linii dr. żel. brzeskokijowskiej, pow. zasławski, okr. pol. łabuński, gm. Sudyłków, o 5 w. od st, dr. żel. Szepietówki, 23 w. na wschód od Zasławia, a 120 w. od Żytomierza odległe. W równinie błotnistej położono, w 1870 r. miało 422 dm. , 1384 mk. , w tem 40 żydów, cerkiew, 2 kaplice, synagogę, dom modlitwy żydowski, 2 fabryki sukna, 5 garbarni, cegielnię, browar, 2 młyny, 22 sklepy, 55 rzemieślników, targi co tydzień. Przy wjeździe do mka, nad traktem z Połonnego idącym, są ślady starego zamczyska, dokoła wałem opasanego. Jest tu kilka dość porządnych domów zajezdnych, inne natomiast bardzo liche. Domki mieszkańców otoczone są sadami, sami zaś oni trudnią się rolnictwem, a ponieważ ziemia jest urodzajną czarnoziem III klasy, są przeto zamożni, mają dosyć koni i w wielkiej ilości hodują bydło rogate, owce i trzodę chlewną i prowadzą handel masłem i serem; corocznie sprzedają około 100 karmnych wieprzy. S. należy do najdawniejszych osad w okolicy, przeszłość jego jednak i historya mało są rozjaśnione. W XVI w. należał do Zaslawszczyzny. Podług reg. pob. pow. krzemienieckiego z 1570 r. był w zastawie u Tytusa Chomiaka, który z Horodyszcza i Sudzilkowa płaci z 8 dym. , 13 ogr. po 2 gr. , 1 karcz. W t. r. dodatkowo wniósł pobór Michajło Łabuński z Saldzikowa z 18 dym. , 11 ogr. po 4 gr. , 7 ogr. po 2 gr. , 1 koła młyn. W 1583 r. kn. Michał Zasławski z imienia swego zasławskiego Sudzilkowa płaci z 3 dym. , 2 ogr. , 1 podsusiedka, zaś z Sudzikowa Ludwikowego z 3 dym. , 2 ogr. , 1 koła dorocz. W t. r. Krzysztof Łabuński płaci z Sudilowki od 3 dym. , 7 ogr. , 1 koła wodnego Jabłonowski, Wołyń, 25, 35, 134, 147. W XVII w. S. należał do Aksaków, początkowo Jana, podwojewodziego, następnie sędziego ziemskiego kijowskiego 1627 r. , następnie na mocy działu pomiędzy jego synami, zdziałanego w 1670 r. , młodszego z nich Michała, podstolego kijowskiego, dworzanina królewskiego, żonatego z Katarzyną Musałową Ziemblicką ob. Rulikowski, Opis pow. wasyIkowskiego, 45 47; porów. też art. Motowidłówka, W połowie XVIII w. S. należy do Stanisława Lubomirskiego, po którym przechowała się crekcya na cerkiew św. Dymitra, wydana w S. d. 25 marca 1740 r. ob. Stecki, Wołyń, I, 370. Od St. Lubomirskiego otrzymał S. kanclerz w. kor. , biskup poznański Jędrzej Stanisław Młodziejowski, jako wynagrodzenie za forytowanie jego sprawy podczas tranzakcyi kolbuszowskiej, mocą której dostały mu się z dóbr ordynacyi Ostrogskiej miasta Stepań i Dubno z okolicznemi włościami. Młodziejowski, jako dziedzic S. , otrzymał od króla przywilej pod d. 11 maja 1771 r. , pozwalający zaprowadzić w tem mieście 12 jarmarków podług kalendarza ruskiego. Po śmierci Młodziejowskiego nabył S. Jan Grocholski, oboźny koronny. Ten przyozdobił mko pięknym pałacem, przy którem wzniósł niewielką murowaną kapliczkę. Po 1831 r. 8. zajęty został na skarb, w 1857 r. zwrócony Grocholskim, obecnie należy do Iżyckich. Pałac wraz z starożytną cerkwią św. Dymitra zgorzał w 1859 r. , poczem kaplicę zamieniono na cerkiew, nabożeństwo zaś katolickie odprawia co niedziela i święta zjeżdżający z Zasławia ksiądz w kapliczce na cmentarzu grzebalnym. Z dawnej cerkwi pozostał tylko srebrny trybularz misternej roboty, około 20 funtów ważący, z napisem u spodu, świadczącym, że ofiarowała go do cerkwi św. Dymitra Róża Pociej owa. Wiadomość podana przez Lipińskiego w Starożytnej Polsce o istnieniu tu klasztoru bernardynów, zdaje się być mylną, nie ma bowiem żadnego śladu, aby kiedykolwiek w S. był kościół lub klasztor katolicki ob. Stecki, Wołyń, 368 372. J. Krz. Sudyłówka al. Burkacz, rzeczka w pow. dubieńskim, lewy dopływ Styru, do którego uchodzi przy wsi Mierzwa Merwa, powyże Berosteczka, prawie na granicy z Galicyąj Wypływa z błot za Rzyszczowem, mija Berylów, Uwyń, Mikołajów, Styrkowcc i Burkacze. Płynie w kierunku wschodnim, długa przeszło 25 w. Sudynity, okolica, pow. telszewski, w 2 okr. pol. , o 43 w. od Telsz. Sudziany, wś, pow. telszewski, w 3 okr. pol. , o 75 w. od Telsz. Sudzibór, zaśc, pow. mozyrski, w 2 okr. pol. petrykowskim, gm. Laskowicze, o 5 w. na płd. zach. od Sniadynia, ma 6 osad. Sudzice, morawskie Saudice, niem. Zanditz, dawniej Suderwitz, 1313 Zuditz, 1331 Czudicz, wś i targowisko, pow. raciborski przed 1818 głupczycki, leżą w dolinie, nad strumieniem Białawoda, odl. 2 mile od Raciborza. Posiadają kościół katol. , szkołę 1006 ha ziemi do gminy należącej 913 ha roli, 163 dm. , 1192 mk. 156 ew. . Ludność morawska i niemiecka. Obszar większ. własn. ma 7 ha. Par. ewang. Rozumic. Pożar zniszczył osadę w 1800 r. Sudziewicze, wś, pow. miński, w 2 okr. pol. rakowskim, gm. Iwioniec, ma 7 osad; grunta lekkie, miejscowość dość leśna. Sudzików, ob. Sudyłków. Sudzilkow, ob, Sudyłków. Sudzilowicze 1. wś i dobra, pow. prużański, w 2 okr. pol. , gm. Maciejewicze Matwiejewicze, o 49 w. od Prużany. 2. S. , wś, pow. połocki, niedaleko jeziora Dołżyca, nadana w 1673 r. przez ks. Michała Wiszniowieckiego cerkwi bł. Jozafata w Połocku, w

Sudyłówka

Sud

Sudz

Sudzilko