111 kat. , 17 ew. Za czasów krzyżackich należał S. do wójtowstwa lipińskiego. R. 1667 dzierżył dobra te Michał Orłowski ob. Wizyt. Strzesza, str. 936. Ossowski podaje, że w grobie skrzynkowym znaleziono tu urnę ob. Objaśn. do mapy Prus Zach. , str. 69. R. 1246 spotykamy w dok. braciszka zakonu krzyżackiego nazwiskiem Sturluz ob. Gesch. d. St. Kulm von Schultz, I, 120. Jedna część dóbr została przyłączoną do Jeleńca. Storonicze, wś nad bezim. rzeczką, pow. Ostrogski, o 8 w. na południe od Ostroga par. katol. , śród lasów położona, należy do klucza płużeńskiego Płużno ks. Jabłonowskich. Gleba krzemionkowata. Zamieszkała przez szlachtę, płacącą czynsz wieczysty, wyz. rz. katol. , narodowości polskiej. Domki schludne z gankami, mają okna większych rozmiarów, jak w chatach włościańskich. Wszyscy prawie mieszkańcy umieją czytać. Każdy gospodarz ma ogród od 4 do 6 mr. , w którym, oprócz warzyw, sieją żyto jare i jęczmień. Z powodu niezbyt urodzajnej gleby mieszkańcy, oprócz rolnictwa, zajmują się rzemiosłami; jest kilku stelmachów, kowali, Smolarzy, gonciarzy i szewców. Z. Róż. Storoniec, potok górski, wypływa w obr. gm. Storońca, pow. wyżnickira, ze źródeł w lesie Szywniku; płynie na płn. , zabierając liczne, krótkie dopływy, a skręciwszy się na płn. wsch. podąża do Putyłówki, do której wpada z lew. brz. między domostwami Storońca. Długi 12 klm. Od wsch. , t. j. między Storońoem od zach. a Rypinem od zach. , rozpościera się nad doliną S. dział górski lesisty, ze szczytem Riszą 1032 mt. . Br. G. Storoniec al. Putyłów, rusk. Storonec al. StoronecPutyliw al. Putyliw, niem. StoronetzPutilla al. Putilla, miasteczko, w pow. wyżnickim, obw. sąd. Uście Putyłowskie, nad rz. Putyłówką. Graniczy od płn. zach. z Dychtyńcem i Uściem Putyłowskiem, od płn. wsch. z Uściem Putyłowskiem i Szypotem, od wsch. ze Szypotem i Seletynem, od płd. wsch. z Płoską Prywatną, a od zach. z Jabłonicą. Od płd. wsch. od ujścia pot. Lostana do Putyłówki, ku płn. zach. przerzyna obszar S. rz. Putyłówką, napływająca z Płoski Prywatnej; dzieli ona obszar ten na dwie połaci, wschod. i zachodnią, zabierając dopływy z działów górskich, okalających dolinę rzeki, w której legły zabudowania S. Z połaci wsch. spływają do P. pot. Putyłówką, Porkułyn, Tononki, Harywski pot. i Beszyński. W tej części, między rz. Putyłówką i jej dopływami Lostunem i Putyłówką, legł dział górski Krasny, przechodząc na obszar Seletyna i dosięgając doliny Suczawy, na przestrzeni 11 klm. , z których 8 klm. przypada na S. Wzn. sięga 1180 mt. na granicy z Seletynem i Płoską Prywatną. Dalej na płn. , między dopł. Putyłówką od płd. , a Porkułynem od płn. rozpościera się od zach. ku wsch. dział górski Tysnicka z obszernymi połoninami; wznies. 1019 mt. Nad ujściem pot. Putyłówki wzgórze Kiczera Lewskiska 973 mt. . Nad źródłami tegoż pot. wznoszą się szczyty Filipkowa al. Pylypkowa 1118 mt. , Pleśniszcze 1125 mt. , Roszyszny 1021 mt. , a na samej granicy szczyt Piesze 1329 mt. . Od tego czubka ku płn. zach. wzdłuż granicy ciągnie się grzbiet lesisty Piesza, kończący się szczytem Wanczynem 1367 mt. . Od Wanczyna aż po ujście Biskupowa pot. , między nim od wsch. , a Putyłówką od zach. zajmuje resztę wschod. połaci obszaru S. potężny dział górski Rakowa, ciągnący się od płd. wsch. ku płn. zach. na przestrzeni 15 klm. , z czego 5 klm. przypada na obszar Uścia Putyłowskiego. Najwyższe czubki Senna 1285 mt. i Rakowa 1278 mt. wzbiły się na obsz. S. Tu legły trawiaste połoniny z licznymi zabudowaniami halnymi. Z zach. połaci, nieporównanie większej niż wschodnia, spływają do P. większe dopływy Hatyna, Rypierz ze Stajką, Storoniec, Dychtenica z Manczuliwskim pot. Wzdłuż połdzach. granicy płynie pot. Łopuszna, dopł. Czeremoszu Białego. W płd. stronie nad granicą z Płoską Prywatną, nad źródłami Łopuszny i Putyłówki, wznoszą się szczyty Senna 859 mt. i Losowa 1429 mt. Od Losowy ku płn. zach. rozpostarł się połogi grzbiet z połoninami ze szczytem Maksymcem 1344 mt. , u źródeł Dychtenicy. Między Putyłówką a pot. Rypieniem wzbiły się zzczyty Borhenia 1144 mt. , Hreben 1048 mt. i Torhowna 953 mt. ; między Rypieniem a pot. Storońcem dział górski Risza 1032mt. ; między Storońcem a Dychtenicą szczyt Berwinkowa 1204 mt. . Liczne połoniny pokrywają grzbiety działów górskich; ztąd zabudowania wsi porozrzucone po całym obszarze, głównie atoli znajdują się w ciasnej dolinie Putyłówki. Obsssar S. liczy 25249 ha 13 ar 63 mt. kw. 1869. Zaliczone tu są dawniejsze przysiołki S. dziś oddzielne gminy a Sergie, na płd. wsch. od wsi S. , b Toraczeny ał. Toraki, na płn. od wsi S. , c Kisielice Kisseleu, dalej na płn. położona, dwie ostatnie nad rz. Putyłówką. W 1869 r. było a w Storońcu 321 dm. , 1210 mk. ; b w Kisielicy 179 dm. , 628 mk. ; c w Sergie 416 dm. , 1500 mk. ; d w Toraczenach 182 dm. , 626 mk. ; w 1880 r. było a w S. 338 dm. , 1435 mk. 1001 grnieun. , 192 rz. kat. , 242 żydów; 1152 Rusinów, 263 Niem. , 20 in. narod. ; b w Kisielicy 155 dm. , 687 mk. 646 gr. nieun. , 6 kat. , 35 żyd; 685 Rusin. , 1 Niemiec, 1 Rumun; c w Sergie 376 dm. , 1749 mk. 1595 gr. nieun. ,

Storonicze

Storonicze

Storoniec