wstaje dzisiejsza wieś Jangrot. Sołtysi sułoszowscy zasiadają jako ławnicy sądu niemieckiego w grodzie krakowskim ob. Kod. Małop. , I, 298, 332, 401. Ci zamożni sołtysi, z pomocą mieszkańców wsi, wznoszą w połowie pierwszej XIV w. kościół i uposażają parafią. Na akcie uposażenia kościoła w Dobry r. 1361 podpisał się jako świadek pleban rector ecclesiae Ambrosius de Sulosow Kod. dypl. pol, III, 273. W połowie XV w. znajduje się w S. kościół murowany z kamienia wapiennego, p. w. św. Wawrzyńca. Pleban pobierał dziesięcinę z folwarku a od kmieci meszne po 4 korce żyta i tyleż owsa z łanu, po pół gr. z łanu, od komor. po 6 denarów, od 2 łanów sołtysich po fertonie. Dziesięcinę dawali kmiecie bisk. krakowskiemu. Wieś miała 120 łanów, trzy karczmy bez roli. Wś ta, należąca do zamku pieskoskalskiego, została wraz z zamkiem nadana przez Ludwika Węgierskiego Piotrowi Szafrańcowi. Tenże Piotr wraz ze swym bratem stryjecznym Janem, dziekanem krakow. , ufundowali altaryą w katedrze i uposażyli ją czynszami ze Sułoszowy, lecz jak się żali Długosz, rzadko takowe wypłacali Długosz, L. B. , I, 229 i IT, 93. W 1490 r. wś S. , należąca do zamku skalskiego, ma 60 łan. km. Według reg. pob. pow. krakowskiego z r. 1581 Stanisław Szafraniec płaci od 89 1 2 łan. km. , 5 zagr. z rola, 4 kom. z bydł. , 5 kom. bez bydła, 3 rzemieśl. Pawiński, Małop. , str. 24, 435. Parafia S. dekanat olkuski składa się tylko z jednej wsi S. Stary kościół stał się za ciasny, dlatego r. 1873 został rozebrany i założono fundamenta pod nowy, który poświęcił biskup Kuliński w lipcu r. 1884. W starym kościele był piękny nagrobek Zuzanny Szafrańcowej z r. 1501. S. gmina należy do sądu gm. okr. II w os. Skała, st. p. i dr. żel. w Olkuszu, ma 15, 933 mr. i 8568 mk. 74 żyd. . Br. Ch. Sułoszyn, wś, pow. lubartowski, gm. Fir lej, par. Kock, odl. 14 w. od Lubartowa; ma 42 osad, 552 mr. Wchodzi w skład dóbr Skromowska Wola, pierwotnie zaś wchodziła w skład dóbr Kock. Folw. nosi nazwę Olesin ob. W 1827 r. wieś miała 56 dm. , 364 mk. Wspomina tę wś Długosz L. B. , II, 567. Według reg. pob. pow. lubelskiego z r. 1531 S. , Łukowiec, Skromowska Wola, w par. Kocko, własność Piotra Krakowczyka, kaszt. chełmskiego, miały 3 łany, 1 2 młyn. Część Symparka 1 łan, 1 2 młyn. W 1676 r. jest we wsi 56 poddanych Pawiński, Małop. , 349 i 25 a. Br. Ch. Sułów 1. wś i folw. nad rz. Pór, pow. zamojski, gm. Sułów, par. Szczebrzeszyn, odl. od Zamościa na zach. 26 w. , od Szczebrzeszyna na płn. o 8 1 2 w. , od st. dr. źel. Rejowiec 54 w. Ma 48 os. , 362 mk. kat. , 779 mr. ziemi ornej i łąk obfitych; urząd gm. W 1827 r. 37 dm. , 252 mk. Fol. S. dawniej należał do probostwa w Szczebrzeszynie. Obecnie własność prywatna, ma 5 dm. i 683 mr. Położenie równe. Przez łąki przepływa rz. Pór, zabierając drobne strumyki. W skład gminy S. wchodzą wsi Bodaczów, Deszkowice, Gaj Gruszczański, Gruszka Zaporska, Kitów, Klemensów pałac rezydencyonalny ordynatów Zamoyskich, z kaplicą, Michalów, Mokrelipie, Rozłopy, Sąsiadka, S. , Sułówek, Sułowiec, Tworyczów, Zakłodzie i Źrebce oraz Nowiny przys. Gmina S. należy do sądu gm. IV okr. w Gorajcu. Ma 6315 mk. , w tej liczbie 445 praw. , 5 prot. , 42 żyd. Zajmuje 16, 518 mr. ziemi or. 10, 442 mr. , łąk 2449 mr. , zabudowania 120 mr. , nieużyt. 478 mr. , wody 49 mr. , błota 40 mr. i lasu 2940 mr. . Gleba lekka, popielatka, w cześci czarnoziem, najwięcej gliny. Przez wschod, część gm. przepływa Wieprz w półn. Pór. 2. Ś. , przyl. fol. Hruszniew, pow. konstantynowski. T. Żuk Sułów, wś, pow. wielicki, na wzgórku, po zach. stronie gościńca z Wieliczki 8, 5 klm. do Gdowa, u źródeł pot. Niżowy lew. dopł. Raby. Graniczy na zach. z Dobranowicami, na wschód z Łazanami, na płn. z wielkim la sem należącym do Biskupic, na płd. z mniejszym liściowym lasem. Par. rz. kat. w Bi skupicach. Wś składa się z 60 chat i 2 dm. folw. , ma 283 mk. rz. kat. Pos. wiek. Aleks. Bakatowicza wynosi 162 roli, 6 łąk, 3 ogr. , U past. i 47 mr. lasu; pos. mn. 209 roli, 33 łąk, 16 past. i 26 mr lasu. Długosz opisując tę wieś raz podaje Ł. B. , II, 106 jako wła ściciela Włodka h. Łodzia; we wsi było 4 ła ny km. , 2 karczmy, 2 zagr. z rolą, młyn z ro lą i prodium szlacheckie; drugi raz III, 48 wymienia jako dziedziców braci Stanisława i Piotra h. Strzemię i podaje 4 łany km. , za grodę z rolą i predium. W 1581 r. Pawiński, Małop. , 64 posiadał S. Lubomirski; liczono 5 łan. km. , 3 zagr. z rolą, 3 kom. z bydłem i 2 kom. bez bydła. Mac, Sułów, Sulovo w r. 1357, wś, własność niegdyś kapituły gnieźn. , z obszarem 10 łan. km. i 2 sołtys. , graniczyła z Łowęcinem i Siekierkami, w pow. poznańskim. Zatwierdził ją król Kazimierz z r. 1357 Kod. Wielkop. , n. 1354, mylnie objaśnia jako Sulin i Sulęcin. Zachodzące w Akt. grodz. wielkop. n. 2600 z r. 1398 Sulovo zdaje się być tym S. a nie Wszołowem z pod Pleszewa. W r. 1552 kapituła sprzedała Siekierzeckiemu, dziedzidzicowi Siekierek, Sułów, który przed r. 1580 już przestał być osadą. E. Cal. Sułów, góra w Beskidzie szląskim, wznies. 943 mt. npm. Leży w punkcie zejścia się granic Szląska, Morawy i Węgier. Z pod szczytu wypływa rz. Ostrawica.

Sułoszyn

Sułoszyn

Sułó

Sułów