par. Zakrzówek, odl. 12 w. od Kraśnika, 28 w. od Janowa; ma 47 osad włośc, 317 mk. , 800 mr. W 1827 r. było 57 dm. , 386 mk. Folw wchodzi w skład dóbr donacyjnych gen. Trepowa Zakrzówek, obejmuje 420 mr. Gleba gliniasta urodzajna. Pod wsią ze wzgórzy biją silne źródła, tworzące rz. Bystrzycę. W potwierdzeniu posiadłości klasztoru koprzywnickiego w 1279 r. przez Filipa, legata papiezkiego, wymieniono Sulicetow; w potwierdzeniu Leszka, księcia krakowskiego, z 1284 r. spotykamy formę Sulichechow Kod. Małop. , II, 114, 155. Widocznie pierwotna forma nazwy była odmienną od dzisiejszej i brzmiała może Sulichow, Sulichowice, już jednak w dokum. z 1277 r. mamy skróconą formę Sulow, a w akcie z 1284 r. Suleiow Kod. Małop. , I, 110, 123. W połowie XV w. wś S, własność klasztoru koprzywnickiego, należała do par. w Kraśniku. Było tu 28 łanów km. , dających klasztorowi po fertonie, 10 jaj, ser, 2 koguty, 2 korce owsa i wołu z łanu każdego rocznie. Obowiązani byli dawać podwody do Pokrzywnicy, uprawić pod zasiew 2 kor. jarzyny i 2 oziminy i zasiać takowe. Trzej ogrodziarze nic nie płacą lecz odrabiają dzień w tygodniu. Dziesięcinę dają kmiecie i ogrodziarze i młyn 1 2 łanu klasztorowi, z połowy łanów snopową, z połowy drugiej pieniężną, po 4 gr. z łanu albo 3 szerokie gr. . Sołtys ma 2 łany dawne i 2 1 2 nowo dodane, sadzawkę i 2 karczmy, z których daje po 1 grzyw. czynszu a z łanów dziesięcinę klasztorowi. Młyn płaci 2 grzyw. czynszu Długosz, L. B. , II, 501 i III, 389. W r. 1531 wsi Sułów, Zakrzów, Bystrzyca, w par. Kiełczowice, miały 12 1 2 łan. , 1 młyn. W 1569 r. we wsi S. , w par. Kraśnik, płacił wójt dziedziczny Jan Kobilski od 1 1 2 łanu Pawiń. , Małop, , 355, 372. Br. Ch. Sulów, szczyt górski w Beskidach szląskich, 943 mt. npm. wzn. Sulowa 1. folw. w Demianowie, pow. rohatyński. 2. S. , część Martynowa, w pow. rohatyńskim. Sulszynce ob. Sulżyn. Sultecken, ob. Ganderkehmem, Sulżyce 1. wś, pow. wilejski, w 1 okr, pol. , gm. Hermanowicze, okr. wiejski i dobra w i865 r. Kowzanów, Starynki, o 8 w. od gminy a 59 w. od Wilejki, przy dr. poczt. z Mołodeczna do granicy pow. mińskiego, ma 9 dm. , 68 mk. w 1865 r. 20 dusz rewiz. . 2. S. , własność ziemska, pow. miński, nale ży do domin. Łanice, Czaplińskich, nabyta w 1863 r. J. Krz. A. Jel. Sulżyn, w dok. Sulszynce w 1570 r. , Sulzincze 1577, Szulzynce 1583, Sulżynce 1589 r. , wś nad Chomorą, pow. zasławski, okr. pol. antoniński, gm. Sulżyn, par. kat, Butowce, o 22 w. na płd. zach. od Zasławia a 150 w. od Żytomierza, przy trakcie poczt. między st. Konstantynowem a Zasławiem, w okolicy lesistej; posiada cerkiew drewnianą. Położenie niskie, mokro i bagniste a gleba popielatka. Domów włościańs. wielo, porozrzucanych po rozmaitych zakątkach leśnych. . Dawniej S. był miastem z zamkiem, którego śladów nawet dziś odszukać niepodobna. Pozostawał zdawna w posiadaniu ks. Ostrogskich. Podług reg. pob. pow. łuckiego z 1570 r. wymieniony pomiędzy innemi osadami należącemi do ks. Ostrogskich, z których pobór wnosi w ogóle Antoni Iłowski, namiestnik Ostrogski, w imieniu Olbrachta Łaskiego, wojewody sieradzkiego. W 1577 r. kn. Konstantyn Ostrogski płaci z mta Sulzincze z domów rynkowych 24 po gr. 4, domów ulicznych 19, co tylko ogrody przy sobie mają, z domu po gr. 2, ogr. po gr. 1, domów półdworz. 24, z roli po gr. 10, z domu po gr. 2, rzemieśl, co ogrody mają 14, 2 rzemiosł. 4, domu po gr. 1, ogr. po gr. 1, przekup, , co domy i ogr. mają, dym. 5, z przekup. po gr. 7, z domu po gr. 1, ogr. po gr. 1. W 1583 r. ks. Janusz Ostrogski, wojewodzie kijowski, z mka Szulzyniecz wnosi z domów rynkowych 12 po gr. 6, 2 domów ulicznych 29, z nędznych chałup 36, z rzeźnika 1, dym. 28, rzemieśl. 5, koło 1 walne, 1 pop. Wreszcie w 1589 r. p. wojewoda wołyński dał z Połonnego i Sulżyniecz flor. 80 Jabłonowski, Wołyń, 15, 43, 131, 156. Na mocy tranzakcyi kolbuszowskiej z 1753 r. oppidum Sulżyn al. Sulżyńce darowane zostały Jabłonowskiemu, cześnikowi w. litew. W bieżącym wieku S. należały do Ciechońskiego, marszałka pow. zasławskiego, potem do jego szwagra Nartowa, od którego nabył Husakowski, ten zaś podzielił na części i sprzedał każdą oddzielnie. Między Zasławiem a Sulżynem stoczoną została bitwa między wojskiem polskiem, dowodzonem przez Suchodolskiego, a Kozakami, pod wodzą Taboreńki i Dońca, która zakończyła się zupełną porażką ostatnich ob. Pamiętn. do panowania Zygmunta III, Władysława IV i Jana Kazimierza, wydał Wójcicki, t. II, 57. J. Krz. Suła, rzeka w pow. mińskim i oszmiańskim, prawy dopł. Niemna. Bierze początek w pow. mińskim, w podgórzach około folw. Bobrowszczyzna u Zieleńskiego mylnie pod wsią Horno, płynie dość bystrym nurtem w kierunku południowym około folw. Suła, wsi Rudniewicze, Gońkowszczyzna, zaśc Dranicy, Żydowicze, drugiego fol. Suła, kędy na rozlewie ma młyn o 5 w. poniżej z prawej strony zasila się rzką Pohrebicą, płynie koło wsi Morozowo, pod mkiem Rubieźewicze ma młyn na rozlewie, płynie pod wieś i folw. Hnieck, o 1 1 2 w. poniżej przyjąwszy pod Sulów Sulów Sulowa Sulszynce Sultecken Sulżyce Sulżyn Suła