dłości Aleks. hr. Branickiego wznosi się okazały zamek z kaplicą, biblioteką i parkiem. S. stanowiła pierwotnie część przyległej wsi Stryszawy. W XV w. należały one do Piotra Komorowskiego h. Korczak, magnata posiadającego całą niemal Żywiecczyznę a prócz tego liczne posiadłości na Spiżu i w Szląsku. W XVI w. S. ze Stryszawą przeszły w posiadanie Suskich może drogą wiana. Według reg. pob. z 1581 r. Kasper Suski płaci w S. i Stryszawie od 4 łan. km. , 14 zagr. z rolą, 5 kom. z bydł, pół łanu sołtys. , 6 rzemieśl, od huty szklanej, tracza, dudy i ćwierci roli. Jeszcze jednakże znaczna część Żywiecczyzny parafie Żywiec, Rychwałd, Radziechów należy do Komorowskich Jana i Krzysztofa. S. należała wtedy do par. Zembrzyce odl. 43 klm. . Zdaje się że wkrótce potem przeszła S. w ręce Ossolińskich, którzy niewątpliwie wznieśli tu w XVII w. zamek i założyli parafią. Zamek przedstawia zlepek różnorodnych części z różnych epok. Być może iź za Komorowskich już stał tu dworzec obwarowany było to koniecznem w lesistycb, górskich okolicach, do którego później dodawano przystawki. Ztąd spotykamy w różnych częściach budowli różne herby Korczak, Topór. Przy kościele wedle Dykc. Echarda mieli być osadzeni kanonicy regularni. W kościele znajdują się nagrobki Komorowskich. Po Ossolińskich właścicielami byli Wielopolscy, później Potoccy. Jan hr. na Pieskowej Skale i Żywcu Wielopolski, wojew. sandomierski, dziedzic Pieskowej Skały, klucza bobreckiego z zamkiem Bobrek i wsiami Bobrowniki, Gorzów, Gromiec, Chełmek, Nowopole i Libiąż; dóbr Suchy z zamkiem i wsiami Łęcze, Stryszów, Lachowice, Zdzieboł i Krzeszów; dóbr Kobylanki, Kossocic i Baryczy, Chorążyc i Moniaczkowic oraz pałacu w Krakowie, pisał się na Suchy. Przywilejem z d. 21 maja 1742 i U lutego 1761 r. August III nadał pozwolenie do odprawiania jarmarków w Suchy. Jarmarki te cesarz Franciszek zatwierdził w r. 1790 Złota Księga, IX, 193. obecny właściciel hr. Aleksander Branicki, nabywszy dobra, wyrestaurował zamek liczący około 100 pokojów i pomieścił bogate zbiory ksiąg, rękopisów i rycin. Mieści się tu obok wielu rzadkości bibliograficznych polskich, bogaty zbiór rycin nabyty od Kraszewskiego. W 1784 r. wielki wylew Skawy zniszczył całą wieś. Znajdują się tu kopalnie żelaza i istniała też hamernia miedzi. Rysunek zamku z krótkim opisem podał Tygod. Illustr. z 1873 r. t. XI, Nr. 287. Br. CL Sucha, rzeczka, w pow. bytowskim, ob. Kotkowy, Sucha 1. Pośrednia, niem. MittelSuchau, wś, pow. frysztacki, par. Sucha Dolna, należy dziś do orłowskiego klucza, ma szkołę 2klasową katol. polską 1878 r. 202 dzieci, 112 dm. , 830 mk. , 1010 mr. rozl. 2. S. Dolna, niem. NiederSuchau, wś, , pow. frysztacki, graniczy z poprzedzającą i do jednych z nią dóbr należy, niegdyś własność Januszewskich, Dziembowskich, Madalińskich, Kasparków, ma pałac stary, folw. , gorzelnię, 2 młyny na strumieniu Żywocicy, kościół par. kat. , 1774 r. zbudowany, 2klas. szkołę polskoniemiec ką 1878 r. 140 dzies. katol. i drugą ewang. , wraz z kol. Kasparkowice ma 777 mk. i 764 mr. rozl. 3. S. Górna, niem. OberSuchau, wś, pow. frysztacki, ku płd. zach. od Frysztatu, o 11 2 mili, nad Żywocicą, ma folw. , gorzelnię, piękny pałac; 1832 r. założył tu dziedzic hr. Larisch cukrownię, dziś zwiniętą. Młyn, tartak, kościół kat. par. , niedawno założony, 1klas. szkoła kat. 1878 r. 213 dzieci, urz. poczt. , 148 dm. , 1479 mk. , 1746 mr. rozl. Według dok. z 1450 r. istniały już te wsi Suche utrumque Kod. dypl. pol. , t. IV, 58. S. Dolna par. kat. , dek. karwińskiego, ma 1129 kat. , 567 ew. , 27 żyd. S. Górna par. kat. , dek. karwińskiego, 1150 kat. , 500 ew. , 25 żyd. Sucha, węg. Szuka, wś w hr. szaryskiem Węg. , kościół fil. gr. kat. , 170 mk. Sucha 1. niem. SuchenFluss na mapie sztab. , odpływ jezior Bledzewskich do Obry dopł. Warty, 1 klm. długi, w pow. międzychodzkim Skwirzyna, pod Bledzewem. 2. S. , lewy dopł. Prosny, w pow. pieszewskim, po wstaje pod wsią Suchą, o 12 klm. na płd. wschód od Żerkowa; płynie od płd. ku płn. ; oblewa Grab; uchodzi pod Prusinowem; obra ca młyn Robakowski; długi do 5 klm. 3. S, , prawy dopł. Sępolny dopł. Obry, powstaje na Suchych Holendrach, o 10 klm. na wschódpłn. od Trzciela, na granicy pow. bukowskie go i międzyrzeckiego; płynie wśród lasów od płn. ku płd. ; uchodzi przy młynie Węgiel nym, o 10 klm. na wsch. płn. od Trzciela; długi około 4 klm. E. Cal Sucha 1. al. Suchawieś, wś, pow. pleszewski, o 11 klm. na płd. wschód od Żerkowa, u źródeł Suchej dopł. Prosny, na trakcie jarocińskograbskim, graniczy z Dobieszczyzną. Grabiom, Wieczynem, Pieruszycami, Sławoszewem, Małą i Wielką Lubinia; par. Czermin, dawniej Szymanowice, poczta na. Sierszewie Breitenfeld, st. dr. żel. w Kotlinie o 11 klm. ; 7 dm. , 46 mk. 41 kat. , 5 prot. i 38 ha 33 roli, 4 łąk. Około r. 1523 płaciła S. proboszczom w Szymanowicach dziesięciny z 4 ćwierci roli po 2 kor. żyta i tyleż owsa, tudzież po 10 gr. ; między r. 1579 i 1618 były tu 2 łany os. i 3 zagr. ; wś dziedziczyli wówczas Zofia, potem Gabryel Złotkowscy. 2. S. , folw. do Dębna, pow. pleszewski, 4

Sucha

Such