przystań statków parowych. W 1870 r. było w mieście 474 rzemieślników 263 majstrów, w tej liczbie 71 kowali, 20 rybaków, 86 szewców. Przemysł fabryczny ograniczał się w t. r. na 4 fabrykach, produkujących za 3767 rs. Kupcy miejscowi prowadzą nieznaczny handel zbożem, rybami i solą. Na przystani tutejszej w 1868 r. naładowano 898713 pudów, wartości 77590 rs. , wyładowano zaś 205913 pudów, wartości 144283 rs. Targi odbywają się co niedzielę, jarmark zaś 9 piątku po Wielkiej nocy. Własność miasta stanowi 146 dzies, pastwisk, 8 domów i 53 sklepów; dochód w 1869 r. wynosił 6357 rs. Mieszkańcy zajmują się ogrodnictwem, zarobkiem na miejscowej przystani, oraz wydobywaniem kamienia wapiennego, z łomów znajdujących się pod miastem. St. S. dr. żel. nowotorskiej, pomiędzy stacyami Wysokoje o 18 w. , a Panino również o 18 w. , odległą jest o 88 w. od st. Ostaszkowo, a 156 w. od Wiaźmy. Podług latopisców S. założoną została w 1297 roku. Do 1482 r. miała udzielnych książąt, pochodzących od ks. twersldego Michała Aleksandrowicza, poczem należała do w. ks. moskiewskich. Miasto niejednokrotnie ulegało zniszczeniu, tak podczas walk domowych pomiędzy książętami, jakoteż podczas najścia Litwinów. Na początku XVII w. zniszczone zostało przez Samozwańca. W 1708 r. S. włączoną została do gub. smoleńskiej, od 1719 r. należała do prowincyi twerskiej gub. st. petersburskiej, w 1727 r. do gub. nowogrodzkiej, od 1775 r. mto powiat. namiestnictwa, a od 1796 r. do gub. twerskiej. Do obecnej chwili zachowało się w mieście dawne horodyszcze, ograniczone wyniosłemi brzegami Wołgi i Starycy, a od północy i wschodu okolone podwójnym walem. Starycki powiat leży w płdzchd. części gubernii i podług Strjelbickiego zajmuje 109, 1 mil al. 5280 w. kw. Powierzchnia powiatu, leząca głównie po lewym brzegu Wołgi, w mniejszej zaś części po brzegu prawym, jest poprzerzynaną działami wodnemi między Wołgą a jej dopływami. Wzniesienia lewego brzegu Wołgi, wychodzące z pow. rżewskiego, mąją charakter górzysty w pobliżu mta Starycy, gdzie najwyższy punkt ich stanowi Werygina góra. Gleba gliniasta i piaszczysta, na miejscach wyniosłych ilasta, w części północnej pomieszana ze żwirem. Oprócz gliny garncarskiej i na cegłę, znajdują się w powiecie pokłady czerwonego i szarego piaskowca, zdatnego na wyrób żarn, oraz bogate łomy kamienia wapiennego. Źródła mineralne, niezbadane zresztą i nieużytkowane, są pod wsią Iwanowskie i nad brzegami Starycy. Powiat ubogi jest w lasy, zwłaszcza południowa jego część, w której znajdują się tylko zarośla. Pod względem hydrograficznym powiat należy do dorzecza Wołgi, która na przestrzeni 57 w. płynie w kierunku z płd. zachodu na płn. wschód. Oprócz m. Starycy na brzegach Wołgi leży 48 wsi, mających 6500 mk. Wołga w granicach powiatu przybiera Iwaniszcze, Ulus, Niznią Starycę, Górną Starycę i in. Błot i jezior mało i wogóle są one nieznaczne. W 1867 roku było w powiecie bez miasta 116787 mk. 14 katol, 124 rozkolników, 19 protest. , 2 żydów, 26 mahomet. , przebywających w 709 miejscach zamieszkałych 2 pohosty, 65 siół, 4 słobody, 149 siółek, 533 wsi, 16 drobnych osad. Z pomiędzy tych miejscowości 8 tylko liczyły po 500 z górą mk. W 1870 r. było w powiecie 78 cerkwi 57 murowanych i 1 dom modlitwy rozkolników. Główne zajęcie mieszkańców stanowi rolnictwo sieją przeważnie owies i żyto, dalej flisactwo, furmaństwo, wychodzenie na zarobek, w niektórych miejscowościach garncarstwo, wydobywanie kamieni wapiennych oraz przemysł domowy i rybołówstwo. Przemysł fabryczny dość słabo rozwinięty, ograniczał się w 1871 r. na 19 fabrykach, które zatrudniały 131 robotników i produkowały za 214535 rs. 2. S. , sioło przy ujściu rzki Staryoy do Dońca, pow. biełgorodzki gub. kurskiej, o 39 w. od mta powiat. , ma 231 dm. , 1704 mk. 3. S. al. Reinwald, kolonia niemiecka nad rz. Karamaz Wielki, pow. nowou zieński gub. samarskiej, o 179 w. od mta powiat. , ma 184 dm. , 2211 mk. , kościół ewang, szkołę. Kolonia założoną została w 1765 r. 4. S. Mała, sioło nad rzką Boczeczki, pow. perejesławaski gub. połtawskiej, na pograniczu pow. osterskiego, na płn. wsehd od mka Boryspola 5. S. W. , sioło nad rzką Walniszcze, tamże. 6. S. , ob. Starzec, J. Krz. Starycka, kolonia, pow. kijowski, w 2 okr. pol. , gm. Byszów, odl o 70 w. od Kijowa, ma 204 mk. Starycki, chutor, pow. radomyski, w 1 okr. pol. , gm, . Brusiłów, par. praw. Brusiłów, o 34 w. od Radomyśla, ma 20 mk. , młyn krupczatny, przynoszący około; 3000 rs. rocznie. Należy do dóbr Stawiszcze kn. Giedrojciów. Staryckie, niewielkie jezioro w pow. pin8kim, wraz z jez. Bielcza, Łuka, Wiunnoje, Kaznowo, Głuchy Zamek, nadane przez rząd w 1870 r. monasterowi w Ladzie pow. ihu meński. A. Jel. Staryckoje al. Starycy, sioło nad łachą Wołgi, pow. czernojarski gub. astrachańskiej, o 22 w. od Czarnojarska, przy trakcie poczt. moskiewskim, ma 304 dm. , 2170 mk. , cerkiew, st. poczt. , zarząd okr. polic. , targi tygodniowe co niedzielę, jarmarki 1 stycznia, 8 lutego i 23 września. Starycz, potok, powstaje w obr. gm. Surma Starycka Starycka Starycki Staryckie Staryckoje Starycz