dług niektórych badaczy osada założoną została w 1430 r. przez Kalinnikowych, zajmujących się przemysłem solnym w tych okolicach, podług innych zaś początek miasta odnieść należy do drugiej połowy XVI w. , kiedy Strogonowie otrzymali ziemie nad Kamą, leżące od Czerdyni do Czusowej. To tylko pewne, ze od czasu Strogonowych S. oprócz przemysłowego, otrzymał ważne znaczenie handlowe, przez miasto bowiem przechodził nowy trakt do Syberyi i założoną tu została komora celna, zniesiona w połowie XVII wieku. W skutek przeprowadzenia nowego traktu syberyjskiego przez Ekaterynburg S. utracił poprzednie znaczenie handlowe. W 1708 r. S. został włączony do gub. syberyjskiej; od 1719 r. mto prowincyonalne; w 1727 r. przyłączony do gub. kazańskiej, został w 1781 r. mtem powiatowem namiestnictwa a w 1796 r. gub. permskiej. Miasto niejednokrotnie ulegało pożarom, i tak w 1581 r. w skutek napadu Tatarów syberyjskich, dalej w 1635, 1672, 1688, 1695, 1711, 1717, 1745, 1753 i 1759 r. Solikamski powiat zajmuje zachodnią, europejską część gubernii i podług obliczeń pułk. Strelbickiego ma 533, 10 mil, al. 25774, 8 w. kw. Powierzchnia powiatu przerzniętą jest od północy na południe przez rz. Kamę na dwie równe prawie części, pochylające się ku rzece. Część wschodnia opiera się o góry Uralskie, stanowiące granicę odpow. wierchoturskiego i dochodzące na tej przestrzeni do znacznej wysokości w szczytach Konżakowski kamień 5135 st. , Suchogowski kamień 3920 st. i Padwiński kamień 3078 st. . Od gór Uralskich oddzielają się na zachód łańcuchy gór, towarzyszące brzegom rzek i tworzące działy wodne pomiędzy nimi. Zachodnia część powiatu przedstawia równinę, przerzniętą niewiełkiemi wzgórzami. Gleba przeważnie kai mienista i błotnista tundry. Z ciał kopalnych najważniejsze rudy żelazne w części wschodniej powiatu i sól kuchenna, wywarzaj na w Nowousolu, Solikamsku i in. Nadto znajduje się tu gips, glina, kamienie granitowe i in. minerały. Cała powierzchnia powiatu należy do dorzecza rz. Kamy, przerzynającej powiat na przestrzeni 120 w. Z dopływów Kamy ważniejsze Kondas, Inwa i Obwa z prawej i Jajwa i Koswa z lewej strony. Kama ma ważne znaczenie ekonomiczne, na niej bowiem spławiane są produkty miejscowe aż do Niżnego Nowogrodu. Znaczniejszych jezior nie ma, mniejsze zaś znajdują się w dolinach rzek, zwłaszcza zaś Kamy. Błota rozrzucone są na całej przestrzeni powiatu. Lasy, pomimo wielkiego wyniszczenia, zajmowały w 1870 r. przeszło 1, 400, 000 dzies. , t, j. do 55 ogólnej przestrzeni, w tej liczbie było 1, 059, 100 dzies. lasów skarbowych na 1, 180, 200 dzies. ziemi do skarbu należącej. W 1867 r. było w powiecie bez mta S. 172049 mk. 2569 jedynowierców, 170 rozkolników, 7 katol, 15 protest. . Mieszkańcy zajmują się rolnictwem, które, z powodu nieurodzajności gleby i surowego klimatu, za wyjątkiem tylko płd. zchd. części powiatu, nie wystarcza na miejscowe potrzeby. Ważniejsze źródło dochodu dla mieszkańców stanowi praca w fabrykach, warzelniach i kopalniach, wypalanie węgla, wycinanie drzewa, pędzenie smoły i terpentyny, oraz myślistwo. Pod względem przemysłowym w 1870 r. było w powiecie 45 fabryk, zatrudniających 4858 robotników i produkujących za 7, 208, 893 rs. Najważniejsze z nich 7 warzelni soli 4, 604, 792 rs. prod. i 9 hut i fabryk żelaznych 2, 546, 310 rs. prod. . Solimos węgier. ob. Gaujacowce. Solinie, jezioro, w pow. sejneńskim, w pobliżu jez. Dumbel, ma 12 morg. obszaru. Solinka, rzeka, powstaje w obr. gm. t. n. , w pow. lisieckim, z połączenia dwu strug, jednej z pod Strybu 1014 mt. , szczytu granicznego pasma Karpat, a drugiej od płn. z pod Rozsochy 1093 mt. , schodzących się u zach. podnóża wierchu Kiczurki 909 mt. Płynie przez wś Solinkę, przeszedłszy pod Matragórą 991 mt. na obszar Żubraczego, zwraca się na płn. wschód. Przepływa wś Cisną, poniżej której wygina się na płn. wschód, zraszając osady Dołżycę, Buk, Polanki i Terkę; odtąd płynie na płn. przez Bukowiec, Dołkowyję, Zawóz, a na ubszarze Soliny, naprzeciwko wsi, wpada do Sanu z lew. brzegu, Dolina rzeki górska. Na górnym biegu, na praw. brzegu, rozpościera się dział Hyrlaty, ze szczytami Hyrlatą 1103 mt. , Berdą 1043 mt. i Rozsochą 1093 mt. ; po lewym zaś dział Wołosania, ze szczytami Wołosaniem 1070 mt. , Sazówką 969 mt. , Berestem 942 mt. , Osiną 962 mt. i Honym groniem 820 mt. . Na obszarze Dołżycy dolina zwarta od płn. zach. działem Łopiennika 1069 mt. , a od płd. wsch. działem Krzemiennej 937 mt. i Falowej 965 mt. . W dalszym ciągu od Terki począwszy od zach. wznoszą się Korbania 894 mt. i Jaworysz 588 mt. , a od wschodu dział Tołsty 748 mt. , rozpościerający się między Sanem a Solinką. Spad wód 750 mt. połączenie się źródl. strug; 724 mt. pod kościołem w Solince; 578 mt. ujście Rostoki; 564 mt. pod kościołem w Cisny; 508 mt. ujście Dołżyczki; 460 mt. pod Terką; 370 mt. ujście. Przyjmuje z praw. brzegu Rostokę, Dołżyczkę, Bowański pot. , Wetlinę i Grabnik; z lew. brz. Wołosań, Ciśniankę, Zwór, Uniacki pot. , Bukowiec, Kanlienny, Wołkowyjkę i Łukowski pot. Długość biegu 45 klm. W rzece żyją ryby bzdyrka

Solimos

Solimos

Solinie

Solinka