dało się z miasta S. z zamkiem i ze wsi Sadkowice, Zemborzyn, Jarontowice, Dziurków, Wola Solecka, Baranów, Świesielice, Kawę; czyn i Kamień. W r. 1771 posiadała je Karolina ks. Lubomirska, opłacając zeń kwarty złp. 5724 gr. 16 a hyberny złp. 5170 gr. 6. Na sejmie jednak z r. 1773 75 Stany Rzpltej nadały te dobra narodowe w posiadanie emfiteutyczne Chomentowskiemu, wojskiemu j stężyckiemu. Wreszcie, ponieważ tenże Chomentowski ułożył się z Franciszkiem Ignacym Przebendowskim, woj. pomorskim, który utracił cztery starostwa przez zabór kraju, zatem Stany zatwierdziły posiadanie tego sstwa Przebendowskiemu na sejmie z r. 1776 i jednocześnie sumę złp. 300, 000 dla niego na tymże sstwie zabezpieczyły. 3. S. Poduchowny, os. , pow. iłżecki, gm. i par. Solec, odl. od Iłży 35 w. , 4 dm. , 22 mk. , 68 mr. włośc. 4. S. , pow. opoczyński, par. Gowarczów, ob. Sielec 4. . 5. S. , pow. opoczyński, gm, Topolice. par. Żarnów, odl. od Opoczna 10 w. , ma 17 dm. , 137 mk. W 1827 r. było 13 dm. , 83 mk. W 1884 r. folw. S. rozl. 390 mr. ; gr. or. i ogr. 280 mr. , łąk 31 mr. , pastw. 46 mr. , nieuż. 32 mr. ; bud. mur. 1, z drzewa 10; płodozm. 8pol. Wś S. os. 17, mr. 183; wś Sylwerynów os. 21, mr. 235. W połowie XV w. wś miała łany km. , z których płaciła dziesięcinę snopową i konopną, wartości 6 grzyw. , scholastykowi sandom. Dziesięcinę tę zabrał gwałtem, według wyrażenia Długosza, arcyb. gnieźn. Długosz, L. B. , t. I, 336. Lib. Ben. Łaskiego I, 622 wymienia tę wieś ale o niej milczy. W 1508 r. z S. płaci Małgorzata Solecka gr. 28. Według reg. pob. pow. opoczyńskiego z r. 1577 we wsi Solecz Ramultis, w par. Żarnów, Leonard Strasz ex sortibus Górski et Ramult płacił od 1 i 3 4 łana Pawiński, Małop. , 289, 481. 6. S. , wś, pow. stopnicki, gm. Zborów, par. Solec, leży na lewo do drogi bitej ze Stopnicy do Korczyna, w pobliżu Zborowa, posiada kościół par. murowany, szkołę początk. , szpital św. Edwarda w letnich miesiącach na 20 łóżek, zakład kąpieli siarczanych. W 1827 r. było 35 dm. , 271 mk. Kościół i parafia istniały tu już zapewne od początku XV w. W 1367 r. Wenczeslaus, pleban de Szolecz, i Piotr, dziedzic wsi, zamieniają dziesięcinę ze wsi Pawęzów w pow. tarnowskim, par. Lisiagóra na pieniężną in fertones Kod. Małop. , III, 212. W połowie XV w. dziedzicem wsi jest Jan Feliks Tarnowski h. Leliwa. We wsi jest kościół par. murowany, do którego należą 2 łany folw. , 3 łąki, karczma z rolą i 1 zagr. z rolą. Wieś, mająca 7 łan. km. , karczmę z rolą, zagrod, z rolą, folwark, dawała pleban. dziesięcinę snopową i konopną, wartości do 8 grzyw. Długosz, L. B. , II, 427. W 1508 r. I S. ze Zborowem i innemi dobrami należał do Andrzeja Zborowskiego. W 1579 r. Andrzej Zboroski płaci tu od 2 łan. , 8 osadn. i biedn. Pawiń. ; Małop. , 212, 487. Obecny kościół wzniosła z muru w 1832 r. Maryanna Wielogłowska, dziedziczka wsi. S. par. , dek. stopnicki, 2600 dusz. Przy osadzie istnieje zakład leczniczy kąpieli siarczanosłonych, oparty na odkrytem tu źródle. Już w połowie XVIII w. użytkowano z tutejszych źródeł i wywarzano sól; opuszczona studnia zapadła się i zaszła ziemią. W 1815 r. radca górniczy Becker rozpoczął poszukiwania soli kuchennej i po zapuszczeniu świdra na 350 stóp napotkał zamiast soli, słoną wodę, która zapełniła otwór. Gdy poznano własności lecznicze źródeł Buska, wtedy, około 1824 r. , zaczęto używać wody soleckiej do kąpieli. Oddalenie od kolei żelaznych, większa skuteczność kąpieli poblizkiego Buska, mała wydajność źródła, nic pozwalają zakładowi temu rozwinąć się pomyślniej. Woda solecka ma temperaturę 12 R. , jest przezroczysta, słonogorzka, z zapachem jaj zepsutych. W składzie swoim zawiera chlorek sodu, jodek i bromek sodu, chlorek magnezu, siarczan magnezyi i wapna, siarek magnezu, z gazów zaś siarkowodor i kwas węglany. Przy zakładzie istnieje z ofiar prywatnych szpital na 20 ubogich. Oprócz łazienek istnieje apteka, stały lekarz, restauracya, czytelnia, sala balowa i teatralna, liczne domki mieszkalne. O źródle tutejszem pisał dr. Liebchen w dziełku Woda solecka, jej działanie i sposób użycia, Warszawa 1851 r. , tudzież Roman Wawnikiewicz; Woda mineralna słonosiarczano alkaliczna solecka, Warszawa 1869 r. Opisy S. podał Tyg. Illustr. z 1868 r. t. III, Nr. 104 i Kłosy Nr. 872. 7. S. , wś, pow. stopnicki, gm. i par. Szydłów, posiada szkołę początkową, młyn wodny, olejarnię. W 1827 r. było 46 dm. , 281 mk. W połowie XV w. S. , wieś w par. Szydłów, dawała dziesięcinę z łan. folw. pleb. w Lisowie, zaś z łan. kmiecych zapewne do Szydłowa Długosz, L. B. , II, 391, 392. W 1579 r. S. regalis płaci od 7 osad. , 3 1 2 łan. , 1 zagr. z rolą, 1 kom. , 3 ubog. , 1 łan sołtysi Pawiń. , Wielkop. , 224. Br. Ch. Solec, w XVI w. Sól, wś, dawniej podobno miasto, pow. drohobycki, 5 klm. na płd. od Drohobycza sąd pow. , st. kol, urz. poczt. i tel. . Na płd. leży Drohobycz, na wschód Kołpiec, na płd. wschód Stebnik, na płd. Truskawiec, na zach. Modrycz. W płd. zach. stronie obszaru powstaje pot. Dubica, lewy dopł. Słonicy dopł. Tyśmienicy i płynie na płd. wschód do Kołpca. Płd. część obszaru przepływa pot. Struha, uchodzący w Kołpca do Dubicy. W płn. zach. stronie pot. Sokołów, lewy dopł. Dubicy. Przez wś idzie droga z

Solec

Solec