las nieurządzony, wiatrak. Bo folw. należały poprzednio wś S. os. 13, Bir. 25; wś Piotro wice os. 19, mr. 404; wś Łukowice os 23, mr. 364; wś Tabor os. 118, mr. 708; wś Podbiel 08. 21, inr. 187. W 1476 r. S. z Wolą Sobiekurską i Łukowe należą do Jana z Sobiekurska, podkom, warszaw. , marszałka książęcego, i Sandka brata zapewne, chorążego czer skiego Kod. Maz. , 277. Obecnie Sobiekurska Wola wś, ma 23 mk. , 162 mr. ; folw. zaś wchodzi w skład dóbr Otwock. Br, Ch, SobiekurskOj pow. noworadomski, ob. Sekiirsho, SobiellcCj pow. kolski ob. Chełmno mylnie za Shohielice, Sobień 1. w XVI w. Szobyen Sohijemje So hieny wś, pow. łęczycki, gm. Chociszew, par. Bełdów, odl. 14 w. od Łęczycy, ma 31 dm. , 245 mk. W 1827 r. 23 dm. , 194 mk. Na po czątku XVI w. łany kmiece dawały dziesię cinę pleb. we wsi Tur, a pleb. w Bełdowie tylko kolędę Łaski, L. B. , II, 367, 377. W 1564 r. Lustr. , V, 232 opactwo trzemeszeńskie miało tu 2 łany. Według reg. pob. pow. łęczyckiego z r. 1576 wś Sobieuy opac twa trzemeszeńskiego miała 4 V2 j 4 zagr. , karczmę, młyn, Y2 wójtów. , 12 osadn. Pawióski, Wielkop. , II, 54. 2. S. , w XVI w. Sohyen i Sohyemj wś i fol. , pow. opoczyń ski, gm. Sworzyce, par. Białaczów, odl. od Opoczna 10 w. , ma 33 dm. , 334 mk. W 1827 r. 18 dm. , 140 mk. Dobra S. składały się w 1888 r. z fol. S. i Stara Wieś, rozl. mr. 1561 fol. S. gr. or. i ogr. mr. 261, łąk mr. 106, past. mr. 158, łasu mr. 647, nieuż. mr. 21; bud. mur. 1, drewn. 17; płodozm. 4, 5 i 10 pol. , las urządzony; fol. Stara Wieś gr. or. i ogr. mr. 157, łąk mr. 37, past. mr. 60, łasu mr. 130, nieuż. mr. 4; bud. mur. 1, drewnian. 6; pokłady rudy. Wś S. os. 36, mr. 267. Na początku XVI w. łany kmiece da wały dziesięcinę arcyb, gnieźn. , folwarczne zaś plebanowi w Białaczowie wartości do Yg grzyw. . Tę ostatnią przywłaszczył sobie pe wien kanonik krakowski Łaski, L. B. , I, 708. W 1508 r. Sobyeny, Jeżów. Szakrzów, wła sność Zygmunta z Zakrzewa, płaciły poboru 6 grzyw. 12 gr. W r. 1577 we wsi S. par. Białaczów Mateusz Załuski płacił od 5 łan. Pawiński, Małop. , 288, 481. Br. Ch. Sobieńj, starożytny zamek Kmitów, dziś ruina, w pow. liskim, na górze po nad praw. brzeg. Sanu, na obszarze wsi Monasterzec. Ruiny składają się z resztek baszty i jednego okna w grubym kamiennym murze. Skała na której się wznoszą stanowi podnóże góry lesistej Hrynia Horb 551 mt. npm. , opadającej stromo w dolinę Sanu. Pod górą, brzegiem Sanu, pi zechodzi kolej państwowa między Rtacyami Łukawica Lisko, 9 klm. od Zagórza a Załuź 5 klm. od Zagórza. Według podania podziemny chodnik prowadzi z piwnic zamku pod Sanem aż do zamku w Lisku. . Budowla ta mogła powstać w XIII lub XIV w. , stała się ruiną moze od r. 1474, kiedy został przez Węgrów zdobyty i zburzony, o dawności ruin świadczą buk i sosna wyrosłe na murze. Buk jest tak gruby, że go zaledwie kilka osób objąć moze. Kś. Michał Jasienicki, proboszcz gr. kat, w Monastercu, opowiada, iż przed 50 laty ścięto dotąd żyjący jawor, wyrosły w jednym z pokojów; drzewo to u spodu było grube jak średnia beczka. Zygmunt Kaczkowski w powieści Olbrachtowi rycerze podaje opis S. , nie zupełnie przecież zgodny z topografią. Jakkolwiek Długosz L. B. , IE, 288 wymienia parafię Sobień, nie podając jednak prócz nazwy żadnych szczegółów, to zdaje się, że sam zamek tworzył miejscowość i parafię Sobień. Kmitowie pisali się z Sobienia i wtedy, gdy stale mieszkali w nowym zamku w Lisku. Wieś S. zapewne nie istniała a tylko na lew. brzegu Sanu, na płd. od ruin znajduje się folwark Podsobień, należący do Monasterca. Położony przy rzece spławnej i przy drodze z Węgier, na pograniczu Węgier, Rusi i Małopolski, zamek ten był zapewnie kiedyś pogranicznym grodem królewskim. Tu prawdopodobnie przebywa królowa Elżbieta, gdy 5 sierp. 1373 r. wydaje w miejscowości Soban przywilej dla klasztoru w Sączu Starym ob. Kod. Małop. , Ill, 267. W XV w. S. pozostaje w ręku Kmitów Szrenią wito w, piszących się de Sobień et Wiśnicz monografię tej rodziny pomieścił Al. br. Krasicki w czasopiśmie Bibl. Ossol. . Bobra Kmitów w ziemi sanockiej były bardzo rozległe, bowiem prócz klucza należącego do Rymanowa posiadali oni Bachorzec z przyległościami, Dynów i wsi leżące pod zamkiem Sobień. Wymienia je dział majątkowy Mikołaja Kmity, kas25t. przem. , z Małgorzatą, żoną Mościca z Wielkiego Koźmina A. G. Z. , XI, str. 178, nr. 1372 1377 i w procesie synów Mikołaja Stanisława, Mikołaja i Jana przeciw Janowi z Wiśnicza Kmicie, kaszt. Iwows. , który te dobra, im przypadające losem, przemocą zajął. W pozwie królewskim wymieniono 19 wsi z dodaniem videlicet eciam istis omnibus qui spectant castrum Sobyen. W r. 1460, na którym kończą się dotąd wydane akta grodzkie, posiadał S. Jan Kmita, piszący się Kmicium heres in castro Sobyen Por. FoatoUiu, W Aktach grodzkich spotykamy liczne sprawy Dobiesława na S. Kmity, Mikołaja, jego syna Stanisława, Jana i Mikołaja. Ostatni Piotr, marszałek w. kor, , ststa spiski, umarł 1553 r. , pozostawiając dwie siostry, jedne wydaną za Stadnickiego ze Żmigrodu, drugą

Sobiekursko

Sob