ma 12 osad. Grunt równy, źródło wody słonej. Należała do Wojciecha Gajewskiego. Sokolenie, wś i os. karcz. , pow. sieradzki, gm. i par. Godynice, odl. od Sieradza 25 w. , ma 19 dm. , 127 mk W 1827 r. 12 dm. , 110 mk. Wchodziła w skład dóbr rząd. Klonowa. Sokoleńszczyzna, fol. i dwór nad rz. Degutką, pow. lidzki, w 2 okr. pol. , gm. Bieniakonie, okr. wiejski Sokoleńszczyzna, o 48 w. od Lidy a 39 w. od Ejszyszek, ma 38 mk, katol, 2 protest. i 5 żydów; w 1865 r. własność Wagnerów. W skład okręgu wiejskiego wchodzą wsi Bałużyszki, Czyżewsk, Kontrymowszczyzna, Kulkiszki, Łuszczyki, Mikontany, Nowosiołki, Puszcza, Swiły, Taurele i Zarojście, w ogóle 284 dusz rewiz. włośc, uwłaszcz. Sokole Pole, wś włośc, pow. włoszczowski, gm. i par. Lelów, ma 31 os. , 426 mr. Wchodziła w skład dóbr Lgota. Sokolica 1. szczyt w paśmie babiogórskiem, na granicy pow. myślenickiego i hr. orawskiego Galicyi i Węgier, na płn. wsch. od szczytu Babiej Góry. Szczyt trawiasty i lekko spadający ku stronie węgierskiej; ku stronie polskiej stromy. Widok na Tatry, do linę nowotarską i orawską i na płn. zbocze Babiej Góry z Dejakowymi i Markowymi Szczawinami. Wzn. około 1450 mt. npm. 2. S. , turnia w Pieninach, nader stromo opada jąca ku Dunajcowi, od strony płn. lasem po kryta. Wzn. 764 mt. npm. npm. G. Sokolice, fol. w gub. witebskiej, ob. rzka Niszcza. Sokolicha al. Dzierzbia, rzeczka, bierze początek pod wsią Lisy, w pow. kolneńskim, na płd. wschód od Stawisk, płynie ku płn, przez Sokoły, potem na zach. pod Rogalami, Mnichami do Stawisk, ztąd krętym biegiem przez Dzierzbią i Poryte i pod młynem Zaskrodzkim uchodzi z lew. brzegu do Skrody. Por. Dzierzbia. J. Bl. Sokolicha, młyn, pow. kolneński, gm. Stawiski, par. Poryte. Sokolicha, góra w pow. husiatyńskim, ob. Liczkowce. Sokolicka, góra w pow. skałackim, na obszarze wsi Rasztowce. Sokoli Gród, uroczysko, pow. białostocki, w 3 okr. pol. , gm. Przytulanka, o 46 w. od Białegostoku. Sokoliki z Łuszczanami, wś, pow. turczański, 18 klm. na płd. zach. od Turki, 8 klm. na płd. wschód od urz. pocz. w Tarnawie Niżnej. Na płn. wschód leżą Jabłonka Niżna i Wyżna, na wschód Tureczka Niżna, na płd. wschód Tureczka Wyżna, na płd. Beniowa, na płd. zach. Bukowiec, na płn. zach. Tarnawa Wyżna. Wieś leży w dorzeczu Wisły za pośrednictwem Sanu, który wchodzi tu z Bukowca, potem wygina się łukiem na płn. zach. i wchodzi do Tarnawy Wyżnej. W obrębie wsi przyjmuje małe dopływy, z których ważniejszy Bukowiec z Wołowcem. Zabudowania wiejskie leżą w dolinie Sanu. Na płd. zach. las Wołowiec ze szczytem Kiczora Sokilska 837 mt. . Na płn. wznosi się góra Szaińskie Jabłońskie 876 mt. , na płd. wsch. Obyczki 775 mt. . Własn. więk. ma roli or. 237, łąk i ogr. 182, past. 42, lasu 701; wł. mn. roli or. 998, łąk i ogr. 97, past. 516, lasu 43 mr. W 1880 r. było 93 dra. , 581 mk w gm. , 510 gr. kat. , 5 rz. kat. , 66 izr. ; 510 Rusinów, 5 Polaków, 66 Niemców. Par. rz. kat. w Turce, gr. kat. w Tarnawie Wyżnej. Lu. Dz. Sokolinia, ob. Sokolinie. Sokolin, rzeka, wpada do jez. pskowskiego, między Piwsą a Wojem. Sokolin, dawniej Sokolnia, wś, pow. orszański, gm. Stary Tołoczyn, w pobliżu błota Buk. Gniazdo starożytnego rodu ks. Druckich Sokolińskich. Z nich Janusz i Konstanty ofiarowali w 1595 r. na kościół par. kat. czte ry wioski. W 1612 r. było własnością Janu sza, który zapisuje żonie swej Aleksandrze z Łukomskich. Następnie własność Michała, marszałka orszańskiego, który założył tu zbór helwecki oraz kaplicę murowaną na groby dla rodziny i uposażył je wsią Nuprejki. Zbór ten podczas wojen za Jana Kazimierza upadł i nie podniósł się więcej ob. Łukaszewicz, Dzieje kośc. wyznania helweckiego w Litwie, t. II, 79. J. Krz. Sokolin, potok, powstaje w obr. Mizunia, pow. doliniańskim, ze źródeł leśnych, na płn. pochyłości Chomu 1347 mt. ; płynie parowem na płn. i uchodzi koło Sołotwiny, wólki mizuńskiej, do Mizuńki z praw. brzegu. Od płn. wsch. rozpościera się górski dział Szcza wna 1176 mt. , a od płd. zach. dział lesisty Petrywiec 988 mt. i 1010 mt. . Długość bie gu 5 klm. Br. G. Sokolina, wś i fol. , pow. pińczowski, gm. Czarkowy, par. Sokolina, Leży przy drodze z Działoszyc do Korczyna, posiada kościół par. murowany, szkołę początkową. Wś ma 36 os. , 212 mr. ; fol. ma 509 mr. , młyn wodny, cegielnię; należy do dóbr Krzczonów. S. poplebańska, osada na dawnych gruntach probostwa. W 1827 r. było 30 dm. , 183 mk. Piotr, arcyb. gnieźn. , uposażając klasztor w Sulejowie, nadał mu w 1176 r. dziesięciny z kilku wsi a między niemi i z S. Kod. Wielk. , Nr. 593. Kto i kiedy założył tu parafią i kościół niewiadomo. W połowie XV w. stoi tu kościół par. drewniany, p. w. św. Michała. Z trzech pól, , tria jeruga alias stayanya agrorum płaci Sokoliński h. Jastrzębiec dziesięcinę scholastryi wiślickiej. Andrzej Zagórski Biberstein i Zygm. Drucikowski płacą

Sokolenie

Sokolenie

Sokoleńszczyzna

Sokole Pole

Sokolica

Sokolice

Sokolicha

Sokolicka

Sokoli Gród

Sokoliki

Sokolinia

Sokolin

Sokolina