leckiego nabył od sołtysa sołdańskiego 4 włóki. 2. S. , wś, pow. jańsborski, st. poczt. Kumilsko; 191 ha, 25 dm. , 133 mk. S. istnia ły już r. 1471. Zygfryd Flach v. Schwarz burg, komtur baldzki, nadaje Janowi Jaenn Sołdanowi na prawie magdeburskiem 13 włók w Sołdanach, między Lisakami, Kosakami i rz. Wincentą. Ban w Baldze r. 1478, w dzień św. Wita i Modesta. 3. S. Nowe, fol. , pow. węgoborski, przy wsi t. n. Ad. N. Soldau, ob. Działdowo. Soldaufluss, ob. Dzialdówka. Soldekow 1. 1267 Solchowe, 1295 Sulechowe, wś pod Sławnem na płd. od Nemitz, w Po meranii, pow. Sławiński. W 1267 r. nadaje ją bisk. kamieński Hermann kościołowi w Ne mitz ob. P. U. B. V. Perlbach, str. 183. R. 1295 nadaje rycerz Virchewitz klasztorowi bukowskiemu 50 włók przy pustej wsi, , Sulechowe ob. tamże, str. 484. 2. S. Klein, dobra ryc. w Pomeranii, pow. sławiński, st. poczt. Nemitz. Kś. Fr. Soldowken, ob. Działdówka. Sołdyńskie, jezioro w dorzeczu Odry, z którego wypływa rzka Mietzel, prawy dopływ Odry pod Kostrzynem. SoleBłoto, duże bagnisko lesiste, w pow. ihumeńskim, pomiędzy zaśc. Borki, Mościszcze i Stefanowo, w obrębie gm. Brodziec. Bierze z niego początek rz. Pientryca, lewy dopływ Berezyny. A. Jel. Solec 1. ludowa forma Szulec, w dokum, Solec i Szolec, ulica i przedmieście Warszawy, dawniej odrębne miasteczko jurydyka, pierwotnie targowisko nadrzeczne, zajmuje wschodniopołudn. część Warszawy, w nizinie nadwiślańskiej i na stokach płaskowzgórza warszawskiego. Prawdopodobnie pierwotna osada t. n. leżała nieco dalej ku płd. wschodowi, naprzeciw Ujazdowa i w przedłużeniu Łazienek. U stóp wyniosłości, na której rozłożył się gród książęcy Jazdów, podobnie jak w Solcu sandomierskim, wytworzyła się przy składzie soli książęcej i przewozie na Wiśle, osada zaludniona przez rozwożących sól, przewoźników, rybaków, handlarzy i rzemieślników. Rozległe łąki i pastwiska nadwiślańskie Siekierki i Czerniaków, sprzyjały hodowli koni i bydła, liczne jeziora i łachy wiślane dostarczały ryb. Na przeciwległym brzegu leży wieś Kamień Kamion, Kamionka, stanowiąca pierwotny zawiązek przyszłej Pragi. Wytworzenie się targowiska a następnie miasta, przy nowym grodzie książęcym w Warszawie, wywołało naturalne przesiedlenie się ludności i przeniesienie ruchu handlowego do nowej osady. W dziejach polskich miast zwykle spotykamy takie przenoszenie osad z błotnistych nizin na suche wyniosłości. Skład solny pozostał na Solcu, lecz drugi urządzono pod Warszawą. ,, Stara Żupa mieściła się na Krakowskiem Przedmieściu, niedaleko zamku książęcego. Wraz z nowym kierunkiem traktu handlowego przeniósł się i przewóz wiślany pod Warszawę. Zamek ujazdowski jeszcze w XIV w. służy często za rezydencyą książętom. W 1303 r. Bolesław ks. mazowiecki nadaje w Jazdowie bisk. płockim brzeg Wisły przy wsiach Żerżeń i Drwały. Rzecz naturalna iż S. wcześniej od Warszawy posiadał kościół paraf. , stojący zapewne w pobliżu zamku ujazdowskiego. Anna Jagiellonka przeniosła zrujnowany zapewne kościołek i parafią do Ujazdowa w 1594 r. Lustracya Warszawy z 1660 r. powiada Jus patronatus ibidem in Solec ad ecclesiam quae quondam eo in loco fuerat, ad Sacram Regiam Majestatem spectal Wejnert, Star. Warsz. , V, 168. Gdy z rozwojem Warszawy S. opustoszał i parafia podupadła, wcielono ją jako filią do par. św. Jana w Warszawie. Ztąd wynikła opozycya kapituły, gdy Anna Jagiellonka na nowo wskrzeszała parafią solecką w Ujazdowie. Rzecz naturalna, iż książę mazowiecki zakładając miasto w Starej Warszawie nadał mu na własność S. , w którym zapewne większa część gruntów należała już do kupców lub rzemieślników, którzy przenosili się teraz na nową siedzibę. Opustoszała osada przestała przynosić dochody, ztąd miasto uzyskuje w 1410 r. przywilej ks. Janusza, pozwalający przenieść wieś Solec na inne miejsce, dla łatwiejszego osiedlenia i nadający osadnikom zwykłe swobody. Być może że ten akt jest w związku z nadaniem jakie uczynili mieszczanie warszawscy Piotr Brun i Mikołaj Panczatka, którzy podarowali miastu swe dziedzictwo S. , w tych granicach, jakie zdawna miało zakreślone. Ks. Janusz potwierdził tę darowiznę w przywileju urzędowym 26 maja 1382 r. Była to zapewne część S. Przywilej Bolesława ks. mazowieckiego wydany 5 maja 1474 r. podaje, iż Wisła, zniszczywszy tamę powyżej wsi Solca i zalawszy łąki miejskie, utworzyła łachę, którą książę wraz z rybołówstwem nadaje miastu. Oderwana część łąk utworzyła kępę zwaną Bełg Bełk, jak świadczy potwierdzenie powyższego nadania przez Jana Kazimierza w 1651 r. Idąc za przykładem panów, zakładających na folwarkach i obszarach nabytych pod Warszawą oddzielne miasteczka jurydyki i miasto samo zakłada na S. swą jurydykę, której akta sądowe przechowały się od 1675 do 1794 r. Archiwum akt dawnych. Miasteczko to obejmowało dzisiejsze ulice Smolna, Solec, Czerniakowska. Górna, Rozbrat i drobne uliczki Karpia, Przypust, Naprawa, Okrąg, Szara, w ogóle 111 posesyj od Nr. 2910 do 3040 z wyłączeniami. Ratusz mieścił się w domu Soldau Soldau Soldaufluss Soldowken Sole Solec