go kruszwickiego i starosty rogozińskiego, miała 11 1 2 łan. , 1 łan i karczmę pustą, 12 osad. Pawiński, Wielkop. , II, 75. 2. S. , kol. i wś nad rzką Łódką, pow. łódzki, gm. Rszew, par. Konstantynów, 39 dm. , 360 mk. , 670 mr. włośc; wś 5 dm. , 38 mk. , 90 mr. Fol. S. został rozparcelowany. W 1827 r. 19 dm. , 149 mk. , par. Kazimierz. Według reg. pob. pow. łęczyckiego z r. 1576, we wsi S. , w par. Kazimierz, miał Mateusz Źabicki 2 1 2 łan. , Tomasz Źabicki 1 1 2 łanu, Marcin Źabic ki 1 łan Pawiński, Wielkop. II, 65. 3. S. , wś nad rz. Wierzbicą, pow. płocki, gm. Brwilno, par. Biała, odl. 8 w. od Płocka, ma 14 dm. , 199 mk. W 1827 r. 15 dm. , 96 mk. Do bra S. składały się w 1882 r. z fol. S. i Mańkowo, rozl. mr. 1113 fol. S. gr. or. i ogr. mr. 467, łąk mr. 34, past. mr. 98, wody mr. 6, lasu mr. 135, nieuż. mr. 24; bud. mur. 10, drewn. 11; płodozm. 13pol. ; fol. Mańkowo gr. or. i ogr. mr. 36, łąk mr. 3, lasu mr. 28, nieuż. mr. 11; bud. mur. 3, drewn. 3, las nieurządzony, pokłady torfu. Wś S. os. 19, mr. 90. 4. S. , fol. i wś, pow. płoński, gm. Naruszewo, par. Żukowo, odl. o 14 w. od Płoń ska, ma tartak parowy, 24 dm. , 198 mk. W 1827 r. 41 dm. , 322 mk. Fol. S. , oddzielo ny od dóbr Nacpolsk, w 1887 r. mr. 1047 gr. or. i ogr. mr. 332, past. mr. 1, lasu mr. 689, nieuż. mr. 25; bud. mur. 4, drewn. 17; płodozm. 8pol. , las nieurządzony. Wś S. ma 20 os. , 188 mr. W akcie nadania ziemi wy szogrodzkiej w 1349 r. przez ks. Bolesława matce Elżbiecie, w szeregu wsi wymieniona Szebrsna quo do novo locatur Kod. Maz. , 60. 5. S. , wś i fol. przy źródłach strum. Rypa dopł. Broczku, pow. łomżyński, gm. i par. Szumowo. Fol. ma 454 mr. , wchodzi w skład dóbr rząd. Łomża; wś ma 2473 mr. ; wiatrak. W 1827 r. 52 dm. , 385 mk. 6. S. , obręb lasów rząd. Czerwony Bór zwanych, w pow. łomżyńskim. Br. Ch. Srebrna, pow. mohylowski, ob. Olczydajów i Romanki. Srebrna, struga tuż pod Wejherowem; dziś nazwa ta wyszła z użycia. Kś. Fr. Srebrna Góra, wyniosłość na obszarze wsi Belunia nad Wartą, w pow. łaskim, par. Strońsko. Srebrna Góra, fol, pow. warszawski, gm. Jabłonna, par. Tarchomin, odl. 6 w. od Warszawy. Oddzielony od dóbr Tarchomin w 1883 r. , ma 258 mr. 192 mr. roli i 10 budynków. Srebrna Góra 1. w dok. Mons argenteus al. argentinus, dziś Bielańska Góra, na obszarze gm. Bielan, pow. krakowski, w zach. części pasma wzgórzystego, biegnącego niemal równolegle do doliny Wisły, po półn. jej brzegu, w dziale zwanym Lasem Bielańskim ob. Sikornik. Odznacza się pięknem położeniem i rozległym widokiem. Wzn. 326 mt. npm. szt. gen. . Na jej szczycie stoi kościół i klasztor kamedułów, którego założycielem był Mikołaj Wolski z Podhajce, marszałek w. kor, za Zygmunta III. Już Długosz, na krótki czas przed śmiercią, powziął zamiar osadzenia w okolicach Krakowa zakonu kartuzów i w tym celu zakupił od Jakuba Szelwy z Krakowa i sukcesorów Stanisława Ryncze z Batowic, cztery łany ziemi i łąkę we wsi Prądniku przy Rakowicach i Bieńczycach; wyjednał u króla r. 1479 uwolnienie własności od ciężarów, a głównie od obowiązku dawania na wojnę jednego łucznika i opłacania łanowego, oraz klasztor tam się fundować mający oddał w opiekę królowi. Lecz już r. 1480 zmienił zamiar i zawarł ugodę z Mikołajem Zarogowskim, rajcą krakow. i właścicielem Bielan, o zamianę pomienionych łanów z dopłatą złp. 400 za górę Bielańską. Gdy atoli w tym czasie obaj ci mężowie zmarli, przeto następcy Zarogowskiego z egzekutorami testamentu Długosza umowę rozwiązali i każda strona do posiadania dawniejszej własności wróciła, co król Kazimierz Jag. potwierdził r. 1487. Łany i łąka w Prądniku dostały się kollegiacie sandom. , od której je r. 1603 kupili dominikanie krakowscy. W XVI w. wś Bielany należała w połowie do klasztoru panien zwierzynieckich, a w połowie do Chełmskich. Od Chełmskich i klasztoru nabył całe Bielany r. 1596 Sebastyan Lubomirski, kaszt. małogoski. W tym właśnie czasie wspomniany już Wolski nabył od Seb. Lubomirskiego górę Bielańską za srebrny stołowy serwis, zkąd pochodzić ma nazwa, ,Srebrna Góra, sprowadził zakon kamedułów z Włoch i wystawił im z ogromnym nakładem piękny kościół, z frontonem ciosami z marmuru białego wyłożonym, p. w. Wniebowzięcia Panny Maryi r. 1604, następnie nadał im t. r. wieś Mników, którą to darowiznę zatwierdził Zygmunt III, a r. 1630 testamentem przekazał im wsi Ryczówek i Malec, do których kaszt. Lubomirski przydał także Bielany. R. 1814 uległ kościół częściowo pożarowi, lecz zakonnicy w krótce przyprowadzili go do należytego stanu. Nadmienić należy, że góra ta zwała się pierwotnie Bielnisza. Por. Bielany. Srebrna Góra, dawniej Srebrnagórka i Srebrnegórki, wś kośc. i dwór, w pow. wągrowieckim i żnińskim, dek. łekneńskim, na Pałukach, o 12 klm. na płd. od Kcyni, na gościńcu do Żernik, przy trakcie z Kcyni do Janówca i przy drodze żel. gnieźn. nakiel skiej, w nizinie otoczonej wzgórzami; par. i szkoła w miejscu, poczta i st. dr. żel. w Damasławku Elsenau o 5 klm. Między r. 1386 i 1399 pisał się z S. Mikołaj Srebrnogórski; późniejszymi dziedzicami byli Andrzej Smo

Srebrna

Srebrna

Srebrna Góra