2, nieuż. mr. 22; bud. drewn. 17; płodozmian 14pol. 5 młyn wodny i wiatrak. S. miało po dobno zwać się dawniej Smołodowo al. Smłodowo i było siedzibą Smołodowskich, z któ rych jeden, Piotr, założył kościół parafialny w 1405 r. Zapewne przy działach między bi acmi obszar pierwotny rozpadł się na czę ści, noszące podwójne nazwy, aż z czasem pierwotna uległa zapomnieniu. W 1699 r. na miejscu starego stanął obecny kościół mo drzewiowy. Dziedzicem wsi był wtedy Sta nisław Ugniewski, który wyjednał u Augu sta II w 1703 r. przywilej na 4 jarmarki. Już poprzednio osiadła tu znaczna liczba żydów, którzy wystawili sobie piękną, dotąd istnie jącą synagogę. Wkrótce potem dobra prze szły na własność jezuitów, którzy uzyskali dla osady przywilej miejski. Po zniesieniu zakonu 8. oddany został staroście Drewnow skiemu. Dykcyon. Echarda podaje 8. jako własność funduszu edukacyjnego, lecz Hol sche 1800 r. nazywa Sniadów al. Smłodów szlacheckiem miastem i wymienia jako właściciela Drewnowskiego. Było wtedy 98 dm. , 705 mk. Około 1860 r. S. należał do Doberskich. S. parafia do 1818 r. zwana Smłodowo, w dekanacie łomżyńskim, ma 3200 dusz. S. gmina ma 4737 mk. , 7736 mr. ob szaru, st. p. Łomża. W skład gm. wchodzą Brulin, Chomątowo, Duchny, Jąkać, Jastrząbka, Jemielite, KołaczkiLemiesze, KonopkiMłode, Koziki Wądołowo, MężeninoStare, 01szewo Gębowizna, Ratowo, Sierzputy, Śnia dowo, Truszki, Szabły, ZalesiePoczynki, Zalesie Wypychy. W 14 wsiach mieszka dro bna szlachta, dwie mają ludność mieszaną, pozostałe są czysto włościańskie, 2. S. 9 kol. nad rz. Wkrą, pow. płoński, gm. Błędówko, par. Cieksyn, odl. o 23 w. od Płońska, ma 17 dm. , 137 mk. , 706 mr. W 1827 r. 4 dm. , 31 mk. Br. Ch. Sniadyś, wś i d bra pojezuickie nad odnogami Prypeci z prawej strony, przy ujściu do niej rzki Hołowachi, pow. mozyrski, w 2 okr. pol. i par. kat. Petryków, gm. Laskowicze. Wś ma 67 osad pełnonadziałowych; cerkiew paraf. p. w. Narodzenia N. M. P. , fun dacyi kś. jezuitów pińskich, do których dobra należały, ma około 1200 parafian i z dawnych zapisów 1 włókę i 2 mr. ziemi i sianożęci na 100 wozów. Kaplica p. w. św. Michała w Kotniewicach z 1824 r. Po kasacie jezuitów S. otrzymał osobną juryzdykę, jak widać z konstytucyi z 1775 r. , polecającej rozgraniczenie dóbr kopatkiewickich ob. Yol. Leg. , Yill, fol. 824. Następnie S. dostał się Kicnie wieżom i obecnie jest własnością Hipolita Kieniewicza. Dobra S. mają około 43 włók; rybołówstwo znaczne, młyny, propinacye, grunta urodzajne, łąk wielka obfitość. 8. był podobno dawniej miastem ob. Kontrym, Ekskursya, A. Jel. SniagliCÄj, Sniahlica właściwie Spiahlica rzka w gub. wileńskiej, ob. Narocz. Śniardwy, Śniardly niemiec. Spirdingsee Sehardewie jezioro największe na polskopruskich Mazurach. Z trzech stron przytyka do pow. jańsborskiego, z czwartej, zachodniej, do pow. ządzborskiego. Poziom jeziora wzn. 425 st. npm. . Ma kształt prawie okrągły. Obejmuje 2475 ha obszaru, ma długości 24, szerokości 12 klm. Głębokość prawie wszędzie jednakowa, niezbyt znaczna, jedynie w pobliżu wysepki zwanej Fortem Łeckim jest głębia na 96 stóp. Połudn, część jeziora nosi nazwę jez. Sekstyńskiego Sexter See, zachodnia nazwę jez. Łuknajnskiego; inne ramiona noszą nazwy jez. Tałtowskiego albo Ryńskiego, jez. Beldalm 27 klm. dług. a przecięciowo 1 klm. szer. i Warnold. Ostatnie łączy się z jez. Nidzkiem. Wśród jeziora leży kilka wysepek. Najznaczniejsze z nich są Czarci Ostrów al. Czarcia Góra Spirdingswerder, Friedrichswerder i wysepka pod nazwą Fort Ełk. Około r. 1784 kazał Fryderyk W. zbudować tu warowny magazyn wojskowy i nadał mu nazwę powyższą. Następca jego Fryderyk Wilhelm II uznał fort ten niepotrzebnym, sprzedał magazyn i grunta do niego należące za nizka cenę okolicznemu właścicielowi dóbr. Zdaje się jednak, że zameczek sam pozostał własnością państwa, bo w r. 1831 znajdowała się w nim załoga, składająca się z podoficera i 3 inwalidów. Ze S. łączy się wiele mazurskich jeziór kanałami i rzeczkami. Lud opowiada, że wszystkie jeziora mazurskie stoją z sobą w połączeniu przez podziemne kanały. Wody jez. S. płynęły pierwotnie samorodnem korytem do jez. Białoławskiego, ztąd do jez. Kocioł, z niego do Warszowskiego. Rz. Pissa Pisek prowadzi wody jez. S. do Narwi. Już w r. 1681 poruszono myśl wybudowania kanału. Ponawiano projekty w r. 1701, 1703 i 1733. Ostatecznie dokonano dzieła za panowania Fryderyka Wilhelma IV. Połączono kanałem t. z. Jeglińskim jez. Sekstyńskie z Warszowskiem, to jest Ś. z Warszowskiem. Z Jańsborka można teraz statkiem do Rynu dojechać ob. Warszowskie jezioro. Kanał Jegliński jest 3 mile długi. Okolice nad jeziorem są bardzo malownicze. Od płn. i płd. okalają je lasy. Na brzegach gnieździ się mnóstwo ptactwa, mew, dzikich kaczek i czapli. Oddawna kwitło na jeziorach mazurskich rybołówstwo. Odstawiano zdawna ztąd ryby rzeką Pissą do Narwi, a dalej Wisłą do Warszawy. Budowano w tym cełu długie łodzie z topolowego drzewa, ryby ładowano w kadzie i przymocowywano po kilka do łodzi. Ryb jest wiele

Sniadyń