Sucymin, 1648 r. Sycimimo, 1685 Sycimin, 1710 Sucimin, 1780 Sukumin, niem. Suzemin, dobra rycerskie, pow. starogardzki, stacya poczt. Starogard o 1 milę, parafia katol. Pinczyn; 845 ha 600 roli, 57 łąk, 92 lasu; 1885 r. 11 dm. , 45 dym. , 276 mk. , 150 kat. , 126 ew. ; szkoła ew. 1887 r. 65 dzieci; go rzelnia parowa i młyn; hodowla owiec rasy Rambouillet. Mesznego pobierał prob. ztąd 1710 r. 4 kor. żyta i tyleż owsa ob. Wizyt. Szaniawskiego, str. 118. Wizyt. Ostrowskie go z r. 1765 opiewa, że dawniej dawano 16 kor. żyta i tyleż owsa, wówczas jednak tylko po 5 kor. owsa str. 165. W wizyt. Rybiń skiego z r. 1780 czytamy, że prob. dostawał 14 kor. żyta i tyleż owsa, S. zaś liczył 110 mk. 69 kat. ; dziedziczką była p. Grąbczewska str. 442. Akta z drugiej połowy XVIII w. wspominają, że podkomorzyna Balbina Grąbczowska utrzymywała tu kaplicę domo wą ob. Utr. kośc. ks. Fankidejskiego, 252. Według taryfy z r. 1648, gdzie uchwalono pobór podwójny a akcyzę potrójną, płacił tu Rembowski 14 fl 28 gr. ob. Rocz. T. P. N. w Pozn. , 1871, . str. 174. Podług taryfy na symplę z r. 1717 płacił S. 20 gr. ob. Cod. Beln. w Peplinie, str. 83. Przy S. istniał też Sucyminek, dziś zapewne złączony w je dną całość. Kś. Fr. Suczaki, wś i dobra, pow. grodzieński, w 3 okr. pol. , gm, Gudziewicze, o 42 i 43 w. od Grodna. Suczaki, wś, pow. mohylowski, mylnie VII, 89, zamiast Suchaki ob. . Suczawa, rzeka na Bukowinie, bierze początek ze źródeł tryskających z gór Hreben i Łuczyna wzn. 1590 mt. , w Karpatach bukowińskich, na obszarze Szypotu, w pow. radowieckim, mija Ruskę, Fratowce, Radowce, Badowce, Chyliszeny; uchodzi do Seretu z lewego brz. pod Paskanami w Mołdawii. Długa 23 mil. Spad wód znaczny; ponad źródłami wzn. 1457, na granicy pow. radowieckiego tylko 316 mt. Dopływy z lew. brzegu Ropoczel, Ruska, Sudan, Falkeu, Biłka, Paraul Rusului, Ruda, Hatna, Dragomirna; z praw. brzegu Pohaniczoara, Śepitul, Brodina, Putna, Pozeu, Toplica, Solka, Sołoniec, Rakowa, Suczawica. W dolinie S. istnieje uprawa wina. Suczawa, z przys. Itzkany Stare, Kuttem, Szeptelicem i Zanika, miasto powiatowe na Bukowinie, nad rz, Suczawą z praw. brzegu, na wzgórzu, odl. 5 mil od Seretu, 5 klm. od Itzkan Nowych, stacya dr. żel. Iwowskoczer niowieckiej, odl 356 klm, od Lwowa a 90 klm. od Czemiowiec. Posiada cerkiew klasztorną ormiań. nieun. , dawniej katedralną, z grobowcem św. Jana Nowi, patrona Bukowiny, cerkiew gr. unic, kościół par. rz. kat, szkoły, sąd powiatowy, sąd śledczy, 10, 104 mk. w tej liczbie około 2000 ormian wschod, obrządku. Dokoła miasta liczne ruiny dawnych obwarowań. W 1388 r. Piotr Muskat, wojew. mołdawski, przenosi swą rezydencyą do S. Jego następca Aleksander Dobry dla podniesienia osady sprowadził Ormian. Za Stefana Wielkiego S. zostaje oblężoną r. 1497 przez Jana Olbrachta, zamierzającego osadzić na hospodarstwie swego brata Zygmunta. Z przeniesieniem stolicy przeniesiono też rerezydencyą biskupów. Koło zamku wojewodów powstaje cerkiew katedralna św. Jerzego. Drugą cerkiew p. w. św. Dymitra wzniósł r. 1475 Stefan Wielki. Jan Zamoyski, popierając na hospodarstwo Mohiłów, oblega S. r. 1600. Tymoszko Chmielnicki, chcąc osadzić na hospodarstwie swego teścia Lupulę, zrzuconego z tej godności, oblega S. i tamże ginie 1653 r. Szereg oblegających S, kończy Jan Sobieski, który po zwycięztwie chocimskiem r. 1673 zajmuje miasto. Po nim owładnęli S. Turcy i spustoszyli zamożną i przemysłową osadę. Zwłoki św. Jana uwiezione przed Turkami do Żółkwi, sprowadzone zostały na nowo do S. z polecenia cesarza Józefa II. Suczawski powiat na Bukowinie ma 10 mil. kwadr, i 76210 mk. Dzieli się na dwa okręgi sądowe Suczawa 52, 392 mk. i Gurahumora 23, 818 mk. . Miasta w powiecie Gurahumora, Bukszaja, Bosancze. Suczaweny, wś, w pow. storożynieckim, u zbiegu Małego Seretu z Seretem; ma 861 mk. Suczawicaj rzeczka bukowińska, prawy dopływ Suczawy; ma źródła pod Dealu Marului, uchodzi pod Badowcami. Dopływy Soarek, Ruska, Wojewodeasa. Długa 4 1 2 mil. Por. Mardzina i Obczyna 15. . Suczawica, wś, w pow. radowieckim, ma 886 mk. Posiada starożytny klasztor gr. nieun. , założony 1570 r. przez hospodara Multan Jeremiasza Mohiłę. W kościele piękne freski i grobowce Mohiłów. Na obszarze wsi łomy piaskowca. Suczek, nazwa nadawana niekiedy wsi Jarosławka ob. , w pow. zwinogródzkim. Suczki, wś, pow. Słonimski, w 2 okr. pol. , gm. maryjska, o 21 w. od Słonima. Suczki 1. niem. Sutzken, wś, pow. gierdawski, st. p. Nordenbork; 46 dm. , 227 mk. , 357 ha. 2. S. , wś, pow, gołdapski, st, p. Gołdap; 33 dm. , 185 mk. , 519 ha. 3. S. , wś, pow. łecki, st. p. Bajtkowy; 22 dm, , 127 mk. , 287 ha. Istniała już w r, 1484. Wszystkie te wsi są osadami założonemi przez Polaków. Suczy Borek, uroczysko, pow. prużański, w 4 okr. pol. , gm. Masiewo, o 64 w, od Prużany. Suczy al. Zielony staw, w Tatrach nowotarskich, ob. Gąsienicowe stawy. Suczyn, ob. Szczuczyn,

Sucymin

Suc

Suczaki

Suczawa

Suczaweny

Suczawicaj

Suczawica

Suczek

Suczki

Suczy

Suczyn