r. Kod. Wielkop. , n. 320 i 1354, posiadłości kościoła gnieźn, , nie odnoszą się do Sulina. Solec zlał się prawdopodobnie z Waliszewem, a Sułowo istniało jeszcze w XVI w. w okoli cy Kostrzyna pow. średzki. S. składał się z łan. km. i dziedzicznych; w 1504 r. rozgra niczono tę osadę od Dębnicy; w 1580 r. po siadał ją Latalski Jerzy; było wówczas 5 łan. km. i 1 zagr. ; w 1620 r. były tylko 2 łany, a 3 wcielono do dworu; dziedzicem był Jan Jarochowski, około 1793 r. Adam Rozbicki, a w nowszych czasach Zawadzcy. Daniny kościel ne składano prob. w Dębnicy Łaski, L. B. , I, 50, mylnie pisze Szubyno. Wś ma obecnie 4 dm. , 31 mk. kat. i 25 ha roli. Dwór ma 5 dm. , 88 mk. 77 kai, 11 prot. i 321 ha 291 roli, 20 łąk. 2. S, os. niegdyś, ku połd. od Po znania, w 1235 Władysław Odonicz wymie nia ją między przyległościami Minikowa, któ re nadał kościołowi poznańskiemu Kod. Wielk. , n. 184. E. Cal. Sulinaj, ob. Sulickie błoto. Sulinki, fol. , pow. konstantynowski, gm. Zakanale, par. Janów, odl. 5 w. od Konstan tynowa, a 10 w. od Biały; ma 3 dm. , 11 mk. Fol. ten, oddzielony od dóbr Komarno, rozl. 846 mr. gr. or. i ogr. 315 mr. , łąk 76 mr. , pastw. 51 mr. , lasu 391 mr. , nieuż. 13 mr. ; bud. mur. 2, z drzewa 7; płodozm. 9pol. , las nieurządzony. A. Pal. Sulinowo, wś, pow. wągrowiecki Żnin, o 6 klm. na zach. półn. od Żnina poczta. Graniczy z Jaroszewem, Sarbinowem, Słabomirzem, Dochanowem i Brzyskorzystewkiem; par. Górzyca, st. dr. źel. na Domasławku Elsenau o 11 klm. ; z Bekanowem tworzy okrąg wiejski, mający 26 dm. , 229 mk. 226 kat. , 3 Prot. i 659 ha 591 roli, 15 łąk, 3 lasu, S. było własnością arcyb. gnieźn. ; potwierdził ją król Kazimierz w 1357 r. Kod. Wielk. n. 1354. Zabrane przez rząd pruski, wcielone było do domeny Wągrowiec. Około 1523 r. składano z S. daniny kościelne prob. górzyckim Łaski, L. B. , I, 156, mylnie pisze Schubyenowo; między 1577 i 1620 było tu 6 śladów os. , 4 puste i 3 sołtysie. Suliński, potok, lewy dopł. Popradu. Płynie od wsi Sulin w hr, spiskiem. Suliny 1. pow. olkuski, gm. Ogrodzieniec, par. Kromołów. 2 S. , pow. suwalski, ob. Soliny. Sulislave 1209 al. Zulislawe 1295, wś zaginiona pod Żukowem, pow. kartuski. R. 1209 nadaje ją Mestwin norbertankom w Żukowie ob, P. U. B. v. Perlbach, str. 13. Por. Lisewo 5. . Kś. Fr. Sulisław, wś i fol. , pow. odolanowski, dawniej kaliski, o 6 klm. na płd. zach. od Raszkowa; par. Janków Zalesny, szkoła w miejscu, poczta w Daniszynie, st. dr. żel. w Ostrowie i Biniewie o 10 1 2 klm. S. leżał pu stkami około 1580 r. Pawiński, Wielkop. , I, 120 przyp. , mylnie Subisław. W lesie między