źy Wolica. We wsi cerkiew p, w. Zesłania 1 Ducha św. , szkoła etat. jednokl. , kasa pożycz. , gm. z kapit. 411 złr. i gorzelnia. 5. S. , pow. mościski, ob. Sokola. Mac. Lu. Dz. Sokole, urzęd. Sokollo, mylnie Sokoło, posiadłość, w pow. bydgoskim, o 11 klm. na płn. od Koronowa, na lew. brzegu Brdy, par. i poczta w Mąkowarsku, okr. wiejski Brahrode. Sokolec, miejscowość wymieniona w dok. z 1329 r. Kod. kał. , I, 215, leżąca w okolicy Szklar pow. olkuski. Por. też Lib. Ben. Długosza II, 322. Sokolec al. Sokulec 1. w dokum. Sokole, wś nad lewobocz. dopł. Rastawicy, pow. berdyczowski, w 3 okr. pol. , gm. Mecherzyńce Dębowe o 5 w. , par. kat. Białołówka, o 29 w. od Berdyczowa, ma 77 osad, 546 mk. Podług Pochilewicza w 1863 r. było tu 406 mk. praw. i 164 katol. ; 1335 dzies. ziemi. W 1741 r. było w S. 70 osad. Cerkiew p. w. św. Michała, drewniana, wzniesiona w 1784 r. na miejsce dawniejszej z 1735 r. , uposażona jest 41 dzies. ziemi. Do par. należy wś Tytusówka. Połud. wsch. część wsi nazywa się Korolówką. Należała do Abramowiczów, którzy w 1855 r. część wsi odprzedali w kilku działach. 2. S. , wś nad Bohem, pow. bracławski, w 3 okr. pol. , gm. Peczara, par. kat. i poczta Niemirów, ma 118 osad, 660 mk. , 916 dzies. ziemi włośc, 43 cerkiewnej. Cerkiew p. w. św. Michała, wzniesiona w 1876 r. , ma 922 parafian. We wsi znajduje się gorzelnia, która w 1886 7 r. wyprodukowała 1334130 stopni spirytusu. Należy do klucza peczarskiego hr. Konstant. Potockiego ob. Peczara. 3. S. , wś nad Bohem, pow. hajsyński, okr. pol. i gm. Kuna, par. kat. Bracław o 16 w. , sąd w Ładyżynie, o 21 w. od Hajsyna, ma 62 osad, 472 mk. , 442 dzies. ziemi włośc, 2477 dworskiej wraz z Kosenówką i Kuźmińcami. Dawna osada, należąca w XV w. do kn. Korotkich. 4. S. , pow. radomyski, ob. Sokoły Nowe, 5. S. , mko na wyniosłym urwistym brzegu Uszycy, przy ujściu do niej Pobujanki, w malowniczem położeniu, pow. uszycki, okr. pol. Żwańczyk, gm. Łysiec, par. praw. i katol. w miejscu, sąd w Kitajgrodzie, odległe o 20 w. od Uszycy, 36 w. na wschód od Kamieńca a 75 w. od st. dr, żel. odesskowoło czyskiej Deraźnia. Zbudowane w obszernej, górzystej miejscowości, niegdyś murem otoczone, ma 577 dm. , 2012 mk. 303 żydów, 727 dzies. ziemi włośc, 36 cerkiew. , dworskiej należącej do Iżyckich 216 dzies. , Popowskiej 42 dzies. , Lewandowskich 5 dzies. , Deutschmanów 300 dzies. , do skarbu 122 dz. Do S. należy część lasu Melatyn ob. . Posiada cerkiew p. w. Niepokalanego Poczęcia N. M. P. , wzniesioną w 1857 r. , z 1576 parafiaSłownik Geograficzny T. XI. Zeszyt 121. nami, kościół par. katol. , synagogę, dom modlitwy żydowski, 5 młynów, 16 sklepów, 52 targów i szkołę wiejską 61 uczniów. Mieszkańcy szyją kożuchy i robią buty. Mko ma trzy przedmieścia Karwasary al. Zarzecze, Majdan i Zastawicę al. Zastawę. Według Marczyńskiego jest tu kamień wapienny i źródło wody mineralnej. Kościół katol. paraf. dawniej ks. dominikanów, w 1723 r. kosztem Stefana z Rycht Humięckiego, wwdy podolskiego, p. w. św. Rocha wymurowany. Par. katol. , dek. uszyckiego, 1085 wiernych; miała kaplice w Kosikowcach i Chreptyjowie. oprócz S. z przedmieściami należą do niej wsi Borsukowce, Buczaje, Ohreptyjów, Czabanówka, Czuhor, Hubarów, Iwankowce, Jar Kosikowiecki, Kosikowce, Kryniczki, Krzywy Wóz, Kuryłowce Zielone, Piesiec, Pilipy, Popówka, Runkuszów, Sandolina Saktlen, Sorokany folw. , Szebutyńce, Wachniowce, Zagórzany i Żurżówka. Jest to jedna z najdawniejszych osad w tej okolicy, starożytny gród ks. halickich, posiadała zamek obronny, zburzony przez Tatarów w 1240 r. i odbudowany po ich wypędzeniu. W czasie zamieszek za Teodora Koryatowicza, Witold osadził zamek w S. swojem wojskiem w 1395 r. W 1565 r. S. należał do Zakrzewskich Jabłonowski, Lustracye. Na początku XVII w. cała ta miejscowość należała do Stanisława Potockiego, zwanego Rewerą. W stronie południowozachodniej, na wyniosłej górze, była osada, podług podania zwana Sokołem gniazdem. Mieszkańcy dla ochrony własnej oraz swych dobytków w razie najścia tatarskiego, wykuwali w okolicznych skałach groty, mylnie przez niektórych badaczy uważane za groty pustelnicze. Kiedy następnie majętność ta przeszła we władanie Humięckich z Rycht osadę tę przeniesiono w dół nad rz. Uszycę i nazwano Sokólcem. Stefan Humięcki mko obwarował i murem opasał. Następnie S. był własnością Małachowskiego, później przeszedł w administracyą Trzecieskich, poczem był własnością Mateusza Iżyckiego, marszałka powiatowego. Dr. M. J. Krz. Sokolec 1. niem. Sokoletz, przys. gm. Koniatyna, pow. wyżnicki. 2. S. , przys. gm, Dolhopola, pow. wyżnicki. Br. G. Sokolec al. Jaktorowskie Holendry, urzęd. Sokolitz, ztąd Sokolice, wś, pow. chodzieski, o 7 klm. na wschódpln. od Szamocina; par. kat. Jaktorowo protest. Lipia Góra, poczta w miejscu, st. dr. żel. w Osieku Netzthal; 33 dm. , 237 mk. 21 kat. , 216 prot. i 526 ha 243 roli, 114 łąk, 31 lasu. Sokolecka słobódka, nad rz. Smotryczem, pow. kamieniecki, okr. pol. i par. katol, Żwaniec, par. praw. Sokół, gm, Hawryłowce,

Sokole

Sokole

Sokolec

Sokolecka słobódka