S. uterque, w pow. chęcińskim, własność Ja kuba Mokrskiego, daje poboru 1 grzyw. Pawiński, Małop. , 485. Br. Ch. Sokołów, miasto powiatowe gub. siedleckiej, leży śród płasko wzgórza 500 do 600 st. npm. , w pobliżu zródeł rzki Cetyni lew. dopł. Bugu, pod 52 24 7 szer. płn. i 40 0 8 dług. wschód. od F. , odl. 29 w. na płn. od Siedlec i 16 w. na zach. od Węgrowa. Pod miastem przechodzi dr. żel. drugorzędna, łącząca S. linią dr. żel. warsz. terespolskiej od st. Siedlce z linią warsz. petersburską w Małkini. Drogi bite łączą S. z Węgrowem i Siedlcami. Miasto posiada kościół par. murowany, drewniany kościołek św. Rocha, cerkiew, synagogę i dwa żydowskie domy modlitwy, szkołę miejską 2klas. i szkołę 1klas. dla dziewcząt, sąd pokoju okr. III, urząd powiatowy, magistrat, straż ogniową ochotniczą, st. pocz. i tel. , st. dr. żel. o 2 w. od miasta, 346 dm. przeważnie drewn. , 7172 mk. stałych 941 prawosł. , 1249 katol. , 2 ewang. , 4980 żydów i 667 mk. niestałych, przeważnie wojskowych. Do mieszczan należy 517 osad rolnych, mających 4189 mr. W 1827 r. było 350 dm. , 3005 mk. ; 1858 r. 311 dm. 12 murow. i 3964 mk. 2522 żydów; dochód kasy miejskiej wynosił 911 rs. 84 kop. Ludność, prócz rolnictwa, trudni się szewctwem około 500 szewców i wyrobem kożuchów do 200 kuśnierzy. Z zakładów fabrycznych istnieją fabryka octu z roczną prod. na 360 rs, świec 324 rs. , dwie olejarnie 1600 rs. , 6 wiatraków, 5 garbarni 2580 rs. , cegielnia 600 rs. . O 2 w. od miasta znajduje się cukrownia Elżbietów ob. , zatrudniająca do 600 ludzi, przy produkcyi sięgającej do 800, 000 rs. Handel w mieście wyłącznie w ręku żydów jeden sklep kolonialny przez katolika trzymany. Hotelu ni cukierni miasto nie posiada. Straż ogniowa ma 60 członków honorowych i 150 czynnych. Początek miasta nieznany. W akcie nadania ziemi drohickiej przez Władysława Jagiełłę Ziemowitowi mazowieckiemu w 1391 r. wymienione są miasta Drohiczyn, Mielnik, Suraż, Bielsk, i w ogóle wspomniane zamki. Jednym z nich może był S. , jako leżący na pograniczu Podlasia z Mazowszem ziemia liwska. Założenie miasta możnaby odnieść do epoki rządów Witolda, którego dworzanin sekretarz, niejaki Mikołaj Depeński, według akt kościelnych był fundatorom kościoła par. p. w. św. Michała Arch. w 1415 r. Za Zygmunta Augusta S. z przyległemi dobrami należał do rodu Kiszków. W 1578 r. wymieniony w liczbie miast. W 1581 r. Jan Dymitr Solikowski, sekretarz król. , odbiera tu przysięgę od delegowanych miasta Rygi, na warunki udzielone im w Drohiczynie przez króla. Kościół par. zabrany został przez dziedziców Kiszków na zbór i zwrócony katolikom dopiero w 1590 r, W połowie XVIII w. S. należy do Ogińskich. W 1764 r. sejm ustanawia tu jedną z 3 kadencyi sądów ziemskich dla ziemi drohickiej. W 1775 r. taryfa pobór. wykazuje w S. 230 dymów płacących. Michał Kleofas Ogiński, podskarbi lit, , starał się zaprowadzić tu przemysł tkacki. Sprowadził więc robotników z Montbeillard, którzy wyrabiali na domowych warsztatach pasy, chustki jedwabne, kobierce, płótno, byli też między niemi stolarze meblowi. Rozwój przemysłu szewckiego i kuśnierskiego i związany z tem handel materyałami i wyrobami, tudzież umieszczenie władz powiatowych 1867, podniosly znowu ubogie i w niedogodnych warunkach brak wody położone miasteczko. Obecny kościół paraf. murowany, kryty blachą, wzniósł Kobyliński, dziedzic 8. , 1826 r. Drugi kościołek kaplica św. Rocha, drewniany, oparkaniony. W 1861 r. parafia dek. janowski obejmowała 3568 dusz rit. lat. , 1300 rit. gr. , 291 akat. , 2420 izr. ; obecnie parafia dek. sokołowski liczy do 9000, dusz. Dobra S. składały się w 1885 r. z fol. Żanecin iKarlusin, rozl. mr. 1156 fol. Żanecin gr. or. i ogr. mr. 466, łąk mr. 15, past. mr. 59, w placach miejskich mr. 7, nieuż. mr. 27; bud. mur, 8, z drzewa 10; płodozm. 6 i 7pol. ; fol. Karlusin gr. or. i ogr. mr. 374, łąk mr. 10, past. mr. 30, lasu mr. 146, nieuż. mr. 22; bud. mur. 1, z drzewa 7; płodozm. 10pol. , las nieurządzony; browar. W skład dóbr poprzednio wchodziły miasto S. os. 517, mr. 4189; wś Przeździatka os. 54, mr. 311; wś Emilianów os. 14, mr. 23; wś Nowawioś os. 46, mr. 62; wś Ługuścin al. Wesoła os. 3, mr. 7. Sokolowski powiat gub. siedleckiej, utworzony został w 1867 z połowy północnej dawnego pow. siedleckiego. Granicę północną stanowi Bug, oddzielający obszar ten od pow. ostrowskiego, od wschodu tenże Bug oddziela od pow. bielskiego gub. grodzieńskiej, od południa graniczy z pow. konstantynowskim i siedleckim, od zachodu z węgrowskim. Obszar powiatu obejmuje 2345 mil kwadr. Stanowi on część dorzecza Bugu. Środkowa część obszaru wznosi się średnio 500 do 520 st. npm. , sięgając pod Telakami na płd. od Kossowa do 590 st. Ta środkowa wyżyna obniża się w płn. połowie powiatu dość stromą krawędzią w dolinę Bugu, rozszerzająca się stopniowo od 1 wiorsty pod wsią Gródek, do 6 w. między Sterdynia a Ceranowem. W płd. części przejście te odbywa się stopniowo i nieznacznie. Wody środkowej wyżyny obszaru spływają wachlarze wato rozłożonemi dopływami do Bugu i Liwca. Okolica Sokołowa na płd. od miasta stanowi węzeł wodny, rozsyłający drobne strumienie na płd. i

Sokołów

Sokołów