i różnego gatunku. Miano złowić raz suma 16 stóp długiego, który, gdy go na saniach transportowano, cho6 głową przywiązany był przy dyszlu, ogonem wlókł się po ziemi. Ten sam dzierżawca rybak złowił szczupaka 34 fun. ważącego i sędacze takie, że 138 sztukami zapełnił 8 beczek. Bywały tak obfite niewody, że z jednego starczyło na zapełnienie 50 beczek różnych ryb. Nad brzegami jeziora, zwłaszcza nad zachodnim, przy wsi Niedźwiedzim Rogu, znaleziono urny. Podobne urny wykopano także na wyspie Czarcim Ostrowie; prawdopodobnie było tu cmentarzysko. Z wyspą tą wiąże się bardzo wiele klechd. Mają ukazywać się na niej czarci w różnych postaciach, to jako lwy, to jako czarne psy. Mianowicie skarżą się rybacy na strachy S które im często sieci zrywają. Niektórych podobno też wabili nieczyści, obiecując im wielkie skarby, ale nikt nie dał się zwabić. Blizko brzegów północnych jeziora, przy wsi Tuchlinie, znajdują się dwa us3 py, po 15 stóp wysokie, które lud uważa za grobowce. Podanie głosi, że pewien chłop począł w nich kopać. Gdy sporo kamieni usunął, napotkał drzwi żelazne, a gdy je chciał oderwać, usłyszał głos, aby tego nie czynił, bo spotka go wielkie nieszczęście. Chłop zasypał na nowo i odtąd nikt nie waży się tam kopać. Przy kopaniu kanału z Śniardw do jez. Warszowskiego, znaleziono także w głębokości 6 7 stóp 4 siekiery wojenne z rogami jeleuiemi i łosiowemi, mieczyk z rogu jeleniego, dzidę z kości, inną dzidę z bardzo twardej, wygładzonej kości, z naciętemi karbami, kulę do rzucania z granitu; w głębokości zaś 3 stop 2 okrągłe, płaskie kamienie, podobne do kuli granitowej. O Ś. wspominają dokumenty z XV i XVI w. , tak np. dokument fundacyjny Kwika i Gutów. Nazywają je w nich Sperden, Polacy nazywali je Smardy, Śniardły, śniardwy ob. Schumann, Gang um. d. Spirdingsee, N. P. P. Bl. , 1864, pg. 448. Ad iV. Sniatowaj w XVI w. Smjatbowa wś i foL, pow. łęczycki, gm. Dalików par. Leźnica Wielka, odl. od Łęczycy U w. , ma 44 dm. , 117 mk. W 1827 r. 16 dm. , 151 mk. W 1874 r. fol. S. lit. B i F rozl. mr. 142 gr. or. i ogr. mr. 121, łąk mr. 7, nieuż. mr. 14; bud. mur. , drewn. 3; fol. S. część II lit. A rozl. mr. 107 gr. or. i ogr. mr. 102, łąk mr. 1, nieuż. mr. 4; bud. drewn. 6. Na początku XVI w. łany kmiece dawały dziesięcinę na przemiany pleb. w Zgierzu i kanonii łęczyckiej, zaś ła ny folw. pleb. w Leżnicy, któremu kmiecie dawali tylko kolędę Łaski, L. B. , II, 253, 360, 388. Według reg. pob. pow. łęczyckie go z r. 1576 wś S. miała w części Marcina Lieznickiego 17 łan. , 1 V21 P st. i 3 osad Pawiński, Wielkop. , II, 69. Br. Ch. Słownik Geograficzny T. X. Zeszyt 120. Śniaty Snatow r. 1312, wś, pow. kościań ski Szm igiel, o 7 klm. ku płd. od Wielicho wa, nad płd. kanałem Obry, przy trakcie z Czacza do Rakoniewic; par. i poczta w Wil kowie Polskiem, st. dr. żel. w Starem Bojano wie o 15 klm. S. składają się z Starych S. 25 dm. , 212 mk. i Nowych 53 dm. , 414 mk. obie części tworzą okrąg wiejski, mający 78 dm. , 626 mk. 606 kat. , 20 prot. i 719 ha 496 rolij 31 łąk, 11 łasu; czysty doch, z ha roii 6 27, z ha łąk 10 57, z ha łasu 1 57 mrk. Wr. 13i2 pisał się Mikołaj de Snatow Kod. Wielkop. , n. 955. W 1580 r. było 3 łany osiad. , 6 zagrod. , 2 rzemieśl, i 25 owiec; około 1795 r. należały S. do Balbiny Szołdrskiej na Buczu. E. CaL Śiiiatycka 1. Kolonia, kol. , pow. tomaszow ski, gm. Komarów, par. Dub i Sniatycze Powstała na obszarze dóbr Sniatycze około 1872 r. Ma 42 dm. , 508 mk. 458 r. L, 40 r. gr. , 10 żyd. . Ludność trudni się rolnictwem i rzemiosłami 3 szewców, kowal, 3 stolarzy, bednarzy, 2 kołodziei, 4 cieśli, 5 mularzy, garbarzy, tkacz. Osadnicy są przybyszami z Morawii przeważnie. Gleba żyzna, czarnoziemną. 2. S. Wola, wś, pow. tomaszowski, gm. Komarów, par. Dul3 i Sniatycze, ma 10 dm. , 67 mk. , 140 mr. ziemi; gleba borowinowa. 3. S, WoHca, kol. , utworzona na obszarze Sniatycz w 1874 r. , ma 25 dm. , 269 mk. rz. kat. ŚiiiatyczCj wś i foL, pow. tomaszowski, gm. Komarów, par. r. 1. Dub, r. gr. Sniatycze, odl. 14 w. od Zamościa, 28 w. od Tomaszowa. Posiada cerkiew paraf. p. w. św. Jana Chryzostoma, szkołę początkową. 71 dm. , 526 mk. 396 rz. kat. i 13 izrael. , W 1827 r. było 72 dm. , 486 mk. , par. Łabunie. Fol. S. w 1886 r. rozl. mr. 1194 gr. or. i ogr. mr. 516, łąk mr. 385, past. mr. 190, łasu mr. 76, nieuż. mr. 27; bud. drewn. 20; las nieurządzony, 2 młyny. Dobra te poprzednio obejmowały mr. 4500; obszar ten uległ zmniejszeniu w skutek częściowych parcelacyi, z których wytwoi zyły się nowe nomenklatury. W skład dóbr poprzednio wchodziły wś Ś. os. 86, mr. 978; wś Wola Śniatycka os. 22, mr. 460. Cerkiew paraf. , niewiadomej erekcyi, istniała już w r. 1722. W 1838 r. stanęła nowa kosztem dziedzica dóbr hr. Antoniego Załuskiego. Śniatyn, miasto powiatowe we wschodniej Galicyi, nad Prutem, odl. 92 klm. na płd. wschód od Stanisławowa. Leży na granicy Bukowiny i Galicyi, przy gościńcu kołomyjsko czerniowieckim i dr. żel. lwowsko czerniowieckiej, przechodzącej przeciwległym brzegu Prutu. Stacya dr. żel. ŚniatynZałucze leży o 6 klm. od miasta, pomiędz Zabłotowem a Niepołokowcami, o 231 klm. od Lwowa. obszar miejski wynosi 4063 89 ha; ludność m

Sniatowa