i par. Klonowa, Należało do dóbr Klonowa. 3. S. , pow. płoński, ob. KwasieborzynoS. 4. S. , wś i fol, pow. mławski, gm. i par. Unierzysz, odl. 30 w. od Mławy. Wś ma 2 dm. , 11 mk. , 158 mr. ; fol. 147 mr. Br. Ch. Sojkowa, wś, pow. nisiecki Nisko, par. rz. kat. w Jeżowie. Leży w piaszczystej ró wninie, wzn. 202 mt. npm. , przy drodze z Je żowego przez Jattę do Stanów. Wś zbudowaną wzdłuż drogi otacza od płn. , zach. i południa szpilkowy bór. Graniczy na płn. z Zalesiem, na zach. z Cisowlasem, na płd. z Gwoźdźcem a na wsch. z Jattą. Ma 103 dm. i 577 mk. ; 553 rz. kat. i 24 izrael. Pos. więk. obejmuje 3 mr. roli; pos. mniej. 626 roli, 86 łąk i 79 past. Mac. Sojkówek, wś włośc, pow. węgrowski, gm. Płatkownica, par. Brok, ma 23 dm. , 203 mk. , 430 mr. Wchodziła w skład dóbr Kolodziąź. Sojkowo, osada, pow. miński, gm. Kojda now, w okolicy wzgórzystej. A. Jel. Sójkowo, Soników r. 1442, Sowykowo r. 1493, Sowikowo r. 1583, Suykow r. 1771, Sujkowo i Soykowo i Soykowo, majętność, pow. inowrocławski, o 6 klm. na zach. płn. od Inowrocławia; graniczy z Cieślinem, Rycerzewem, Pławinem, Radłówkiem, Sławęcinem i Sławęcinkiem; par. Kościelec, poczta i st. dr. żel. w Inowrocławiu; 4 dra. , 109 mk. kat. i 237 ha 224 roli, 3 łąk; czysty doch. z ha roli 31, 33, z ha łąk 29, 37 mrk; należy do Brzeskich. S. było niegdyś królewszczyzną; w r. 1442 zastawił je za 100 grzywien król Władysław Janowi z Kościelca, a w r. 1493 potwierdził Jan Olbracht ugodę, która co do tego zastawu stanęła między Andrzejem i Mikołajem Kościeleckimi Kod. Dypl. Rzysz. , II, 880 i 959. W r. 1583 trzymał tę dzierżawę Andrzej Modlibóg; było wówczas 6 łanów osiadł. ; w r. 1771 opłacał Józef Wałecki 50 złp, kwarty z S. Po zaborze pruskim przeszła majętność w ręce prywatne. Zachodzące w dok. z r. 1257 Sucov nie jest S, , jak objaśnia B. Ulanowski Dokum. kuj. i mazow. . Kazimierz, ks. łęczycki i kujawski, nadał klasztorowi byszewskiemu Koronowo Trzęsacz i Sucov in districtu castellature Wischegrod sitas iuxta fluvium qui Wisla vocatur. .. Wisła płynie o 4 mile od Sójkowa. Nazwa Sucov jest poprawna; tak ją bowiem czytamy w innych dokumentach, np. Transchacz Trzęsacz cum Sucow w r. 1288, Transicz et Sucovo, juxta Wislam sitis w r. 1315 Kod. Dypl. Pol. Rzysz. , II, 628 i 199. E. Cal. Sojlewo, wś pryw. , pow. dzisieński, w 2 okr. pol. , o 49 w. od Dzisny, 3 dm. , 32 mk. Sojno, wś pryw. , pow. dzisieński, w 1 okr. pol. , o 48 w. od Dzisny, 4 dm. , 39 mk. kat. Por. Sołno. Sojó, węgier. , ob. Słona. SojoGömör, ob. Gömör, Sojowy bór, las w pow. kolbuszowskim, oh. Lipnica 6. t. V. 271. Sokaiten, wś, pow. ragnecki, st. p. Wischwill; 597 ha, 46 dm. , 234 mk. Sokajcie, okolica, pow. kowieński, w 2 okr, pol. , par. Betygoła, o 68 w. od Kowna. Sokal al. Wymyślin, wś, pow. płoński, gm. Załuski, par. Wrona, odl. o 13 w. od Płońska, ma 11 dm. , 92 mk. , 287 mr. Sokal, miasto powiatowe w Galicyi, 90 klm. na płn. płn. wschód od Lwowa, 12 klm. na płd. od gran. pow. włodzimierskiego gub. wołyńskiej, między 50 28 a 50 31 płn, szer. i 41 53 a 42 1 wsch. dług. od F. Na płn. leżą Konotopy i Ilkowice, na wschód Świtarzów i Horbków, na płd. Poturzyca i Zawisznia, na zach. Sawczyn i Opolsko. S. leży nad Bugiem dorzecze Wisły, który wchodzi tu od płd. , płynie środkiem obszaru na płn. , dzieląc się na ramiona. Zabudowania miejskie i przedmieścia Lwowska ulica, Nowa, Szlachecka i Zgniła leżą na praw. brzegu; na płd. od miasta leży przys. Babiniec; na lew. brzegu mieści się klasztor bernardynów a na płn. od niego przedmieście Zabuże. Cały obszar przedstawia równinę wznies, najwyżej na płd. wschód wzgórze Sokal, 258 mt. . Na wschód od S. wznosi się wzgórze Strochów do 237 mt. Własn. więk. gminy miasta ma roli or. 419, łąk i ogr. 37, pastw. 210, lasu 135 mr; wł. mn. roli or. 4025, łąk i ogr. 486, past. 50 mr. W r. 1880 było 1045 dm. , 6725 mk. 2035 obrz. rz. kat. , 2142 gr. kat. , 2408 wyzn. izr. , 140 innych wyznań; 4797 Polaków, 1773 Rusinów, 72 Niemców. . Par. rz. kat. w miejscu, dek. bełzki. Istniała już w r. 1517; pierwotny akt erekcyi zaginął. Odnowił fundacyą Jan Kazimierz w r. 1662. Kościół spłonął r. 1772. Wskutek tego kościół poklasztorny brygitek, w XVI w. wystawiony przez Krystynę z Lubomirza Potocką, woj. krakowską a starościnę sokalską, a w r. 1793 p. w. św. Michała Arch. konsekrowany, przeznaczono na parafialny. W miejscu pierwotnego kościoła postawiono w r. 1879 murowaną kaplicę. Na cmentarzu jest także kaplica. Do par, rz. kat. należą prócz Sokala Baranie Peretoki, Beńducha, Bojanice, Chorobrów, Cielęż, Czortowiec, Horodłowice, Jastrzębiec, Ilkowiee, Józefówka, Konotopy, Łoszyniec, Manastyrek, Opólsko, Poturzyca, Podzimierz, Radwańce, Sawczyn, Skomorochy, Steniatyn z Rojatynem, Szmitków, Tyrzyce, Ulwówek, Walawka, Wolica Radwaniecka, Wołowin, Wólka Poturzycka i Zbysze. Par. gr. kat. w miejscu, dek. sokalski. Do par. należy Poturzyca. Cerkwie dwie parafialna p. w. św. Mikołaja, druga p. w. św. Sojkowa Sojkowa Sojkówek Sojkowo Sojlewo Sojno Sojó Sojo Sojowy bór Sokaiten Sokajcie Sokal