podobnie był tu punkt zborny, z którego handel schodził z drogi wodnej na lądową. Sama osada dość stosunkowo późno występuje w dziejach. Pierwotnie należały S. do kn. Hlińskich, t. zw. Putywlskich, z powodu, iż przodek tej gałęzi Bohdan był w 1495 r. namiestnikiem na Putywlu. Ten Bohdan jest znany z dziejów. W 1500 r. przy zdobyciu Putywla był on wraz z żoną z domu ks. Zasławską wzięty do niewoli i umarł w Moskwie Karamzin, VI, 275. W Kijowszczyźnie dość znaczne imiona posiadał oprócz S. nabył on od ks. Słuckich Bobroweje, Hołuboje i Radywonowo ob. Żabotyn. Synem jego był Włodzimierz 1532, który w 1537 r. Iwanowi Zubrykowi sprzedał Radywonowo; syn zaś tegoż Włodzimierza Bohdan był ostatnim z rodu kn. Hlińskich Putywlskich ob. Ad. Boniecki Poczet rodów. Po śmierci Bohdana Putywlskiego S. przeszły w spadku do ks. Zyzemskich i ks. Bohusza Koreckiego. Bohusz ks. Korecki, syn Fedora ks. Koreckiego i Anny z ks. Zyzemskich, ożeniony 1 mo voto z ks. Koszyrską, 2do voto z Maryą Czaplicówną Szpanowską, był wwdą wołyńskim oraz ststą łuckim, Winnickim, bracławskim i żytomierskim. Wystawił i ufortyfikował zamek w Winnicy w 1571 r. w Bracławiu w 1550 r. Posiadał obszerne dziedzictwo. W skład jego dóbr wchodziły Korzec, Międzyrzecz Korecki, Marenin, Kulików, Jaruń, Zabokrzycz, Wilsk, Targowica. Na prawie zaś zastawnem dzierżył sioło Rudomyśl, Suchą Wolę, Mściszyn, Krasne Sioło, Kołniatycze i Połhanów. W Winnicy miał dla siebie i potomstwa zapewnione aż trzy po sobie idące dożywocia. Oprócz tego objął w spadku po ks. Bohdanie Putywlskim wraz z ks. Zyzemskimi Borowę, Jurowę, Koiłów, Telebe i Zołotopoj czyli Hnileczyznę ob. testament pisany w Łucku 1576 r. d. 21 Junia, w Arch. J. Z. R. , I, t. 1, str. 95 116. Synem jego był Joachim ks. Korecki, który więcej dbałości okazując o rzecz publiczną, niż o własne interesy, zostawił majątek w nieładzie i długami obciążony. Żona jego Anna z Chodkiowiczów, rodzona siostra Jana Karola oszczędnym i dobrym zarządem nietylko dźwignęła fortunę, ale ją pomnożyła, znaczne dobra przykupiwszy. Wykupiła też i S. , będące już w wieloletniej zastawie u Kotelnickich Regestr ks. Ziems. i grodz, kijow. . Ks. Joachim Korecki zostawił dwóch synów Samuela i Karola. Z tych młodszy Karol, oprócz innych dóbr, objął Stajki. W 1630 r. trzyma S. w dzierżawie niejaki Matfij Głuchowski. Ks. Karol Korecki, kaszt. wołyński, ożeniony z Anną Potocką, zostawił jedynego syna ks. Samuela Karola, ożenionego z Maryanną Ligęzianką, powtórnie z Zofią Opalińską. Ten Słownik Geograficzny T. XI. Zeszyt 123. umarł bezpotomnie w 1651 r. , jako ostatni z rodu ks. Koreckich. Za ks. Samuela Karola trzymał S. prawem zastawnym Jan Chrobry Dąbrowski. Do S. należały wtedy Stretówka, Koiłów i Rudiaków za Dnieprem Regestr ksiąg ziems. i grodz, kijow. . S. płaciły wówczas czynszu 344 zł. Arenda z przewozem dawała 750 zł. Powinność, co pług pański zorze, sprzątnąć; tudzież siano skosić i zwozić. Podwodę dają poddani do Kijowa. W Koiłowie, wsi należącej do S. , chłopów jest 20; czynsz opuszczony uczynił 9 zł. Rudiaki wś czyni intraty 12 zł. Summa intraty 1165 zł. Za jezioro, względem ryb, bywało 50 zł. Archiw. Horodnickie. W 1640 r. pobliższa Hermanówka, należąca do Firleja, została do szczętu zniszczona przez Tatarów. Dąbrowski, dzierżawca S. , a mieszkający wówczas w Neszczerowie, zajął sposobem dobyczy błąkające się bydło mieszczan hermanowieckich, które Tatarzy porzucili na stepie stajeckim. Mieszczanie pozwali go oto, i tryb. lubels. dekretem swym skazał tegoż Dąbrowskiego na grzywny 996 gr, za nieprezentowanie przed sądem w trzy dni bydła owego archiw. lachowieckie, faso. 52. Następnie ks. Samuel Korecki sprzedał S. Maksymilianowi Brzozowskiemu, który po Adamie Kisielu w 1648 r, został kaszt. kijowskim. W tymże roku Kozacy zajęli tak S. , jak i inne Brzozowskiego dobra, do których on już nigdy niewrócił. W 1649 r. w S. stanęła sotnia kozacka, należąca do pułku kaniowskiego, której setnikiem był Taras Szeremet Rejestr wojska zapor. , str. 75. Wojny kozackie sprowadziły na S. zupełne zniszczenie; niebyło tu już ludzi. Piotr Doroszenko, hetman ukr. , w 1669 nadał bezludną pustkę tę metropolicie Józefowi Tukalskiemu na kuchennoje wystarczenje, z nakazem atoli pilnym i surowym do ludzi tych, którzy w przyszłości mają się w niej osiedlić, aby jako poddani należne posłuszeństwo i powinność temuż metropolicie oddawali Pamiatniki wrem. kiew. kom. , II, str. 229. Metrop. Tukalski wkrótce darował S. brackiemu kijow. monasterowi tamże. Monaster zaczął tu ludność ściągać i osadzać. W 1673 r. wojska ruskie, idące przeciw Doroszenkowi, bez walki zajęły S. Bantysz, II, str. 134. Wkrótce potem ludność tutejsza została przepędzoną za Dniepr i S. odtąd na długie lata pustującem zostały uroczyskiem, ile że Rossya w 1687 r. traktatem t. zw. Grzymułtowskiego warowała u Rzpltej, aby odtąd cały kraj wzdłuż Dniepru, zaczynając od S. aż do ujścia Taśminy, zostawał pustym i niemieszkalnym. Urzędowe statystyczne sprawozdanie o okręgu kijowskim 1686 daje nam interesujące szczegóły o S. i ich okolicy bliższej a pomię12

Stajki