par. , poczta i st. dr. żel. w Kostrzynie; 12 dm. dm. , 98 mk. 44 kat, , 54 prot. i 272 ha 262 roli. Z tych S. pisali się różni Sokolniccy w końcu XIV w. Akta grodz, pozn. ; w 1580 r. posiadała Jadwiga Gwiazdowska 7 łanów osiadł. , a w r. 1618 Wacław Gwiazdowski 3 1 2 łan. ; około r. 1793 dziedziczył S. Frau. Szczaniecki, później Rogalińscy. 4. S. Klonowskie, dawniej S. Szurowo, wś, pow. średzki, o 4 1 2 na płd. wschód od Kostrzyna, graniczy z Klonami i S. Drzązgowskiemi; par. Gułtowy, poczta i st. dr. żel. w Kostrzynie, 13 dm. , 115 mk. 100 kat. , 15 prot. i 176 ha 162 roli, 8 łąk. 5. S. Drzązgowskie, dawniej S. Pieczyska, folw. do Drzązgowa, tamże; ma 4 dm. , 77 mk. ; właścicielem jest Zygmunt hr. Grudziński. 6. S. Wielkie, majętność, pow. szamotulski, o 10 klm. na płd. zach. od Szamotuł, 6 klm. na zach. płn. od Kazimierza i 2 klm. od jez. Bytyńskiego; par. Kazimierz, szkoła w miejscu, poczta w Lipnicy, st. dr. żel. w Szamotułach; z Czyścem 4 dm. , 55 mk. tworzy okr. dworski, mający 15 dm. , 229 mk. 1 prot. i 706 ha 424 roli, 52 łąk, 179 lasu; wiatrak, chów owiec i nabiał; właścicielką jest Konstancya z Mierzyńskich Łącka. Według wydawcy Kod. Wielkop. n. 504, 743 i 852 nadał te 8. dominikankom poznańskim Mikołaj, sędzia ziemski poznański, a Przemysław II potwierdził tę darowiznę w r. 1282 i 1296; w r. 1302 zachodziły różno zatargi o dziesięciny z 8. między dominikanami a kapitułą poznańską. W końcu XIV w. posiadali tę majętność Sokolniccy Ak. grodz. pozn. ; w r. 1580 miał tu Melchior Jaskolecki 5 łan. 08. , 4 zagr. , 1 pasterza i 25 owiec, a Piotr Kębłowski 3 łany i 3 zagr. Około 1793 r. należały 8. z Czyścem do Zofii Rozbickiej; w r. 1815 nabył je za 32, 000 tal. Wojciech Otto Trąmpczyński i sprzedał następnie za 88, 000 tal. Antoninie Skarzyńskiej. W tych S. znajduje się założony przez Rozbickich cmentarzyk kalwiński. W wykopanych popielnicach znaleziono tu przedmioty bronzowe. 7. S. Małe al. Sokolniczki majętność, tamże, graniczy z S. Wielkiemi; ma 8 dm. , 137 mk. 131 kat. , 6 prot. i 445 ha 410 roli, 19 łąk; chów bydła holenderskiego; właścicielem jest Joachim Jarochowski. Tu przyszedł na świat zasłużony historyk i obywatel Kazimierz Jarochowski d. 12 wrześ. 1829 r. Sokolniczki istniały już przed r. 1393; prawowali się o nie Nosala z Stopanowa, Tomasz Oporowski i Sędziwój z Ruszczy Akta grodz, pozn. , n. 1622. W r. 1580 dziedziczył je Stanisław Bronikowski; było wówczas 3 1 2 łan. os, , 1 ćwierć karczm. , 4 zagr. i 1 osadnik; późniejszymi dziedzicami byli Mieczkowscy, a od r. 1756 Jarochowscy. Spory między braćmi Józefem i Maksymilianem oparły się o sejm z r. 1773 75 Konstyt. , IT, 192. Wykopano różno popielnice i toporek kamienny. 8. S. , wś kośc. i dwór niegdyś, pow. wrzesiński, dek. miłosławski, o 12 klm. na płd. wschód od Wrześni, 11 klm. na płn. od Pyzdr, nad Wrześnicą, dopł. Warty; par. , szkoła i pocz. w miejscu, st. dr. żel. w Strzałkowie o 8 klm. W r. 1286 występuje sołtys sokolnicki, któremu arcyb. gnieźnień. Jakub pozwala osadzać na prawie niemieckiem wieś biskupią Polanowo pod Powidzem; r. 1350 arcyb. Jarosław przekazał dziesięciny z S. i innych włości na utrzymanie altaryi N. M. Panny i św. Stanisława; r. 1385 zastawiła królowa Jadwiga, Dobrogostowi, bisk. poznańskiemu, i innym zamek i miasto Międzyrzecz, tudzież Nową Wieś i S. w pow. pyzdrskim Kod. Wielkop. ; w r. 1454 król Kazimierz, zamieniając starostwo pyzdrskie na dybowskie Nieszawa, ówczesną tenutę królowej matki, Zofii, wymienia S. między wsiami, które miał wykupić w przeciągu roku Kod. Dypl. Pol. , Rzysz. , II, 900. Według lustracyi z 1564 r. było tu 18 kmieci na 17 1 2 śladach, pustych 4 1 2 ślad. , 2 karczmarzy po 1 2 śladu, 3 ogrodn. Wójtowstwa 8 1 2 śladów dzierży Lasota Kretkowski, kaszt. kruszw. , kmieci, 2 ogr. Dochód zł. 97 gr. 25 den. 4; dochód z folw. złp. 62 gr. 7 Lustr. V, 82. 8. jako królewszczyzna, wchodziły w skład sstwa pyzdrskiego; zabrano przez rząd pruski i wcielone do domeny Gozdowo, przeszły po r. 1845 w ręce prywatno. Nie zdaje się, iżby to S. były gniazdom rodzinnem Sokolnickich h. Nowina. Około r. 1504 było tu 19 1 4 łan. osiadł. , z których bisk. poznańskim płacono po ćwiertni pszenicy, 3 ćwiertnie owsa i 3 grosze małdratów, tudzież 2 złp. dziesięciny snopowej; w r. 1578 istniało tu wójtowstwo z 3 śladów os. , pół śladu pustego, 1 zagrod, i komor. ; zarządzał niem wówczas Jan Rosznowski; wieś składała się z 10 1 2 ślad. os. , 2 pustych, 5 zagr. i 5 komor. ; rządcą był Stanisław Bobolecki. Reg. pobor, z r. 1618 20 A. J. Parczewski, Anal Wielk. , I, 171 wymieniają przy S. żupnika bydgoskiego, który płacił z 6 1 2 ślad. po złotemu, od 2 zagrod. po 4 gr. , z wójtowskich 2 ślad. oh. po złotemu, z śladu pustego 10 gr. od 2 kół walnych po 24 gr. , razom 10 złp. 21 gr. podatków. Na polu proboszczowskiem, przy drodze do Gorazdowa, wyorano popielnicę, w której znajdowała się fibuła z żelaza. Kościół p. w. św. Jakuba, stawiany z drzewa, istniał już przed r. 1413. Par. , liczącą 2052 dusz, składają Borkowo, Dąbrowa, Gałęzowo, Gałęzowskie Huby, Gorazdowo kośc. filialny, S. , Szamarzewo, Wójtowstwo, Źydowo i Żydowskie Holendry. Szkoły paraf. znajdują się na Hubach Gałęzowskich, w Gorazdowie, Sokolni

Sokolniki