1175 rs, 1 browar, fabr, świec, 3 garbarnie i garncarnia. Mto składa się właściwie z dwóch ulic głównych Grodzieńskiej i Białostockiej, przy połączeniu których znajduje się obszerny plac, w środku którego wzniesioną została cerkiew, otoczona sztachetami żelaznemi. Nadto znajduje się 6 niewielkich uliczek pobocznych. Była to pierwotnie wś koronna, należąca do ekonomii grodzieńskiej, mieszkańcy której obowiązani byli do hododowania sokołów, podobnie jak mieszkańcy sąsiedniej włości Sobaczyńce od utrzymywania psiarni królewskiej. W ostatniej ćwierci XVIII w. Ant. Tyzenliauz, podskarbi litewski, osadził tu rzemieślników, zabudował pięknie rynek i wyniósł osadę do godności miasteczka. Po trzecim rozbiorze Rzpltej S. wraz z całą zachodnią częścią dzisiejszej gub. grodzieńskiej dostała się Prusom i pozostawała pod ich władzą do pokoju Tylżyckiego. Po przyłączeniu do Rossyi obwodu białostockiego w 1807 r. S. przeznaczona została na miasto powiatowe. Kościół paraf. kat. p. w. św. Antoniego wzniesiony został pierwotnie z drzewa w 1565 r. przez Zygmunta Augusta. W 1779 r. kościół ten zgorzał i nabożeństwo przez długi czas odbywało się w zbudowanej naprędce szopie, dopiero w 1848 r. proboszcz miejscowy kś. Kryszczun wymurował dość okazały z zewnątrz i przestronny kościół. Par. kat. , dekan. sokólskiego, ma 7852 dusz. Par. prawosł. , dekanatu błagoczynia sokolskiego, ma 1268 wiernych. St. dr. żel. warazawsko petersb. , na przestrzeni BiałystokWilno, między st. Czarna Wieś o 19 w. a Kuźnica o 15 w. , odl. jest o 201 w. od Warszawy a 844 w. od Petersburga. Sokólski powiat, leży w płn. zachod. części gubernii, graniczy na płn. z gub. suwalską, na wschód z pow. grodzieńskim, na płd. i zachód z pow. białostockim i podług obliczenia pułk. Strielbickiego zajmuje 47, 26 mil al. 2286, 8 w. kw. podług Schweitzera 41, 38 mil kw. ; podług zaś pomiarów wojennotopogr. 2262 w. kw. al. 235622 dz. . Powierzchnia w ogóle wzgórzysta. Pagórki tutejsze, grupujące się przeważnie w środkowej części powiatu, stanowią dział wodny pomiędzy dopływami Niemna i Wiały. Są one niezbyt wyniosłe. Najwyższy punkt pod wsią Kustyńce dochodzi do 777 et. , w Sokółce zaś do 765 st. npm. Gleba przeważnie piaszczysta lub piaszczystogliniasta, z głębokiem podłożem gliniastem; miejscami znajdują się iły, w dolinach zaś czarnoziem błotnistotorfiasty. Zachodnia, przeważna część powiatu należy do dorzecza Wisły, mniejsza zaś wschodnia do dorzecza Niemna. Przedstawicielką systematu rz. Niemna jest rz. Łosośna dopł. Niemna z Tatarką i drobne lewo dopływy Swisłoczy, Daleko ważniejszemi są rzeki należące do systematu Wisły, mianowicie Bóbr i Supraśl, dopływy Narwi. Dorzecze Bobru zrasza północną, Supraśli zaś południową część powiatu. Z dopływów Bobru ważniejsze Brzozówka z Kumiałką, z dopływów zaś Supraśli Sokolda. Rzeki to w ogóle są niespławne i nieżeglowne. Jezior niewiele i w ogóle drobne; największe w pobliżu Sokółki, dające początek rz. Sokoldzie. Błota znajdują się na całej przestrzeni powiatu, przeważnie jednak w dolinie Sokoldy. Lasów niewiele; w 1877 r. znajdowało się pod niemi 47, 361 dz. 41987 dz. skarbowych, na 46430 dz. ziemi do skarbu należącej, t. j. 20, 17 przestrzeni. W 1869 r. było jeszcze do 56000 dz. lasów, t. j. 26 ogólnej przestrzeni. Grupują się ono przeważnie w południowej części powiatu, w wschodniej natomiast bardzo ich mało. Drzewostan stanowi głównie dąb i jodła, przytem grab, sosna i osina. Podług danych z 1878 r. było w powiecie wraz z Sokółką i miasteczkami 85672 mk. , wypada więc 37, 9 na 1 w. kw. , bez miast zaś 70842 mk. 35120 męż. , 35722 kob. , w tej liczbie 253 szlachty dziedz. , 12 szlachty osob. , 10 stanu duch. prawosł. , 4 katol. , 2 machom. , 4 kupców, 2475 cechowych, 57532 włościan skarbowych, 446 kolonistów, 6884 włościan uwłaszczonych, 113 wojskowych, 3213 żołnierzy urlopowanych, dymisyonowanych i in. , 52 cudzoziemców i 54 innych stanów. Pod względem wyznania było w powiecie w t. r. bez S. i miasteczek 18515 prawosławnych, 50351 katol. , 8 ewang. , 1603 żydów i 365 machomet. W 1879 r. było w powiecie 13 cerkwi 6 murow. , 3 kapl. praw. drew. , 12 kośc. katol. 7 murow. , 3 kap. kat. drew. , 10 synagog 2 murow. , 18 domów modl. żydow. 5 murow. i 1 meczet drewniany. Podług Lebedkina Zap. Imp. R. Geogr. Obszcz. , 1861 r. , cz. III, 154 główną masę ludności stanowią Polacy 48000, dalej Litwini do 7000 i Wielkorossyani do 4000. W powiecie jest 611 miejsc zaludnionych, w tej liczbie 9 miasteczek Dąbrowa, Janów, Korycin, Kuźnica, Nowydwór, Odcisk, Sidra, Suchowola i Wasilków, 350 siół i wsi i 252 drobniejszych osad. Z pomiędzy tych miejscowości 292 ma mniej niż 25 mk, , i 14 od 25 do 50, 118 od 51 do 100, 83 od 101 do 500 i tylko cztery przeszło po 500 mk. Mieszkańcy zajmują się przeważnie rolnictwem i uprawą lnu. Sieją głównie żyto, owies i jęczmień. W 1870 r. zasiano 55000 czet. żyta zebrano 222000, 1800 pszenicy ozimej 7000, 25000 owsa 98000, 13000 jęczmienia 52000, 2000 tatarki 8000, 1000 innych zbóż jarych 4000; zasadzono 15500 czet. kartofli zebrano 93000 czet. . Hodowla bydła dość rozwinięta; w 1877

Sokółka