XV w. S. przeszedł w ręce Mikołaja. z Kurozwęk woj. lubelskiego, którego nieletni spadkobiercy po zgonie 1505 r. znajdowali się pod opieką Jana Łaskiego, arcyb, gnieźn, , i Jarosława, jego brata. Według Lib. Ben. Łaskiego dziedzicem S. jest Jarosław Łaski, wojew. sieradzki, który otlrzymał S. w posagu zapewne za Kurozwęcką. Przy działach z bratem Stanisławem 1531 r. w Krakowie, ustąpił mu S. z dobrami. Od Łaskich przeszedł S. w ręce Maskowskich. Według reg. pobor, z 1576 r. Maskowski płaci od młyna o 2 kołach, a Spicymierska od drugiego młyna Pawiński, Wielkop. , II, 91. W połowie XVII w. przeszły dobra w ręce Malińskich, a w XVIII do Czarneckich. Miasto musiało być dość ludne, gdy w 1459 r. dostarcza 6 pieszych żołnierzy na wojnę pruską. Po zniszczeniu przez pożar, Zygmunt I na prośbę Jarosława Łaskiego uwalnia 1520 r. miasto od różnych opłat na lat 15; w 1525 r. nadaje jarmarki, a 1543 r. znowa dla pogorzeli uwalnia od opłat, co powtarza 1563 r. Zygmunt August. W 1576 r. podają reg. pobor. , iż miasto płaci według dawnej stopy poboru 51 2 grzyw. , według nowej 111 2 z powodu pożaru jednakże dało fl. 8 gr. 24. Rzemieślnicy byli 5 rybaków, 6 szewców, 6 krawców, 3 kowali, 13 piekarzy, 2 garnc, 5 kuśnierzy, 2 bednarzy; płacili po 4 gr. Od 5 bań gorzałcz. po 24 gr. , od 3 rzeźn. po 12 gr. , od 2 przekupniów roznoszących towar po 6 gr. , od 2 przekupniów soli po 12 gr. , 2 komornicy po 6 gr. , przekupień chleba 12 gr. z 54 łanów po 20 gr. ratione decimae et possesionis, 6 łanów stało pustkami. Ogółem wpłynęło z miasta fl. 59 gr. 18. Czopowe w 1578 r. przyniosło 61 fi. w Brzezinach 732 fl a w Piątku sławnym z piwa 2585 fl. . Maliński, podkomorzy łęczycki, dziedzic S. uzyskał 1744 r. przywilej Augusta III na targi i jarmarki. Na początku obecnego stulecia S. należał do znaczniejszych miast, stał prawic na równi co do ludności z Brzezinami a przewyższał trzykrotnie Łódź i Zgierz. Później jednakże wzrost tych miast sprowadził upadek S. , którego ludność od 1856 r. przestała przyrastać a nawet się nieco zmniejszyła. Pierwotny kościół paraf. p. w. św. Michała założony został zapewne w XIV w. we wsi S. a po utworzeniu miasta wzniesiono w nowej osadzie kościół filialny p. w. Bożego Ciała i św. Marcina. Proboszcz z wikaryuszami przeniósł się do miasta, lecz miał obowiązek odprawiać nabożeństwo w dni świąteczne w starym kościele. Taki stan rzeczy spotykamy jeszcze w 1520 r. Z czasem, gdy stary kościołek runął, przeniesiono parafią do miasta. Arcybiskup Wojciech Jastrzębiec nadał kościołowi z dziesięcin swego stołu ze wsi Sulmierzyce i Wola Sulimierska 5 grzyw. , które arcyb. Łaski zamienił na dziesięciny ze wsi Kębliny i Biała w par. Gieczno. Proboszcz posiadał w S. pięć łanów i pobierał dziesięci nę z ról miejskich i dziedzica Łaski, L. B. , II, 392 395. Obecny kościół pochodzi z r. 1762. Wzniósł go Feliks Czarnecki, dzie dzic. Niemcewicz w 1812 r. znalazł jeszcze wał dawnego zameczku dziedziców S. Podr. Histor. , 129. S. par. , dek. brzeziński, 1610 dusz. Istniejący dawniej dekanat strykowski archid. warszawskiej miał 12 parafii Biela wy, Bratoszewice, Dmosin, Dobra, Główno, Koźle, Mąkolice, Oszkowice, Sobota, Stry ków, Szczawin, Waliszew. Br. CL Słryków, w XVI w. Strygkow, wś i folw. , pow. grójecki, gm. Borowe, par. Michałowice, ma 39 mk. , 711 mr. dwors. , 18 mr. włośc. W 1827 r. 3 dm. , 18 mk. Na początku XVI w. dziesięciny z łanów doór. i kmiec, pobierał pleban w Michałowicach Łaski, L. E. , II, 310. Stryków al. Strykowo, wś i dwór, pow. po znański, o 7 klm. na zach. płd. od Stęszewa poczta, przy trakcie grodziskim, na wsch. wybrzeżu jez. Strykowskiego; par. Modrze, st. dr. żel. w Buku o 13 klm. Miejscowość Seregew w dokum, z d. 17 lipca 1246 r. odno szącym się do sprzedaży Grodnicy Boreckiej, nie da się sprowadzić do S. Kod. Wielkp. ; w r. 1580 było tu 91 2 łan. osiadł. , półłanek, 7 zagr. , 1 kom. 5 po 2 osadników, rybaków i rzemieślników. W r. 1669 dziedziczyli S. StrykowscyKorzboki, później Skaławscy. Wś ma 33 dm. , 268 mk. 265 kat. , 3 prot. i 271 ha 263 roli. Dwór z Dębiną i fol. Strykówkiem tworzy okr. dworski, mający 16 dm. , 260 mk. 201 kai, 59 prot. , 1075 ha 664 roli, 77 łąk, 119 lasu; gorzelnia parowa i młyn, chów i tucz bydła. E. Gal Strykowice Górne i S. Dolne al. Błotne, al. Zablotne, dwie wsi i dwa folw. nad rzką b. n. dopł. Lucymi, pow. kozienicki, gm. Tczów, par. Zwoleń, odl. o. d Kozienic 22 w. S. Górne mają młyn, cegielnię, 62 dm. , 414 mk. W 1827 r. 26 dm, , 230 mk. S. Dolne al. Zabłotno mają gorzelnię, dystylarnię, 32 dm. , 319 mk. W 1827 r. 19 dm. , 124 mk. W 1884 r. fol. S. Górne rozl. mr. 496 gr. or. i ogr. mr. 318, łąk mr. 34, past. mr. 46, lasu mr. 83, nieuż, mr. 15; bud. mur. 2, drewn. 13; płodozm. 12polowy, las urządzony. Wś ma 48 os. , 520 mr. według urzęd. danych 848 mr. . S. Zabłotne fol. miał w 1873 r. rozl. mr. 482 gr. or. i ogr. mr. 408, łąk mr. 58, nieuż. mr. 16; bud. mur. 5, drewn. 18; płodozm. 10pol. Wś S. os. 30, mr. 377. W połowie XV w. S, , wś w par. Bałutów, miała 8 łan. kmiec, z których dziesięcinę, wartości 7 grzyw. , płacono klasztorowi św. Krzyża. Były tam karczmy, zagr. i folw. Długosz, L. B. , III, 244.

Stryków

Górne i S