que vocatur Gorcha Kod. Wielkop. n. 309, do szlachcica Pawła, który, jak opiewa dokument z r. 1253, wiernie służył Odoniczowi i poległ z ręki pogan, nie zostawiając, prócz wdowy, potomstwa ni spadkobierców. Wdowa Dobrosława, dla spokoju duszy nieboszczyka, przekazała z zezwoleniem panującego księcia, ojcowiznę Pawła klasztorowi henrykowskiemu pod Ziębicami, na Szląsku. Tymczasem zjawia się wdowa po Floryanie z synem, któremu, jak twierdziła, sędzia Domarat był przyznał prawo spadkobierstwa po Pawle. Podjęta w tej mierze wstecz, gdy wypadła na niekorzyść wdowy i syna jej, ks. Przemysław I przysądził klasztorowi henrykowskiemu posiadłość Starkowa, uważanego z wszelkiem prawdopodobieństwem za Starkowiec, graniczący dotąd z wymienionemi w odnośnym dokumencie Łagiewnikami i Górką ob. E. Calliera, Powiat Pyzdrski. W XV w. spotykamy na S. Starkowieckich h. Łodzia, piszących się z Bnlna, którzy go posiadali aż do r. 1677. W r. 1578 miała Starkowiecka Anna 7 ślad; osiadłych i 5 zagr. , a w r. 1618 Halszka tyleż śladów, 4 zagr. i 3 koła korzeczne. O młynie Żabnik, na Ochli, wspominają akta już pod r. 1536. Od Starkowieckich nabyli tu majętność Naramowscy; następnie w r. 1699 pojawiają się Wałknowscy, a po nich Skórzewscy. Około r. 1724 siedział tu Jan Burzynowski, burgrabia wschowski, którzy zmuszony był wyrokiem trybunału piotrkowskiego do ustąpienia dóbr wierzycielom swoim. Po Burzynowskim nastąpili Radońscy. Spory o pretensye do S. między Radońskim, a Karolem Siemiątkowskim, miała rozsądzić komisya, którą wyznaczył Sejm w r. 1773 5. Konstyt. II, 225. Przed r. 1780 był S. w ręku Wyganowskich, od których go nabył Franciszek Przyłuski, kapitan, brat arcyb. Przyłuskiego. Majętność starkowiecką składały wówczas Bielawy, Łagiewniki, Ochla i Starkowiec. Wś ma obecnie 9 dm. , 55 mk, 51 kat. , 4 prot. i 74 ha obszaru 66 roli, 5 łąk. Dwór ma 11 dm. , 161 mk. 155 kat. , 6 prot. i 370 ha 310 roli, 27 łąk, 16 lasu; olejarnia, chów bydła i nabiał, właścicielem jest Antoni Przyłuski. 2. S. mylnie Starkowice, wś i folw. , powiat średzki, o 7 klm. na płd. zchd od Miłosławia poczta i st. dr. żel. , par. Winnagóra, okr. wiejski i dwor. Czarne Piątkowo; wś ma 7 dm. i 58 mk. , a folw. 5 dm. i 51 mk. E. Cal. Starkowo, ob. Starkowa Huta. Starłygi, wś, pow. święciański, w 4 okr. pol. , gm. , okr. wiejski i dobra dawniej Sulistrowskich, następnie Skirmuntów, Szemietowo, al. Szemietowszczyzna, o 2 w. od gminy a 50 w. od Święcian, ma 26 dm. , 205 mk. , w tej liczbie 7 praw. i 5 żydów w 1865 r. 89 dusz rewiz. . Starnice, niem. Starnitz, wś i dobra ryc. w Pomeranii, pow. słupski, st. p. Damnica. Wś liczyła 1889 r. 8 dm. , 12 dym. , 68 mk. ewang. Dobra z przyległościami 30 dm. , 65 dym. , 362 mk. 5 kat. . Kś. Fr. Starniki, wś, pow. dzisieński, w 1 okr. pol. , gmina Plissa, okręg wiejski i dobra w 1865 r. Kurowskich, Sielce, o 10 w. od gminy, a 49 w. od Dzisny, przy b. dr. poczt. z Wilejki do Dzisny, ma 10 dm. , 78 mk. w 1865 r. 35 dusz rewiz. . Starniki, wś nad rz. Trą, pow. bronnicki, gub. moskiewskiej, o 12 w. od mta powiat. , przy trakcie poczt. do Riazania, ma 91 dm. , 787 mk. , fabrykę wyrobów bawełnianych, założoną w 1830 roku, zatrudniającą do 300 robotników i produkującą za sumę około 300000 rs. Starobielsk, mto pow. gub. charkowskiej, nad rz. Ajdarą, pod 40 17 płn. szer. i 56 34 wsch. dług. g. , o 211 w. na płd. wschd. od Charkowa. Z miastem łączą się słobody Pieroczna i Zajerczańska. W 1870 r. było 613 dm. 20 murow. , 12960 mk. 2 rozkolników, 52 żydów, 4 cerkwie 2 murowane, 52 sklepy, apteka, 378 rzemieślników, szkoła powiatowa, bank miejski. Targi odbywają się co tydzień, jarmarki zaś 4 razy do roku; najważniejszy z nich Nikolski od 24 kwietnia do 1 maja, wartość przywozu wynosi około 100000 rs. Przemysł ogranicza się na przeróbce łoju; nadto znajduje się w mieście młyn parowy. Własność miasta stanowi 2589 dzies. ziemi; dochody wynoszą około 7500 rs. Początek miastu dała założona w 1686 r. przez wychodźców z hetmańszczyzny osada Stara Biała, która weszła następnie, pod nazwą gródka Bielskiego, w skład pułku słobodzkiego Iziumskiego. Od 1708 r. przyłączona do gub. azowskiej, w 1732 r. zaliczona do gub. woroneskiej, w 1797 r. została mtem powiatowem gub. słobodzkoukraińskiej, od 1802 r. mto pow. gub. woroneskiej, w 1824 przyłączone znów do gub. słobodzkoukraińskiej, która w następstwie otrzymała nazwę charkowskiej. Starobielski powiat zajmuje wschodnią część gubernii i graniczy od płn. z gub. woroneską, od wschodu z ziemią wojska dońskiego, od połud. z gub. ekaterynosławską, od zachodu z pow. iziumskim i kupiańskim gub. charkowskiej. Podług obliczeń pułk. Strielbickiego ma 224 mil. , al. 10842 w. kw. , jest przeto najobszerniejszym powiatem gubernii, zajmującym przeszło 1 5 część jej powierzchni. Stanowi. on równinę, mającą nieznaczny spadek od północy ku południowi. Niewielkie wzniesienia znajdują się w części południowej, na wybrzeżach Dońca Starkowo Starkowo Starłygi Starnice Starniki Starobielsk