ru kanoników regularnych we Wrocławiu, wymienia w ich liczbie thaberne in lelou Kod. Małop. , I, 58. Było to widocznie tar gowisko na jednej z dróg handlowych, o któ rych wspominają dokum, z 1262 r. Kod. Małop. , I, 72, 75 i późniejsze. Przy targo wisku istniało zapewne grodzisko, jako na pograniczu późniejszej Wielkopolski z Mało polską. Kościoły w Chrząstowic Koniecpolu i Radomsku miały później dochody z jatek i łaźni w Lelowie nowym zapewne. Przenie sienie miasta na drugi brzeg rzeki nastąpiło pewnie wraz z nadaniem prawa niemieckiego. Kościół mógł istnieć jednak jeszcze za cza sów poprzednich; była to zapewne kaplica, którą po utworzeniu parafii w Lelowie no wym włączono jako filią. Kościół tutejszy, małych rozmiarów, w stylu ostrołukowym, jest starożytną budowlą, wcześniejszą zape wne od parafii, utworzonej 1387 r. Drzwi z kruchty do kościoła mają starożytne oddrzwia z kamienną figurą Matki Boskiej. Tu miał być dawniej wmurowany kamień z wy obrażeniem bożyszcza pogańskiego; obfecnie nie znajduje się. W 1794 r. uderzenie pioru nu zrujnowało sklepienie, zastąpione odtąd przez sufit. W dzwonnicy drewnianej, dzwon starożytny. 2. S. par. Kłobucko, wś król. , miała łany kmiece. Z łanów duchownych da wał dzierżawca 3 miarki jęczmienia, 3 miarki owsa Długosz, III, 167. Br. Ch. Staromieście Górne i Dolne, wś, pow. rze szowski, w równinie, 218 mt. npm. , 3 klm. na płn. od Rzeszowa, przy gościńcu do Głogowa. Jestto pierwotna posada Rzeszowa, ma ko ściół par. rz. kat. i szkołę ludową; składa się z 237 dm. i 1352 mk. ; 1310. rz. kat. 5 2 ew. , 40 izrael. Pos. więk. Włodz. Bobrownickiego wynosi 498 roli, 47 łąk i ogr. , 20 past. i 114 mr. lasu; pos. mn. 1284 roli, 115 łąk, 74 past. i 7 mr. lasu. Par. , z mur. kościołem, należy do najdawniejszych w tych stronach. Aktu erekcyi nie ma. Jan Rzeszowski, odna wiając erekcyą w 1416 r. , wspomina o akcie Pakosława Rzeszowskiego, który zbudować miał kościół św. Wojciecha. W 1624 spalili kościół Tatarzy. Mikołaj Spytek Ligięza po większył uposażenie i 1634 r. utworzył dom przytułku dla ubogich, a 1686 wymurował proboszcz Stanisław Pękoszewski do dziś sto jący kościół, który biskup W. Sierakowski 1745 r. poświęcił. Par. obejmuje Górkę, Miłocin. Nową Wieś i Trzebowisko dyec. prze myska, dek. rzeszowski. Wś złączona za wsze z Rzeszowem, przechodziła jednakowe z nim koleje. Graniczy na płd. z Ruską wsią, na zach. z Przybyszoweto, na płn. z Rudną Wielką i Trzebowiskami. Mac. Staromłyny, wś, pow. kobryński, w 4 okr. pol. , gm. Chomsk, o 60 w. od Kobrynia. Staromysla łotew. , ob. Staramyśl. Staroniszki, folw. pryw. , pow. wilejski, w 1 okr. pol. , o 54 w. od Wilejki, przy b. drodze poczt, z Mołodeczna do granicy pow. mińskiego, 1 dm. , 3 mk. kat. ; w 1866 r. własność Chmary. Staroniwa, wś, pow. rzeszowski, na lew. brzegu Wisłoka, 3 klm. na zach. od Rzeszo wa, składa się z trzech grup domów i dwóch osad. Staroniwa ma 68 dm. i 376 mk. , Psarnisko ze Stojnem 29 dm. , 281 mk. , Wygna niec z Rudkami 36 dm. i 286 mk. Bo obsza ru więk. pos. Stan. Skrzyńskiego należy fol. Podzamcze. Obszar ten ma 3 dw. , 57 mk. Pod względem wyznania jest w ogóle 919 rz. kat. par. w Rzeszowie i 81 izrael. Więk. pos. ma obszaru 351 roli, 4 łąk i ogr. i 14 mr. past. ; pos. mn. 867 roli, 76 łąk i ogr. , 76 past. i 2 mr. lasu. Wieś przecina gościniec z Rzeszowa do Czudca i dwa potoki uchodzą ce do Wisłoka. Położenie faliste. Grunta są rędzinne, urodzajne. Podług Długosza L. B. , I, 244 darował część wsi Klemens z Mosko rzewa h. Pilawa w r. 1407 altarystom św. Jakuba i Klemensa w katedrze krakowskiej. Staroniwa graniczy na zach. z Kilianówką, na płd. z Zwleńczycą a na płn. z Pruską Wsią i Przybysze wem. Mac. Staropol 1. wś włośc. , pow. gostyński, gm. i par. Sanniki, ma 32 dm. , 251 mk. , 602 mr. W 1827 r. 65 dm. , 678 mk. 2. S. , wś i folw. , pow. skierniewicki, gm. Korabiewice, par. Jeruzal, odl. 12 w. od Skierniewic, ma 31 mk. W 1827 r, 6 dm. , 59 mk. Dobra S. składały się w 1868 r. z fol. S. i Teklin al. Sapy, rozl. mr. 955. W skład dóbr poprzednio wchodziły wś S. os. 12, mr. 11; wś Łajszczew os. 36, mr. 565; wś Wincentów os. 33, mr. 190; wś Sapy os. 6, mr. 67. W 1882 r. fol. 8. część II, miał 150 mr. obszaru. Staropol al. Staropole, urzęd. Starpel, Starpul 1304, Starepol r. 1311, wś, pow. świebodziński, o 4 1 2 klm. na płn. od Lubrzy poczta, 3 klm. ku zach. od jez. Paklicy i 7 klm. od Paradyża, nad odpływem jez. Wysokiego; st. dr. żel. w świebodzinie Schwiebus o 12 klm. 440 mk. Podrobiony dokument z datą 19 listop. 1251 r. wymienia S. Sterpe między zaborami niemieckiemi; w r. 1304 komes Zbilud Zbitowit sprzedał S. klasztorowi paradyskiemu, który w r. 1311 oddał osadę tę w lenno Gerhardowi de Prendekow. Z biegiem czasu przeszedł S. w ręce prywatne ob. Dr. Th. Warmiński Paradies. E. Cal. Staropole al. Bukowiec Stary, wś i folw. , pow. rawski, gm. Żelechlin, par. Żelechlinek; ob. Bukowiec 8. . 2. S. , folw. , pow. sieradzki, gm. Barczew, par. Brzeźnic, odl. od Sieradza 16 w. . Wchodził w skład dóbr Barczew. 3. S, folw. , pow. wieluński; ob. Czarnożyły Staromieście Staromieście Staromłyny Staromysla Staroniszki Staroniwa Staropol Staropole