sarkał na to wielce, i rozwodził żale, iż mu nawet biednego Subotowa nie chciano popu ścić Pamiat. k. k. , III, 424. I w istocie Rzplita zatwierdzając mu w 1659 r. wszyst kie nadania poczynione dawniej jego ojcu, wykluczyła S. jako cząstkę dóbr czehryńskich Vol. Leg. , IV, 303. Opowieść rocznikarza czernihowskiego, jakoby w 1664 r. Ste fan Czarniecki wpadłszy do S. miał zwłoki Chmielnickiego i jego syna Tymosza, w cer kwi rynkowej złożone, kazać wydobyć i roz rzucić psom na pożarcie, nie zasługuje na wiarę. Powodem do tej tradycyi mogło być późniejsze zajęcie i zburzenie Czehryna przez Turków. Odtąd S. leżał przez całe lata w ru inie, tembardziej, że traktat między Rossyą a Rzpltą zawarty zastrzegał, aby granice obu państw dzielił pas kraju nieosiadłego. Je dnakże pomimo zastrzeżenia, osady powoli w wzbronionym zakresie zaczęły się poja wiać, a to za staraniem ówczesnych ststów czehryńskich ks. Jabłonowskich. Wtedy i S. zaczął się na nowo osiedlać. W 1738 r. hajdamacy nawiedzili S. i zrabowali Arch. J. Z. R. , III, cz. 3, str. 287. W 1751 r. po raz drugi wpadli oni tu i wzięli przeszło 100 sztuk bydła u mieszkańców tamże, 607. Według iustracyi z 1765 r. w S. liczono 89 chałup, 10 słobodzianów. Muentz w swoich Voyages pictoresques 1741 43 podał widok mły na subotowskiego, jakoby jeszcze pamiątkę z czasów Bohdana Chmielnickiego, przed młynem naszkicował wolę wkopaną na lat czte ry. Przed kilkudziesięciu laty, kiedy Bantysz Kaminski, historyk Małorossyi, zwie dzał S. , pisze, że ściany domu Chmielnickiego były do połowy rozwalone; dziś tylko kupa gruzów świadczy o miejscu gdzie stał budy nek. W S. za drewnianą cerkwią stoi staro żytny posążek kamienny, t. zw. stepowa baba nadmogilna. Gmina subotowska składa się z 5 okręgów wiejskich starostw; obejmuje 9 miejsc zaludnionych 3 chutory, mających 1818 osad, 10, 833 mk. ; obszar jej wynosi 10, 105 dzies. 9322 dzies. włośc, 556 dwors. , 227 cerkiewnej. Edward Rulikowski Suboty, Subboty, sioło, pow. kobryński, w 3 okr. pol, gm. Imienin, o 42 w. od Kobrynia. Subsiedzie, wś, pow. telszewski, w 2 okr. pol. , o 34 w. od Telsz. Subsuche, ob. Zubsuche. Subycze 1. al. Subacze, w spisie z 1866 r. Sudacze, wś, pow. wilejski, w 2 okr. pol. , gm Krzywicze, okr. wiejski Wyhołowicze, o 5 w. od gminy a 33 w. od Wilejki, ma 9 dm. , 65 mk. w 1865 r. 26 dusz rewiz. ; należała do dóbr Stary Kniahynin Mikulskich. Niegdyś własność Rodziewiczów, którzy w 1790 r. zbywają Michałowi Ślizniowi, marszałkowi borysowskiemu. 2. S. , wś, tamże, okr. wiejski i dobra w 1865 r. Koziełłów, Berkowszczyzna, 16 dusz rewiz. J. Krz. Sucha L rzką, powstaje z kilku strumieni płynących ku płn. od Rudki, Żukowa i Wrę czy, w pow. błońskim, łączących się pod Mie dniewicami na zach. Wiskitek. Płynie potem w kierunku płn. zach. granicą pow. błońskie go i łowickiego, następnie wchodzi w pow. sochaczewski, płynie przez Kurdwanów, Gra dów, Suche i pod Zakrzewem wpada z praw. brzegu do Bzury. Długa 24 w. 2. S. , rzką, ob. Korabiewka, J. Bliz. Sucha 1. wś i folw. nad rzką Suchą, pow. sochaczewski, gm. i par. Kozłów Biskupi, odl. 9 w. od Sochaczewa, ma 253 mk. W 1827 r. 16 dm. , 115 mk. W 1885 r. folw. S. lit. A rozl. mr. 192 gr. or. i ogr. mr. 179, łąk mr. 3, past. mr. 2, nieuż. mr. 8; bud. mur. 5, drewnian. 2; płodozm. 12pol. , pokłady torfu. Wś S. os. 24, mr. 269; wś Mizerki os. 6, mr. 86. Z obszaru folwarku wydzielono poprzednio 6 kolonii, obejmujących 200 mr. 2. S. , wś i folw. nad rz. Wartą, pow. sieradzki, gm. Męka, par. Kamionacz, odl. od Sieradza w. 10; wś ma 26 dm. , 235 mk. ; folw. 3 dm. , 30 mk. W 1827 r. 24 dm. , 111 mk. , par Sieradz, S. , wś należąca do ststwa sieradzkiego, należała na początku XVI w. do par. Kamionacz lecz pleb. w Sieradzu dawała maldraty po 6 kor. żyta i 9 kor. owsa z łanu i po trzy grosze pieniędzy, pleb. zaś w Kamionaczu tylko kolędę po pół gr. z łanu Łaski, L. B. , I, 431, 439 Według Iustracyi z 1564 r. było tu 14 kmieci na 10 łanach. Wójt, szlachcic Jak. Pstrokoński, ma 2 wł. i 1 2 wł karcz. roli. Dochód zł 17 gr. 12 Lustr. , Y, 127. 3. SDolna, wś i fol. i S. Górna, wś i fol. , w XVI w. Ssucha major i minor al. S. Górna i Podleśna pow. łęczycki, gm. Gostków, par. Leźnica Wielka, odl. od Łęczycy 9 w. S. Dolna, wś, ma 10 dm. , 65 mk. ; folw. 3 dm. , 3 mk. S. Górna, wś, 5 dm. , 55 mk. ; fol. 3 dm. 44 mk. W 1827 r. S. Górna 5 dm. , 55 mk. S. Dolna, 5 dm. , 59 mk. W 1888 r. S. Górna al. Wyższa fol. rozl. mr. 254 gr. or. i ogr. mr. 225, łąk mr. 25, past. mr. 2, nieuż. mr. 2; bud. drewn. 12; płodozm. 8pol. Wś S. Górna os. 10, mr. 27. Fol. S. Niższa rozl. mr. 253 gr. or. i ogr. mr. 199, łąk mr. 27, past, mr. 18, nieuż. mr. 9; bud, drewn. 9. Na początku XVI w. obie wsi dawały z łanów km. dziesięciną prepozyturze łęczyckiej, z dworskich zaś pleb. w Leźnicy a kmiecie tylko kolędę po gr. z łanu Łaski, L. B. , II, 360. Według reg. pob. pow. łęczyckiego z r. 1576 we wsi S. Górne Szymon Suski płacił od 2 łan. , 1 zagr. , 4 osad. We wsi S. Podleśna Małgorzata Suska od 1 łanu, 2 zagr. , karczmy, 3 osad. ; Rozicki i Bolkowski od 1 2 łanu, pustej karczmy Pawiński, Wielkp. , II, 70. 4. S. , os, włośc, pow.

Suboty

Sub