ścianie uwłaszczeni zostali na 1721 dzies. ziemi, z której płacą 1626 rs. 39 kop. wyku pu rocznie. Dwór posiada 1201 dzies. ziemi użytkowej, 590 lasu i 221 nieuż. Cerkiew p. w. Narodzenia N. M. P. , z muru wzniesio na w latach od 1773 1789 r. staraniem ów czesnego dziedzica Józefa Jakubowskiego na miejsce drewnianej w 1726 r. , uposażona jest 41 dzies. ziemi. W cerkwi znajduje się obraz Bogarodzicy, uważany za cudowny. W pod ziemiu cerkwi spoczywają zwłoki fundatora oraz jego kamerdynera Amalickiego, który po śmierci Jakubowskiego ukończył budowę. Znajduje się tu także kaplica kat. murowana, dekanatu radomyskiego, wzniesiona przez dziedzica Trypolskiego. Podług miejscowego podania S. osiedlone zostały po ruinie. Są dząc jednak zarówno z nazwy wsi, jakoteż ze znajdujących się śladów dawnych siedzib w uroczyskach Dowhawies, Dowhałoza, Kasperowszczyzna i Sieliszcze, przyjąć należy, źe było to ponowne już osiedlenie. Po ruinie dziedzicami S. byli Sirybolowie, Jaroszewiczowie, Korczewscy do 1750 r. , Jan Antoni Toporczyk Jakubowski, podczaszy żytomier ski, następnie syn jego Józef, początkowo stolnik kijowski, potem podkomorzy żytomier ski 1782 r. , po nim dziedziczyła wdowa Katarzyna ze Sługockich aż do zamęźcia cór ki za Trypolskiego, następnie syna ich Grze gorza, który w 1836 r. sprzedał S. Antonie mu Rykalskiemu, dziś córki jego Stanisławy Zaleskiej. J. Krz. Starosiele, wś i folw. , pow. hrubieszow ski, gm. Białopole, par. Dubienka. Folw. ma 346 mr. obszaru. W 1827 r. 14 dm. , 70 mk. Starosiele, Starosielje 1. niewielkie jezioro we wschodniej części pow. borysowskiego, w gm. Demitrowicze, ma około 15 mr. 2. S. , jezioro w kotlinie Prypeci z lewej strony, w pow. rzeczyckim, pomiędzy Tulhowiczami i Narowią, w gm. Jurewicze, rozgałęzia się na dwa krzywe, dość wązkie ramiona, po 2 w. długie; bardzo rybne. A. Jel. Starosiele Starosielje 1. folw. szl. , pow. wileński, w 2 okr. pol. , o 43 w. od Wilna, 1 dm. , 8 mk kat. 2. S. , wś, pow. kobryński, w 4 okr. pol. , gm. Brohiczyn, o 55 w. od Kobrynia. 3. S. , uroczysko, pow. kobryński, w 5 okr. pol. , gm. Drużyłowicze, o 74 w. od Kobrynia. 4. S. , własność ziemska, pow. bobrujskig od 1873 r. należy do włościan Jana Biedaka, Jana Bienika, Wiktora Tarasewicza i Mikołaja Rudzki, ma 10 włók. 5. S. , wś, pow. bobrujski, w 1 okr. pol. , gm. Kaczorycze, przy dawnej szosie bobrujskomoskiew skiej, ma 14 osad; grunta lekkie. 6. S. , zaśc. , pow. borysowski, w 3 okr. pol. , gm. Witunicze, par. kat. Kiemieszew. 7. S. , wś w pobliżu rzki Czernicy, pow. borysowski, gm. Dolce, ma 3 os. ; grunta lekkie. 8. S. , folw. , pow. borysowski, własność Józefowiczów, przeszło 16 1 4 włóki. 9. S. , wś u źródeł Klewy, pow. borysowski, gm. Jeśmony, ma 11 osad; grunta lekkie, w okolicy duże puszcze rządowe. 10. S. , wś i folw. nad rz. Miadzielicą, pow. borysowski, w 3 okr. pol. berezyńskim, gm. Tumiłowicze, par. kat. Dokszyce. Wś ma 5 os. ; folw. należy do Józefowiczów, ma około 17 włók. Grunta faliste, łąki dobre. Za poddaństwa było tu 37 dusz męzkich. 11. S. , wś nad bezim. dopł. Citewki, pow. ihumeński, w pobliżu mka Puchowicz gm. i par. prawosł. , ma 6 os. ; grunta szczerkowe, dobre. 12. S. , pow. miński, ob. Lady. 13. S. , wś nad rz. Mytwą, pow. mozyrski, w 1 okr. pol. skryhałowskim, gm. Michałki, ma 5 os. 14. S. , wś i folw. pow. piński, w pobliżu linii dr. żel. poleskiej, o 5 w. od st. Parochońsk, w 1 okr. pol. i gm. Pohost Zahorodny, par. kat. Pińsk, dość dawne dziedzictwo Swierzyńskich, a w XVI w. króle wszczyzna w wójtowstwie Kupiatyckiem ob. dokument pod 1558 r. w dziele Rewizya puszcz, str. 8. Wś ma 10 os. , 40 mk. , 946 dzies. ; grunta lekkie, namułowe, łąk dostatek. 15. S. , wś nad rz. Łań, pow. słucki, w 2 okr. pol. kleckim, gm. Zaostrowiecze, ma 8 os. ; grunta lekkie, łąki obfite. 16. S. , wś, pow. słucki, w 2 okr. pol. kleckim, gm. Niedźwiedzica, ma 5 os. ; grunta lekkie, 17. S. , wś w pobliżu rz. Tremli, pow. rzeczycki, w 3 okr. pol wasilewickim, gm. Krukowicze, par. prawosł. Kołki, przy drodze z Kaplicz do Kołek, ma 16 os. ; grunta piaszczyste, łąk dużo. Wchodziła niegdyś w sldad ststwa jakimowickiego. 18. S. , folw. , pow. słucki, od 1870 r. własność Henrycych, ma około 8 1 2 włók. 19. S. , własność ziemska, pow. słucki, w 3 okr. pol. kopylskim, od 1869 r. własność Henrycych, ma 5 włók. 20. S. , wś poradziwiłłowska nad Wielkiemi błotami zwanemi Hałła, pow. słucki, w 3 okr. pol kopylskim, gm. Hresk, ma 13 os. 21. S. al. Starosioły, wś nad Pronią, pow. czauski, gm. Czausy, ma 45 dm. , 220 mk. ; prom. 22. S. , wś, pow. borecki, gm. Lubinicze, ma 43 dm. , 210 mk. 23. S. , mko nad rz. Berezówką, pow. orszański, 2 w okr. pol, gm. Starosiele, o 30 w. na pld. zach. od Orszy, ma 65 dm. drewnianych 35 należy do chrześcian a 30 do żydów, 474 mk. 331 praw. , 40 kat. i 103 żyd. , dwie cerkwie prawosł drewn. , kościół kat. mur. , dom modlitwy żydowski drewn. , 10 sklepów drewn. Znajduje się tu zarząd gminy i szkoła ludowa. Kościół kat. , p. w. św. Trójcy, wystawiony został w 1839 r. kosztem prałata Sankowskiego. Parafia kat. , dekan. orszańskiego, 1189 wiernych; kaplice w Dymowie i Racewie. W XVII w. S. należała do Sapiehów.

Starosiele

Starosiele