na Dobrcz i inne posiadłości klasztoru byszow skiego. W odnośnym dokumencie K. D. PoL, II, 628 wyraża biskup życzenie, ażeby kla sztor przeniósł się do tej wsi i nazwał ją Szczęsną albo Lubą doliną feliccm vallem. Tegoż samego dnia i roku Dok. Kuj. Ulan. , 223 oznajmia opat byszowski, że zamienił Dobrcz i inne włości klasztorne na wś bisku pią SmescŁ W r. 1315 Przemysław kujawski wymienia Sinecz między posiadłościami kla sztoru byszowskiego Kod. Dypl. PoL, II, 198. Zapisek Damalewicza w Źy wotachjbisk. włocławskich; Yislaus. .. . ex loco altero fundationis in villam Smieste, quam appellaii voluit felicem vallem, quae nunc Korono w dicitur, transtulit monasterium nie pozwala wąt pić o tożsamości wymienionych powyżej od mian. Ob. Koronowo. 2. S. w r. 1250, S ienche r. 1252, jezioro z rzeczułką Luchora r. 1250, Lubchora r. 1252, zdaje się być jeziorem Lubochorz Lipkusch na mapie szt. , leżącem o kilka staj na północwschód od Ko ronowa, w pow. bydgoskim. Z zamianą wsi S. przeszło na własność klasztoru byszewskiego Dok. Kuj, Ulan. , 186 i Kod. Dypl. PoL, II, 603. E. CaL Siiiekierstaiiy, ws, pow. nowoaleksandrowski, w 4 okr. poL, o 80 w. od Nowoaleksandrowska. SilielCj Szmelc og. fabryczna z fabryką przetapiania tłuszczu na świece, pow, war szawski, gm. Młociny, par. Wawrzyszew. Le ży w lasku za Młocinami, przy szosie, o 14 w. od Warszawy. Nom. Smelea, ob. Szmelca. Snielin al. Smelina, słoboda, w okręgu selburskim, pow. iłukszteński, parafia ueberlautzka Kurlandya. Należy do Lauzensee. Posiada kościół par. katol. p. w. św. Joachima i Anny, wzniesiony w 1854 r, przez ks. Brzozowskiego ze składek. Parafia katol. , dekanatu semigalskiego, ma 2484 wiernych. Smengorscliin niem, , ob. Smęgorzyn, Snierclech, potok, bierze początek u zach. stóp Łysej góry 384 mt. , koło Zmysłowa, wólki Szczerca, w pow. rawskim; płynie na zach. dolinką wzdłuż granicy Trościańca i Niemirowa. W Niemirowie zwraca się na płd. zach, płynąc łąkami podmokłymi i leśnymi i uchodzi w Szczepłotach do Zawadówki od praw. brzegu. Pi zyjmuje od praw. brzegu pot. Czerniawkę. Długi 16 klm. Ujście 283 mt. npm. Br. G. Smerdoch, potok leśny Kummei sberga mapa, sok. 13, wypływa z lasów Lipniki, na płd. wsch. od Mostów Wielkich; płynie lasami na wschód przez obszar Mostów Wielkich i Reklińca, powyżej którego wpada do Żełdca, dopł. Raty. Długi SVa klm. Br. G. Smerdon, wś, ob. Smmclonie. Smerdynia, w XY w. Smerdt na, 1508 r. Smerdzijna, 1578 r. Smirdzyna wś i fol. , pow. sandomierski, gm. Górki, par. Wiązownica, odl. od Sandomierza 31 w. , ma 91 dm. , 654 mk. , 457 mr. dwors. , 820 włośc. W 1827 r. było 58 dm. . 401 mk. Fol. S. wchodzi w skład dóbr Klimontowice. Smerdyna, wś królewska, w par. Wiązownica, miała 50 łan, km. , 3 kar czmy z rolą, 2 młyny z rolą, z których pła cono dziesięcinę snopową i konopną wartości 20 grzyw. Długosz, L. B. , II, 326. Według reg. pob. pow. sandomierskiego z r. 1508 część wsi Smerdzyna, własność Gniewosza, płaciła poboru gr. 7 den. 9. W r. 1578 wś królewska Smirdzyna miała 34 osad. , 17Y4 łan. , 2 zagr. z rolą, 1 zagr. , 3 kom. , 5 biedn. , 5 rzemieśL Pawiński, Małop. , 170, 461, 463. Wieś ta zostaje w 1620 r. w dzierżawie Os solińskich. Jerzy Ossoliński nabywszy poło wę Okrzei druga połowa królewska, w pow. stężyckim, zamienił ją na Smerdynię, która stała się prywatną własnością. Br. Ch, Smerdzonka, wś, ob. Śmierdzonha. Smereczanyj wś, na Liptowie, ob. Smre czamj. Smereczek al. Smreczeh Smereczyn Smreczyii, potok, wypływa w obr. Dubnego, pow. nowosądeckim, z pod Czarnych HorlDków. na granicy galicyjskowęgierskiej; płynie na płd. a dosięgnąwszy wsi Obruczna, w hr. szaryskiem Węgry zwraca się na zach. i wzdłuż granicy galicyjskowęgierskiej podąża na zach. , oddzielając obszary Dubna i Leluchowa od osad węgierskich Obruczna i Ruskiej Woli. Wpada do Popradu z praw. brzegu. Długi 7 klm. Dolina potoku górska. Od płn. wznoszą się lesiste czuby Zimne 919 mt. i Wielki Kraczownik 718 mt. , a od płd. Ostry Wierch 901 mt. i Zadnia Hora 629 mt. Br. G, Siiiereczka, wś, pow. turczański, 20 klm. na płn. zach. od Turki, 6 klm. od urz. pocz. w Łomnic. Na płn. zach. i płn. leżą Rypiany, na wschód Rozłucz, na płd. Wołcza, na płd. zach. Żukotyn. Wieś leży w dorzeczu Dniestru za pośrednictwem pot. Rypianki, biorącego tu początek. W dolinie potoku leżą zabudowania wiejskie i młyn. Wznies, obszaru w płd. części sięga 830 mt. ; dolina Rypianki 572 mt. Własn. więk. ma roii or. 33, łąk i ogr. 6, past. 23, łasu 138 mr. ; wł. mn. roii or. 870, łąk i ogr. 63, past. 168, łasu 14 mr. W r. 1880 było 97 dm. , 484 mk. w gm. 464 obrz. gr. katoL, 20 izrael. , wszyscy naród, rusińskiej. Par. gr. kat. w Rypianach. We wsi jest cerkiew p. w. św. Michała. Za czasów Rzpltej należała wieś do dóbr koronnych, do ekonomii Samborskiej, krainy rozłuckiej. W rękop. Ossolińskich Nr. 2837 czytamy str. 82 A. 1567. Samboriae. Facultas Magnifici Starzechowski locandi in fiuyio dieto

Smekierstany