nych, następnie Benardakich. Na początku XVIII w. należała do dóbr Lisianka, w 1720 r. sprzedanych przez Daniela Wyhowskiego, kasztelana mińskiego, Stanisławowi Lubomirskiemu. J. Krz, Dr. M. Sokolówka, szczyt lesisty w Beskidzie zachodnim, w dziale Magórki, na granicy gm. Straconki i Międzybrodzia Lipnickiego, w pow. bielskim, na płn. od Magórki 913 mt. , nad doliną Ponikwy. Wzn. 858 mt. npm. Ob. Magórka. Br, G, Sokołówka, nazwa średniego biegu rzki Boberki ob. , w pow. bobreckim. Br. G. Sokołówka 1. rus. Sokoliwka, wś, pow. bóbrecki, 8 klm. na płd. od sądu powiat. , urz. poczt. , telegr. i st. kol. w Bóbroe. Na płn. leżą Łany, na wschód Pietniczany, Repechów i Bertyszów, na płd. Dziewiętniki, na zach. Kołohury i Choderkowce. Wś leży w dorzeczu Dniestru za pośrednictwem Boberki, zwanej toż Sokołówka. Zabudowania wiejskie leżą na płn. , na płd. od nich grupa domów Grabina, a płd. część obszaru zajmuje przysiołek Sieniawka al. Sieniawa, rus. Seniwka. Płd. kraniec wsi lesisty. Najwyższy punkt na płn. dochodzi 280 mt. , na płd. 274 mt. Własn. wiek. ma roli or. 247, łąk i ogr. 120, pastw. 42, lasu 347 mr. ; wł. mn. roli or. 479, łąk i ogr. 152, past. 14, lasu 9 mr. W r. 1880 było 101 dm. , 601 mk. w gm. , 2 dm. , 9 mk. na obsz. dwors. 366 gr. kat. , 218 rz. kat. , 26 izrael; 540 Rusinów, 42 Polaków, 26 Niemców. Par. rz. kat. w miejscu. Założyły ją w r. 1594 Anna Stadnicka, kaszt. sądecka, i Zofia Oleśnicka, dziedziczki S. dek. Świrz. Do par. należą Bakowce, Berteszów, Bryńce Cerkiewne i Zagórne, Chlebowiec, Choderkowce, Dziewiętniki, Jatwięgi, Juskowce, Kołohury, Muehlbach, Pietniczany, Repechów, Trybuchowce, Wybranówka i Żabokruki. We wsi jest kościół murow. , konsekrowany w r. 1774 p. w. św. Trójcy. Par. gr. kat. w miejscu, dek. bobrecki. Do par. należą Kołohury, Pietniczany, Muehlbach i Choderkowce. We wsi cerkiew p. w, św. Mikołaja i szkoła etat. 1klas. W r. 1823 lub 1824 założył tu Franciszek Mrozowicki małą fabrykę cukru, która przestała istnieć około r. 1840 Rutowski, Rocznik stat, przemysłu i handlu kraj. , Lwów 1885, str. 7 i 8 2. S. , mko, pow. złoczowski, 30 klm. na płn. płn. zach. od Złoczowa, 12 klm. od sądu pow. w Olesku, 8 klm. od st. kol. i tel. w Ożydowie, urz. poczt, w miejscu. Na płn. leżą Jurze, na wschód Łabacz, na płd. Brachówka, na płd. zach. Bajmaki al. Kobyle część Przewłocznej, na zach. Przewłoczna. Leży w dorzeczu Dniepru, nad lewem ramieniem Styru, płynącem przeważnie wzdłuż granicy, tworzącym podługowaty staw na przestrzeni od przedmieścia Podsokół, aż do grupy domów Sokół. Zabudowania leżą we wschod. stronie obszaru 236 mt. ; na płd. zach. część zwana Grabina, na płd. od niej Ryzany; na zach. od S. fol. i grupa domów Bereźniki. Płd. wschod, część obszaru, tak zw. Wielki Ostrów, jest moczarzysta. Własność wiek. ma roli or. 282, łąk i ogr. 28, past. 186, lasu 619 mr. ; wł. mn. roli or. 1069, łąk i ogr. 556, past. 479, lasu 17 mr. W r. 1880 było 391 dm. , 2167 mk. w gm. , 10 dm. , 62 mk. na obszarże dwors. 1410 gr. kat. , 125 rz. kat. , 694 izrael; 1353 Rusinów, 838 Polaków, 38 Niemców. Par. rz. kat. w Toporowie, gr. kat. w miejscu, dek. oleski. Do par. należą Bajmaki al. Kobyle. W miasteczku cerkiew p. w. Wnieb. Chr. Pana i szkoła etat. lklas. od r. 1858 z językiem wykładowym ruskim i polskim. Mieszkańcy zajmują się głównie rolnictwem, w części tkactwem i bednar stwem; uprawa chmielu rozwija się bardzo pomyślnie. Co drugą środę odbywają się w S. ożywione targi na zboże, bydło, konie i nierogaciznę. S. pamiętną jest zgonem Stefana Czarnieckiego, który raniony ciężko pod ko niec 1664 r. w utarczce z Kozakami u bram Stawiszcza, jak przypuszcza Szajnocha, pró bował naprzód leczyć się w swoim własnym majątku ukraińskim w Ilińcach dziś Lince opodal Niemirowa a potem kazał się wieźć na leki do Lwowa. W drodze spotkał się oko ło 4 lub 6 lutego 1665 r. z nadbiegającym z Warszawy gońcem, który wiózł Czarniec kiemu list króla i przywilej na buławę polną koronną po Lubomirskim. W kilka dni po odebraniu buławy stanął hetman w Brodach Ztąd ruszono ku Lwowu i zdążono do Sokołówki w niedzielę d. 15 lutego. Lubo choroba groziła coraz widoczniej szem niebezpie czeństwem, kazał hetman złożyć się na nosze i puszczono się w dalszą drogę. Wielki śnieg zasypał drogę i utrudniał tak pochód, iż trze ba było wracać do Sokołówki. Uboga chata mieszczańska udzieliła ostatniego przytułku bohaterowi. Tylko kilka osób z orszaku mo gło zmieścić się w niej przy hetmanie. Na życzenie Czarnieckiego wprowadzono do cha ty jego ulubionego rumaka i ustawiono w sie ni przy żłobie. Czując się blizkim zgonu za wezwał księdza Agapita Dąbrowskiego, swekapelana, i wyspowiadał się. Nazajutrz w po niedziałek d. 16 lutego odprawił ks. Agapit mszę ranną i dał wiatyk choremu, który wkrótce po tem skonał Szajnocha, Szkice histor. , t. III, Lwów, 1861. Śmierć Czar nieckiego, str, 414 i inne. Lu. Dz. . Sokołówka, wś, pow. kossowski, o 8 klm. od Kossowa par. rz. kąt. i wszystkie urzędy. Obszar dwor. 854 mr. , włośc. 1185 mr. W 1870 r. 1387 mk; w 1880 r. w gm. 1391, rz. kat. 5; gr. kat, par, w miejscu dek, kos

Sokołówka

Sokolówka

Sokołówka