skutkiem, słuchając mszy ze wzorową przykładnością. Zamożne w owej epoce i wielce handlowne miasto słynęło jarmarkami, na które zjeżdżali Węgrzy, Wołosi i Grecy; największy pokup był na wosk, miody, konie i woły. W czasie takowego targu 1589 r. napadli Turcy, podpalili domy i znaczną część kupców uprowadzili. W 1578 r. wydaje król we Lwowie polecenie Piotrowi Strykowskiemu, przełożonemu nad cłem w Kamieńcu i Śniatynie, by przestrzegał przywilejów kupców lwowskich Akta gr. i ziem. , X, str. 132. Przez S. szedł trakt handlowy na wschód. Zygmunt III w 1595 r. w Krakowie mianuje Zygmunta Błażowskiego, podwojów, podolskiego, poborcą składowego win wołoskich i małmazyi tędy przewożonych ib. , X, str. 178. W 1579 r. w Warszawie poleca król kupcom z Turcji, Wołoszczyzny i Mołdawii udawać się na Ś. do Polski ib. , X, str. 179. R. 1598 polecono staroście ażeby od wszelkiego narodu kupców pieniądze w gotowiźnie za granicę wywożących, pobierał na komorze od 10 zŁ po 6 gr. przez lat 10, obracając zebrane pieniądze na murowanie zamku. W Krakowie 25 maja 1598 r. Mikołaj Zebrzydowski poleca Piotrowi Olszewskiemu wybierać od kupców jadących ze złotem i srebrem do Multan, Wołoszczyzny lub Turcyi cło przeznaczone na budowę zamku w Ś. W Warszawie 25 m arca 1618 r. Zygmunt III uwalnia mieszczan S. od wszelkich ciężarów i podatków. Musiał Ś. doznać napadu, skoro Zygmunt III, przez wzgląd na spustoszenie miasta, uwalnia je 1613 r. od podatków, robót i dawania słodów dworskich na lat 8. Konstyt, sejmu 1620 r. stanowi Sniatyń, iż granicom nieprzyjacielskim jest przyległy, a wiele na tym miejscu Rplitey należy, przychylając się do prawa starego o opatrzeniu zamków, dla wszelkiego bezpieczeństwa strzelbą, prochem, ludźmi i innemi rzeczami do obrony należącemi, podług zdania hetmanów, opatrzyć mamy. Roku 1628 pozwala król Ormianom, Grekom i innego wyznania ludziom, osiadać w nowem mieście Śniatyniu, trudnić się handlem i rzemiosłami, miasto wałem lub murem opasać. Ormianie mogą kościół wystawić, wójta i starszych z pomiędzy siebie obrać, sądzić się takiem prawem, jako Ormianie w Kamieńcu i Lwowie, appelacya zaś od uciążliwego wyroku iść tylko ma do miejscowego ststy. Dozwala im zakładać folwarki, ogrody, pasieki, browary na sycenie miodów budować, lecz wino, gorzałkę i piwo na wyszynk tylko z zamku brać nakazuje; nowo osiadających uwalnia na lat 15 od wszelkich podatków. W 1631 r. Zygmunt III wydał wyrok w sprawie mieszczan śniatyóskich z starostą o dobra zastrzeżone miastu przywilejami. Władysław IV pozwala w 1647 r. Piotrowi Potockiemu, stście śniatyńskiemu, wypuścić to starostwo w dzierżawę. Stany polecając 1633 r. prędką naprawę fortyfikacyi, przeznaczają w tym cełu pobor m3 ta od cudzoziemskich kupców. Jan Kazimierz potwierdza w 1662 r. uwolnienie od wszelkich ciężarów i podatków. W obozie pod Bawą 16 paździer. 1665 r. Jan Kazimierz uniwersałem nakazuje urzędnikom ściągać zaległe cła od kupców na komorach celnych we Lwowie, Lublinie, Kamieńcu Podolskim, Śniatyn nie i Jazłowcu. Jan III potwierdza w 1680 r. przywileje Ś. Odnośne dokum, mieszczą się w X t. Akt. gr. i ziem. , wydaw. we Lwowie. Zesłani w 1663 r. lustratorowie wyrażają Ststwa posses. jest J. O. Ks. Jan Karol Czartoryski, Ststa Krzemieniecki. Zamek przez nieprzyjaciela, a potym per non reperationem poszedł in desolationem, lubo pograniczny na mieyscu podobnym do fortyfikaciey, mógłby inter alias arces bydź antimurale reipublicae. Nakazujemy, aby burmistrze y urząd miejski ze wszystkich proYcntów rachunek dostateczny w ćwierci roku przed pospólstwem miasta, generalny zaś całego roku przed Ststą na środopoście rzymskie czynił, pod winą sta grzywien; który te proTent niepowinni będą na nic innego obracać, tylko na munitią, armatę y poprawę miasta. W r. 1673, ciągnąc pod Chocim, przechodził Sobieski z wojskiem przez Sniatyń. Hieronim Sierakowski, arcyb, lwowski, którego metropolitalna władza rozciągała się i nad biskupstwem bakońskiem czyli wołoskiem, przenosi w 1760 r. katedrę tego biskupstwa do kościoła paraf, w S. i funduszem opatruje biskupa Rajmunda Jezierskiego, z zakonu dominikańskiego. Podług lustracyi 1765 r. ststa Piotr Potocki, wojewodzic pozn. , czystego dochodu miał zł. 50, 985 gr. 1 den. 12; w starem i nowem mieście znajdowało się gospodarzów Polaków, Rusinów i Ormian 459, żydów 229; domów z przedmieściem w starym Śniatyniu 196, w nowym 492. Świątynie fara, klasztor oo. dominikanów, kościół ormiański i 6 cerkwi. Dochód z miasta czynił zł. 25, 852. Sporządzony 1768 r. inwentarz podaje Pałac drewniany, olFicyna, ex opposito kuchnia; brama drewniana, wkoło parkan na wale, most przez fossę okrążającą. Rynek zgorzały i tylko rudera dwiema połaciami znajdują się, pośrodku sklepy murowane, domów ormiańskich 44. Rynek wałem okrążony, fossa pozasuwała się, parkan znaczną częścią powywracany; brani 2, młynów 6. Sniatyńskie staro8two, w wojew, ruskiem, ziemi halickiej, łączone bywało zwykle z kołomyj skiem. Ponieważ przez okolice Śniatynia przechodził szlak wołoski, którym ciągnęły

Śniatyn