4281 mk. Okrąg sądowy sokołowski obejmuje 15 gmin wiejskich i 11 obszarów dworskich, z ludnością 23, 637 głów. Położony w dawnej ziemi przemyskiej, śród rozległych puszcz pokrywających międzyrzecze Wisły, Sanu i Wisłoki, należał do dóbr królewskich. Władysław Jagiełło odbywa w 1410 r. w przyległej wsi Turzy o 3 klm. łowy na tury, dla przygotowania zapasów mięsa solonego na wyprawę przeciw Krzyżakom. Jagiellonowie rozdawali te obszary szlachcie a w części zarządzali niemi przez starostów. Kochanowski Dryas zamochska, powtarzając usłyszane w Zamchu tradycye, podaje iż Iwan Kustra z Krzeszowa był pierwszym kolonizatorem tych stron. On założył Leżajsko, Łukowe, Pszę. Po wygaśnięciu rodu dobra przeszły na własność królewską, W XV w. wielki obszar tych puszcz, z istniejącemi w nich osadami, otrzymali Pileccy. Kochanowski powiada, iż jeden z nich, dziedzic na Zamchu, używał niedźwiedzi do zaprzęgu. W 1569 r. Jan Pilecki, starosta horodelski, otrzymuje przywilej królewski, nadający grawo magdeburskie dla miasta S. , założonego na obszarze dóbr t. n. W tym czasie zapewne powstała tu parafia. Obecnie dobra S. należą do hr. Zamoyskich. 2. S. po rus, Sokoliw, wś, pow. kamionecki, 17 klm. ha płd. od sądu pow. i urzędu poczt. tel. w Kamionce Strumiłowej. Na płn. leżą Nahorce Małe, na wschód Żelechów Mały, na płd. Banunin, na zachód Wyrów. Wieś leży w dorzeczu Wisły za pośrednictwem potoku, płynącego z Żelechowa i wpadającego w Wyrowie do Ostrówki al. Horpinki lew. dopł. Bugu. Zabudowania wiejskie leżą na praw. brzegu potoku. Na płd. wzgórze Marynice 262 mt. . Własn. wiek. ma roli or. 107, łąk i ogr. 8, past. 3; wł. mn. roli or. 480, łąk i ogr. 119, past. 43 mr. W r. 1880 było 71 dm. , 474 mk. w gminie, 1 dm. , 9 mk. na obsz. dwór. 463 gr. kat. , 5 rz. kat, , 15 izr. ; 460 Rusinów, 23. Polaków. Par. rz. kat. w Żelechowie, gr. kat. w Wyrowie. We wsi cerkiew, szkoła fil. i kasa pożycz, gm. z kapitałem 1427 złr. Na początku obecnego stulecia istniała tu kuźnica. 3. S. kolo Stryja, miasteczko, pow. stryjski, pod 41 43 wsch. dłg. od F. a pod 49 10 płn. szer. , 19 klm. na płd. wsch. od sądu powiat. w Stryju, z urzędem poczt. w miejscu. Na płd. leżą Dzieduszyce Małe, na płd. zach. zach. Dzieduszyce Wielkie, na płn. Łany, na wschód Balicze Podróżne i Podgórne pow. żydaczowski, na płd. wschód Turza Wielka pow. doliński. Płd. część obszaru przepływa Świca, lewy dopływ Dniestru, a część płn. Sukiel, dopływ Świcy. Między temi rzekami leży przeważna część miasteczka. Własn. więk. tu i w Łanach ma roli or. 437, łąk i ogr. 307, past, 365, lasu 299; wł. mn. roli or. 364, łąk i ogr. 398, past. 116 mr. W r. 1880 było 96 dm. , 619 mk. w gminie; 15 dm. , 74 mk. na obsz. dwor. 305 rz. kat. , 49 gr. kat. , 329 izr. , 10 innych wyznań; 455 Polaków, 30 Rusinów, 204 Niemców. Par. rz. kat. w miejscu, dek. stryjski. Parafią fundował w 1520 r. Jan Dzieduszycki. Do par. należą Balicze Podgórne i Podróżne, Belejów, Bołochów, Dzieduszyce Małe i Wielkie, Łany, Siechów, Sulatycze, Turza Wielka, Uhełne, Wola i Zaderewecz. Kościół drewniany, konsekrowany w r. 1868 p. w. św. Mikołaja. Par. gr. kat. w Baliczach Podróżnych. W mieście cerkiew p. w. św. Mikołaja i szkoła etat. 1klas. Jan Dzieduszycki otrzymał 15 kwietnia 1511 r. od Zygmunta I przywilej na założenie przy Dzieduszycach miasta na prawie magdeb. na mocy tego przywileju daje w r. 1517 nowo osiedlonym tam mieszczanom przywilej lokacyjny. Miasto to nazywano pierwotnie Dzieduszycami i Sokołowem. Tę drugą nazwę otrzymał od przysiołka Sokołowice, na którego obszarze zostało założone. Dzieduszycki zakładając parafią w 1520 r. wyznaczył plebanowi dziesięcinę od wszystkich rodzajów zboża w Dzieduszycach, Baliczach i innych przyległych swych dobrach, nadał mu grunta i dom z ogrodem Maurycy hr. Dzieduszycki Kronika Dzieduszyckich, str. 50 i 51. W r. 1533 wyjednał u Zygmunta I przywilej na trzy doroczne jarmarki 25 stycznia, 2 maja i 6 sierpnia. W r. 1550 otrzymał Wacław Dzieduszycki od Zygmunta Augusta przywilej na tygodniowe targi. W r. 1580 król Stefan, powodowany sporem sokołowskich mieszczan z celnikiem Rusi, potwierdza przywileje tychże mieszczan, uwalniające ich od opłaty ceł Arch. Bernar, we Lwowie, C. , t. 338, str. 43. W czasie wojen Chmielnickiego S. został spalony i spustoszony. W r. 1656 kazał Mikołaj Dzieduszycki dawać kościołowi w S. dziesiecinę z klucza sokołowskiego, nawet od pustek. W 1658 r. zapisał Franciszek Dzieduszycki, kaszt. kijowski, kościołowi 3000 złp. W r. 1699 udziela August II miasteczku przywilej na dwa jarmarki i targi tygodniowo Arch. Bernar. we Lwowie, , C. , t. 475, str. 1541. Jerzy Dzieduszycki wydal d. 15 marca 1704 uniwersał dla dziedzicznego gniazda S. , w celu zabezpieczenia swobody i bezpieczeństwa osób i majątków. I. 14 czerwca 1704 r. ustanawia August II cztery jarmarki w S. A. G. i Z. , t. I, str. 115. 4. S. , wś, pow. buczacki, o 3 klm. od Potoku Złotego par. rz. kat. , sąd pow. , poczta i tel. . obszar dworski 2120 mr. , włośc. 2365 mr. W 1870 r. 1341 rak. ; w 1880 r. w gm. 1324. na obsz. dwor. 54; rz. kat. 240, gr. kat. 1200, par. w miejscu, dek buczacki. Cerkiew Uśpie

Sokołów