Suprowszczyzna, wś nad rz. Dzitwą, pow. lidzki, w 1 okr. pol. , gm. i okr. wiejski Gonczary, o 2 w. od gminy a 20 w. od Lidy; 11 dm. , 115 mk. w 1865 r. 40 dusz rewiz. ; należała do dóbr Zajęczyce, Łęskich. Suprun, chutor, pow. radomyski, par. praw. Wilia, wraz ze wsią Oleszpol należy do Franciszka Protobowerija. Supruńkowce, wś nad rzką Błyszczanówką Tarnawką, dopł. Tarnawy, pow. uszycki, 1 okr. pol. i sąd Dunaj owce o 20 w. , gm. Rachnówka, st, poczt. Szatawa. Położona w Supronięta Supronięta Supronówka Suprowszczyzna Suprun Supruńkowce