na i glinkowata. Cerkiew p. w. N. M. P. , wzniesiona w 1871 r. , ma 753 parafian. Ko ściół par. kat. , również p. w. N. M. P. jZ muru wzniesiony w 1857 r. kosztom Dzierzka, na miejsce poprzedniego z 1774 r. Par. kat. , de kanatu moliylowskiego, ma 2366 wiernych iobejmuje, oprócz S. , mko Wicrzchówkę i wsi Borek, Berlińce Polowe, Bielany, Dereszowce, Doliniany, Dziegciarka przysiołek, Kotiużany, Krzywochiżyńce, Kuraszowce, Ma ryanówka, Michałówce, Perekoryńce, Popowce, Posuchów, Sopówka i Tatarzyska. Gmina obejmuje 10 okręgów wiejskich starostw, ma 1040 o ad, 5543 włościan, 5603 dzies, ziemi włośc. 3736 ornej. Oprócz tego w obrębie gminy zamieszkuje 1092 mk. innych stanów; znajduje się 728 5 dzies. 4150 ornej ziemi rząd. i właścicieli prywatnych, cały więc obszar gminy obejmuje 12888 dzies. 7886 ornej i 6635 mk. W skład gminy wchodzą S. , Berlińce Polowe, Borek, Doli niany, Krzywochiżyńce, Michałówka, Śnitkowska Jurydyka i Supowka. S. otrzymał prawo miejskie od Augusta II w 1721 r. wraz z przywilejem na 4 jarmarki. Należał do Dzierzków, następnie Jagiełłowiczów, Iżyckich, obecnie z Iżyckich 1mo v. Olizarowej, 2 do Sierakowskiej. Dr. 31, Snitkowska Jurydyka, pow. mohylowski, pod Snitkowem, własnośc dawniej kościoła śnitkowskiego, dziś rządowa, ma 72 mk. i 87 dzies, ziemi włośc. Snitniacze, zaśc, pow. miński, w 1 okr. poL mińskim, gra. Siennica. Mają tu własno ści szlachta Komoccy 3 włóki, Jankowscy i Wasilewscy po włóce; miejscowość lesista grunta lekkie. A. Jel, Snitów al. iSnUowo, sioło, pow. kobryński, w 5 okr. poL, gm. Worociewicze, o 73 w. od Kobrynia, na zachód od Janowa. Posiada st. dr. żeL poleskich, na odnodze ŻabinkaŁuni niecHomel, pomiędzy st. Nagorze o 22 w. a Juchnowioami również o 22 w. , odległą o 90 w. od Żabinki, 46 w. od Pińska, 100 w od Łunińoa a 380 w. od Homla. Snitówka, wś w dawnym wwdztwie połockiem, wraz z przyległemi folwarkami stanowiła za czasów Rzpltej sstwo niegrodowe, które od 1738 r. posiadali Bierzyńscy, Zienowiczowic, Niesiołowscy a wreszcie w 1766 r. Franciszek Deszpot Zenowicz, opłacając kwarty 710 złp. 18 gr. a hyberny 84 złp. Snitówką, małe mko nad rz. Wołkiem, dopł. Bohu, pow. latyczowski, okr. poL i sąd w Derażni o 10 w. , gm. Wójtowce, par. kat. Latyczów o 10 w. , ma 120 dm. , 960 mk. 50 żydów, cerkiew p. w. św. Mikołaja, wzniesioną w 1775 r. i uposażoną 31 dzies, ziemi, z 1138 wiernymi, dom modlitwy żydowski, gorzelnią przerabiającą z górą 30000 pudów w 1886 7 wydała 1293330 stop. spi rytusu, cegielnią, piec wapienny, 2 młyny, 1 sklep, 2 rzemieślników, szkołę przy cerkwi, 4 jarmarki, targi co tydzień. Dawniej była tu fabryka bibuły i serwet. Mko ładne, ślicznie położone, budowle mieszkalnei gospodarcze w godne, gleba piaszczysta, miejscami glin kowata, grunta częścią równe i górzyste. Po dobnie jak w Hołoskowie nadbrzeżne skały wskazują ostatki warstwy wapiennej, leżącej na granicie. Jest to dawna osada, pomieszczo na w wykazie miejscowości z 1530 r. Nale żała do pow. latyczowskiego i miała 4Vä i nów upraw. właścicielem był Snitowski. Następnie stanowiła sstwo, o które spór pro wadzono od 1603 do 1753 r. , aż wreszcie na sejmie z 1773 1775 r. stany Rzpltej przez oddzielną konstytucyą nakazały, aby sądy asesorskie koronne spór pomiędzy stronami ostatecznie załatwiły. S. otrzymała prawo miejskie od Augusta III. Należała do Czarto ryskich, Chodakowskich, Chlebowskich, Stogowa, dziś ks. Tołstoj. Br. 3L Śnityszcze, wś na płd. od rz. Noryń, pow. owrucki, na płn. od mka Narodycze. Swiwodaj rzeka w pow. lityńskim i Win nickim, lewy dopływ Bohu, bierze początek powyżej wsi Torcz aia, płynie pod Markuszami, gdzie rozlewa się w obszerny staw, Ułanowem. Kolumną, pod którą znowu rozlewa się w duży staw i przybiera od lewego brze gu rzkę Salniczkę, W oi onowcami, Czerniaty nem, Krzywoszyińcami, Szyszówką, Pikowem, Żegatówką i pod Janowem uchodzi do Bohu. Do Krzywoszyiniec płynie z zachodu na wschód, poczem wykręca się na południe. Długa około 35 w. Oprócz pomniejszych stinig przybiera od lew. brzegu pod Ostroż kiem w pow. winnickim rzkę Wytekłę. Po dług W. Pola w biegu swym tworzy 9 sta w ów. J. Krz. Snochowice u Długosza Sznochowycze, w 1520 r. Snechovkze, wś, pow. kielecki, gm. Snochowice, par. Łopuszno, Leży przy drodze bitej z Włoszczowy do Kielc. W 1827 r. było 32 dm. , 234 mk. 8. gmina należy do sąd. gm. okr. IV we wsi Promnik, ma 13, 577 mr. i 3999 mk. 1867 r. . W połowie XV w. 8. wieś królewska, w par. Łopuszno, miała łany km. , 2 łany sołtysie, z których dziesięcinę snopową i konopną, wartości 6 grzyw. , płacono prebendzie św. Jerzego na zamku krakowskim Długosz, L. B. , I, 595, 599. Wymienia tę wieś Łaski L. B. , I, 592. W 1540 r. wś królewska S. należała do grodu w Chęcinach. Było tam 2 łany sołtysie wolne, sadzawka, młyn, karczma, pasieka. Ogólna wartość 30 grzyw. W r. 1573 wś S. , w par. Radoszyce, miała 14 łan. Pawiński, Małop. , 278, 568. Snochowskie starostwo niegrodo

Śnitkowska Jurydyka

Snocho