Rudnią z prawej strony rz. Szaciłkę, a z le wej Pierekałkę, ma młyn; w dalszym biegu przepływa pod fol. Karolin i wsią Januszki, o 2 1 2 w. po za którą uchodzi do S. z prawej strony rzka Chalimonówka, połączona z rzką Siermiażką. Od Januszek do folw. Najdzienowioze, na przestrzeni 4 w. prawy brzeg jest lesisty; pod wsią Najdzienowicze młyn; o parę wiorst poniżej S. zasiliwszy się z lewej strony rzką Wołk, zwraca się kręto na za chód, płynie lesistą kotliną ku wsi Nowopole młyn na rozlewie i w ciągłych zakrętach dociera do granicy pow. oszmiańskiego za zaśc. Tulonka. Od Tulonki zwróciwszy się prawie na płnzach. , na przestrzeni 3 w. two rzy granicę pow. mińskiego i oszmiańskiego, poczem wkracza w pow. oszmiański i zato czywszy szerokie koło wśród puszcz ku zaśc. Zubarów, o 4 w. dalej ma ujście w nizinnej miejscowości, naprzeciwko błotnego uroczy ska zwanego ZielonyMoch, po lewej stronie Niemna, w pow. nowogródzkim leżącego. Dłu gość biegu w pow. mińskim około 40 w. , w pow. oszmiańskim około 10 w. ; w górnym biegu ma brzegi malownicze, zasila się wielu bezimiennemi strumieniami, brzegi w wielu miejscach mają zalewne łąki. Rybna na sta wiskach. W czasie rozlewów wiosennych S. w dolnym swym biegu, na przestrzeni 3 mil mniej więcej, począwszy od wsi Nowopole, spławia drzewo z puszcz okolicznych. Teraz spław się zmniejsza z powodu wyniszczenia lasów. A. Jel. Suła 1. dobra nad rz. Sułą, prawym dopł. Niemna, pow. miński, w 3 okr. pol. kojdanowskim, gm. Rubieżewicze, do niedawna w par. katol. Rubieżewicze, teraz Kojdanów, w pobliżu traktu handlowego z Rubieżewicz do Iwieńca, Pierszai i dalej. Dość dawne dziedzictwo Łęskich, mają 2796 dz. ziemi dworskiej; grunta szczerkowe, dość urodzajne, łąki nadrzeczne obfite. Do dóbr należy folw. Pawlucie. Rezydencya zamożna, gospodarstwo staranne. Była tu dawniej kaplica kat. par. Rubieżewicze. W XVI w. było to miejsce królewszczyzną i bodaj należało do starostwa czerkaskiego; nadane przez Stefana Batorego Michałowi Hrybunowiczowi Bajbuzie, który to nadanie odstąpił Aleksandrowi Wiszniowieckiemu, stście czerkaskiemu, na jakową ugodę zapadła uchwała sejmowa w r. 1590 ob. Vol. Leg. , II, fol. 1345. Następnie S. przeszła na własność prywatną Radziwiłłów i należała do końca XVIII w. do klucza Starzyńskiego ob. Starzynki. Miejscowość lekko falista; gorzelnia, młyny, propinacye. 2. S. , dwa pobliskie folw. poradziwiłłowskie u źródeł Suły, pow. miński, własność Ratyńskich; jeden ma 230, drugi 146 dzies. ; miejscowość dość falista, małoleśna, grunta szczerkowe, łąki dobre. A. Jel Suła, rzeka w gub. charkowskiej i połtawskiej, lewy dopł. Dniepru. Bierze początek pod wsią Miłowidową, w pow. lebedyńskim gub. charkowskiej, na pograniczu pow. sumskiego, przepływa w kierunku płd. zachod. przez powiaty lebedyński, romeński, łochwieki, łubieński, chorolski, zołotowski i kremieńczugski i w pobliżu mka CzyhyrynDu browy Czyhryńska Dąbrowa trzema ramio nami uchodzi do Dniepru. Długa 360 wiorst, szeroka do 20 saż. , głęboka od 2 do 4 1 2 arsz. Brzegi, zwłaszcza prawy, ma miejscami wy niosłe i urwiste. Płynie doliną mającą od 1 1 2 do 5 w. szerokości, krawędzie której są wy niosłe. Wylew wiosenny zalewa całą dolinę. Dno miejscami błotniste. Dawniej wybrzeża S. pokryte były odwiecznemi lasami, obecnie prawie zupełnie wytrzebionemi. W całej do linie S. , zwłaszcza zaś w okolicach Łubien, rosną wyborne drzewa owocowe. Nie jest żeglowną, ani nawet spławną, do czego przy czynia się mnóstwo młynów; obfituje w ryby. Na brzegach S. znajdują się 4 miasta Romny, Hlińsk Glińsk, Łochwica i Łubny, oraz 132 wsi, z 242, 000 mk. Lewe dopływy S. są nieznaczne, z prawych ważniejsze; Romna, Łochwica, Udaj, Śleporód, Orżawiec i Orżyca, powstająca z trzech rzek Suchąja Orżyca, Syraja Orżyca i Czumah. Nad S. rozciągały się niegdyś obszerne posiadłości ks. Wiszniowieckich, nabyte w 1590 r. przez ks. Ale ksandra od, Michała Hrybunowicza Bajbuzy ob. t. VI, 734 5. J. Krz. Sutaszewo, urzęd. Sulaszewo. Szulasazewo r. 1364, majętność dworska, pow. ohodzieski, o 3 klm. na płd. od Margonina par. i poczta, na wschodniem wybrzeżu jez. Margońskiego. Graniczy z Witkowicami, Próchnowem i Mar goninem; st. dr. żel. w Budzyniu o 7 klm. S. zwane bywa Starem, w przeciwstawieniu dodrugiego folwarku, zwanego Nowem 5 dm. , 115 mk. i leżącego o 2 klm. na płd. wschód od Starego. Oba folw. tworzą okrąg dworski, mający 9 dm. , 165 mk. 161 kat. , 4 prot. i 689 ha 461 roli, 43 łąk, 149 lasu. Właści cielem jest ordynat Zygmunt hr. Potulicki na Próchnowie. W r. 1364 przy rozgraniczeniu dyec. gnieźnieńskiej i poznańskiej przypadło S. dyec. pozn. Kod. Wielkop. , 1522. W r. 1578 było na S. 5 śladów os. , następnego ro ku 7 śl. os. i 2 sołtysie, a w r. 1618 1620 1 ślad sołtysi i 5 osiadłych. Przy schyłku ze szłego wieku dziedziczył S. Fryderyk Skórzewski. E. Cal. Sułków 1. folw. i S. Siemnowo; , wś, pow. włocławski, gm. Piaski, par. Zgłowiączka, odl. 24 w. od Włocławka. W 1875 r. fol. S.

Suła

Suła

Sutaszewo

Sułków