1509 gr. kat. , 6 rz. kat. , 35 Izrael, 5 innych wyzn. ; 1549 Rusinów, 6 Polaków. Par rzym. kat. w Mościskach, gr. kat. w miejscu, dek. mościnki; do par. należy Podgać. We wsi cer kiew p. w. św. Michała Arch. i szkoła etat. 1 klas. Za czasów Rzpltej należała wś do dóbr koron. ststwa mościskiego. Lu. Dz. Sokola Dąbrowa, niem. Falkenwalde, ztąd Fajold, Fajałd i Fajaldy, wś kośc. , pow. międzychodzki Skwirzyna, dek. zbąszyński dawniej pszczewski, o 5 klm. na zach. płd. od Bledzewa, na lew. brzegu Ponikwy, na zach. kresach w. ks, poznańskiego; par. i szkoła w miejscu, poczta w Bledzewie Biesen, st. dr. żel. w Landsbergu nad Wartą; o 27 klm. ; ma 45 dm. , 396 mk. 375 kat. , 20 prot. , 1 żyd i 1482 ha 861 roli, 10 łąk, 533 lasu. W r. 1259 Bodzanta i Nasyl, synowie Jana, kasztelana międzyrzeckiego, nadali cystersom w Dobrym Ługu na Dolnych Łużycach, sprowadzonym do Zemska pod Bledzewem, całą dąbrowę, która należała do Maszkowa, później Nową Wsią Nova villa, Neudorf przezwanego; książę Bolesław, syn Odonicza, potwierdzając tę darowiznę, tudzież nadanie ojca, który tym mnichom przekazał 500 łanów ziemi circa rivulum Poniqua et Socola dambroa, pozwolił i w tej dąbrowie osadzać wsie na prawie niemieckie. W r. 1269 binkup poznań. Andrzej dał im meszne z Zemska i dziesięcinę z owych 500 łanów quos locant Tel locabunt in nemore quod Sokola dambrova nuncupatur; r. 1287 Przemysław II potwierdził nadanie 500 łanów ziemi koło Ponikwy i Dąbrowy Sokolej. W r. 1312 pojawia się nazwa niemiecka Valkenwalde. Cystersi zemscy postarali się o powtórne potwierdzenie swych posiadłości, a wdzierający się w granice Polski margraf brandenburski Woldemar spisać im kazał odnośny przywilej Kod. Wlkp. Odtąd Valkenwalde stało się nazwą urzędową; nazwa zaś pierwotna poszła w zapomnienie, ustępując miejsca dziwotworom jak Fafold i t. p. ; sami cystersi w końcu już nie wiedzieli, gdzie szukać ową nadaną Dąbrowę Sokolą, a ks. Widawski, monograf klasztoru bledzewskiego Archiw. teolog. kn. Jabczyńskiego, 1 476 objaśnił Dąbrowę Dębowcem, Sokole Falkenwaldem czyli Fafałdem. W r. 1580 było w S. D. 10 1 4 łan. osiadł. , 12 zagrodn. , 6 komom. , 2 rzemieślników, 1 pasterz i 75 owiec Pawiński, Wielkop, 1, 11 pod nazwą Falckjałd, W r. 1807 Napoleon I nadał S. D. generałowi Grouchy, który ją posiadał aż do r. 1813; później zabrana przez rząd pruski, wcieloną została do domeny nowowiejskiej Maszkowo. Kościół p. w. Wniebowzięcia N. M. Panny istniał już przed r. 1510; Al. Ben. Gurowski, opat biedzewski, wystawił r. 1724 nowy kościół, w miejsce którego stanął w r. 1847 inny, z cegły palonej, który dotąd istnieje. Księgi kościelne sięgają do r. 1661. Par, liczy 1631 dusz; w skład jej wchodzą Nowa Wieś, Maszkowo i Osiecko, z których każda ma swój kościół i szkołę. Szkoła w S. D. istniała już w r. 1640. Par. Fajałdy, E. Cal. Sokola Góra 1. kol. i os. , pow. łęczycki, gm. Piaskowiec, par. kat. Parzęczew, ew. Ale ksandrów; kol. ma 15 dm. , 186 mk. , os. 2 dm. , 10 mk. W 1827 r. było 16 dm. , 162 mk. Na początku XVI w. były tu same łany kmiece, dające za dziesięcinę pleb. w Parzęczewie po 6 gr. z łanu i po groszu kolędy. Łaski, L. B. , II, 358. W 1576 r. Barbara Wężykowa i Agnieszka Nagórska płaciły od 2 łan. , 1 zagr. , karczmy, 4 osad. Pawiń. , Wielkop. , t. II, 61. 2. S. G. , w XVI w. Schokolya gora, wś i fol. , pow. noworadomski, gm. Masłowice. par. Wiel gomłyny, odl 28 w. od Radomska; wś ma 21 dm. , 318 mk. , tol. 6 dm. , 92 mk. Na fol go rzelnia parowa, z dziennym zacierem 50 korcy kartofli. W 1827 r. było 24 dm. , 175 mk. W 1886 r. S. Góra rozl. mr. 1005 gr. or. i ogr. mr. 536, łąk mr. 62, pastw. mr. 7, lasu mr. 377, nieuż. mr. 23; bud. mur. 7, z drzewa 9; płodozmian 10pol. , las nieurządzony. Wś S. Góra os. 30. mr. 225. Na początku XVI w. łany km. i fol dawały dziesięcinę i kolędę pleb. w Wielgomłynach, zaś część pól od stro ny Prawkowie pleb. w Chełmie Łaski, L. B. , Ii, 208. W 1553 r. wś Sokola Góra, w par. Wielki Młyn, własność Gmościńskiej, miała 22 osad i 8 łan. wraz z Prawkowicami Pawiński, Wielkop, , t. II, 276. Br. Ch. SokolaGóra, białoruskie SakolajaHara, wyniosłość w pow. ihumeńskim, w gm. Du dzicze, przy gośc. z mka Dudzicz do Cierobieli al Terabeli, na obszarze tej wsi. We dług podania miejscowego rosły tu niegdyś olbrzymie sosny, a na nich gnieździły się so koły. Al. Jel. Sokola Góra, pow. doliński, ob. Polanica. Sokolagóra, niem. Sokoligora, wś, pow, wąbrzeski, st. p, i par. kat. Golub 3 4 mili odl. W skład gra. wchodzą, prócz S. , wyb. Nad Olszowem Błotom i kol. Nad Owieczkowem Jeziorem, Owieczkowe Jezioro, Pasieka, Poddylewo, Pod Sokolągórą, Zaręczyzna, Za Sokolągórą, razem 612 ha 29 łąk, 561 roli or. , W 1880 r. było w tych 9 osadach 32 dm. , 39 dym. , 196 mk. , 121 kat. , 55 ewang. , 20 dyssyd. Kś. Fr. Sokola Łąka, pow, łomżyński, ob. Gosie 2, Milewo 5 i Puchał. Sokolanka, rzeczka w pow. orszańskim, prawy dopływ Odrowa pr. dopł. Dniepru. Sokolanka, wś, pow. sieński, gm. Obczuha, dziedzictwo Ludwika Gordziałkowskiego, w okolicy lesistej, 551 dzies. ziemi używal. nej, 119 dzies. nieużytków. A. Ch. Sokola Dąbrowa Sokola Dąbrowa Sokola Góra Sokola Sokolagóra Sokola Łąka Sokolanka