S. i Pogrzybowem znajduje się nasyp z śla dami okolnego rowu. Wś ma 21 dm. , 146 mk katol. i 122 ha 108 roli, 4 łąk. Fol. 5 dm, i 110 mk. należy do Pogrzybowa. Własność Niemojowskich. E. Cal. Sulisławice 1. wś i folw. , pow. kali ski, gm. Żydów, par. Dobrzec, odl. od Kalisza 6 w. ; wś ma 10 dm. , 133 mk. ; fol. 4 dm. , 73 mk. W 1827 r. 13 dm. , 63 mk. W 1885 r. fol. S. rozl. 657 mr. gr. or. i ogr. 576 mr. , łąk 46 mr. , lasu 18 mr. , nieuż. 17 mr. ; bud. mur. 11, z drzewa 10; płodozm. 11pol. Wś. 17 os. , 52 mr. Na tutejszym folwarku 1803 r. zaprowadził Aloizy Biernacki pierwszy w tych stronach płodozmian. Na początku XVI w. dziesięciny z łan. km. i dwor. pobierał pleban w Dobrcu Łaski, L. B. , II, 43. Według reg. pob. pow. kaliskiego z 1579 r. Piotr Sulisławski płacił tu od 4 1 2 łan. , 3 zag. , 4 kom. , 3 rzeź. Pawiński, Wielkp. , I, 116. 2. S. , w 1581 r. Sulikowice, wś i fol. nad rz. Szreniawą, pow. miechowski, gm. Tczyca, par. Szreniawa, odl. 14 w. od Miechowa. W 1827 r. było 28 dm. , 177 mk. Według reg. pob. pow. krakowskiego z 1490 r. S. miała 4 1 2 łan. W 1581 r. wś Sulikowice, własność Bonara, który płacił od 4 zagr. z rolą, 6 kom. bez bydła Pawiński, Małop. , 26, 438. W 1886 roku. folw. S. rozległości 418 mr. gr. or. i ogr. 280 mr. , łąk 7 mr. , pastw. 42 mr. ., lasu 65 mr. , w odpadkach 18 mr. , nieuż. 7 mr. ; bud. mur. 7, z drzewa 7; płodozm. 14pol. , las nieurządzony, pokłady wapna, młyn wodny. Wś S. 30 os. , 210 mr. ; wś Podlesie 19 os. , 252 mr. Wymienione w potwierdzeniu posiadłości klasztoru tynieckiego przez Grzegorza IX z 1229 r. , w liczbie wsi dających opłaty klasztorowi. W polowie XV w. S. , wś w par. Srzeniawa, własność Sulisławskiego, miały 5 łan. km. , z których dziesięcinę, wartości 6 grzyw. , płacono prebendzie krakowskiej zwanej krzeszowską. Folw. rycerski, karczma, 3 zagr. z rolą płacili dziesięcinę pleb. w Szreniawie Długosz, L. B. , II, 36. 3. S. , 1366 r. Sulislavicz, 1370 Sulistovice, w XV w. Sulyslavicze, wś, pow. sandomierski, gm. Łoniów, par. Sulisławice. Leży w żyznej i malowniczej okolicy, o 24 w, na zach. płd. od Sandomierza, około 5 w. na zach. od Koprzywnicy, posiada kościół par. mur. , 37 dm. , 345 mk. S. Poduchowne, wś, ma 3 dm. , 25 mk. W 1827 r. 27 dm. , 232 mk. W 1885 r. fol. S. rozl. 269 mr gr. or. i ogr. 249 mr. , łąk 9 mr. , past. 5 mr. , nieuż. 6 mr. ; bud. mur. 4, z drzewa 7; płodozm. 11pol. Wś S. 35 os. , 166 mr. ; wś S. Poduchowne 48 mr. Jest to jedna ze starszych osad. W akcie z 1366 r. występu

Sulinaj

Sulinaj

Sulinki

Sulinowo

Suliński

Suliny

Sulislave

Sulisław

Sulisławice