W 1842 r. 45 dm. , wolne sołtystwo, 354 mk. 41 ew. , szkoła kat. , wiatrak. Slopiailka al. aranidm al. Słona tooda rzeczka, wypływa z pasma Łysogór i tworzy się z połączenia kilku strumieni w pobliżu wsi Paprociu, na płn. od Łagowa, płynie przez Podlcsiany, Kończany i Szeligi i wpada do Pokrzywianki Enc. Powsz. , II, 848. Z karty wojcn. topogr. XX A i XXI A trudno dojść jej biegu z powodu niedokładnego rysunku. Sliipianka al. Miałka, niem. Klein Stolpe Stalpehach al. Mehlhe dok. Stolpa al. Slupenica rzeczka, lewy dopł. Raduni, wypływa z jez. Grzybna KlosterSce, na płu. od Kartuz, wi je się wpłn. wsch. kierunku przez Kobusowo, przyjąwszy dopływ z jez. pod Czaruą Hutą mija Przodkowo i Młynki, gdzie do niej z pra wej strony wpada potok z pod Kowalewa, właściwie uwiązany za początek Słupianki. odtąd przybiera bieg płd. wschodni. Pod Żu kowem pędzi papiernię, obraca potem 2 mły ny, przerzyna tor dr. żel. gdańskokartuskiej i ucüodzi przy Żukowie do Raduni. Długa około IV3 mili; dość rybna. Kś. Fr. Slupica 1. wś, pow. radomski, gm. Gzowi ce, par. Jedlnia, odl. od Radomia 16 w. ; po siada szkołę początkową, 57 dm. , 510 mk. , 47 mr. folw. , 1322 mr. włośc. W 1827 r. 29 dm. , 304 mk. 2. S. j os. leś. , pow. kozienicki, gm. Suskowola, par. Jedlnia, odl. od Kozienic 21 w. Należała do wsi t. n. w gm. Gzowice, ma 15 mr. Br. Ch. Słupie 1. wś, pow. janowski, gm, i par. Modliborzyce. W 1827 r. 19 dm. , 154 mk. Zdaje się, że jestto ta sama wieś, którą pod nazwą Slup Dlothowa podaje Długosz i Regestra pobor. pow. urzędowskiego z 1531 r. Istniał tu wtedy kościół paraf. Dziedzicem wsi w połowie XV w. był Dlotho h. Syrokomla. W 1531 r. Dlotho płaci od 3 łan. i młyna, zaś Bystram od 2 łan. i młyna. W1676 r. wś ta pod nazwą Słupia należy do par, Modliborzyce. Proboszcz modliborzycki dzierżawca płaci od 9 poddanych i sługi szlachcica a z drugiej części od 9 poddanych Pa wiński, Małop. , 374 i 32 a dodatki. 2. S. , wś w pobliżu jez. Małczynie, pow. suwalski, gm. Hutta, par. Wigry, odl. od Suwałk 12 w. ; ma 20 dm. , 156 mk. W 1827 r. 11 dm. , 63 mk. Słupie, fol. do Chotowy, pow. pilzneński, nad Wisłoka, w równinie wzn. 198 mt. npm. , na płd. wschód od Dembicy 4 klm. . Mac. Słupiec, wś i fol. nad rz. Wisłą, pow. stopnicki, gm. i par. Pacanów. W 1827 r. 48 dm. , 365 mk. Wś ta stanowi połowę wsi t. n. , leżącej na przeciwległym brzegu Wisły w powiecie dąbrowskim. Należała dawniej do parafii w Szczucinie. Dobra S. składały się w 1867 r. z fol. S. i Szczebrzusz, rozl. mr. 1778 gr. or. i ogr. mr. 798, łąk mr. 137, past. mr. 276, łasu mr. 241, nieuż. mr. 326. Wś S. os. 64, mr. 469; wś Szczebrzusz os. 28, mr 194; wś Gacie Słupskie os. 16, mr. 127. Słupiec Wielki i 31ahj wś, pow. dąbrowski, leży w równinie nadwiślańskiej, w pobliżu ujścia Brenia do Wisły, wzn. 175 mt. npm. , ztąd narażona na wylewy. Posiada kościół paraf, drewniany, zbudowany w r. 1622 przez Andrzeja Odrowąża Chlewickiego dek. radomyski i szkołę ludową. Ma 164 dm. 4 na obszarze więk. pos. Miecz. Gawrońskiego i 919 mk. 894 rz. kat. , 2 akat. i 23 izrael. . Obszar więk. pos. wynosi 830 roii, 150 łąk, 268 past. i 607 mr. lasu; pos. mn. ma 451 roii, 52 łąk i 86 mr. łasu. Gleba namulista, bardzo urodzajna. 8. istniał już w połowie XV w. i płacił dziesięcinę kościołowi w Solcu Długosz, L. B. , II, 428. W XVI w. już dzielił się na S. Wielki i Mały; r. 1579 Pawiński, Małop. , 234 należały obie części do Jakuba Chlewickiego. W S. Wielkim było 18 kmieci na 4Y2 łan, 6 zagr. z rolą, 4 komor, z bydł. , 6 komor, bez bydła i 6 rzemieśl. ; w S. Małym 11 kmieci, 3 ł 8 zagr. z rolą, 6 komor, z bydł. , 8 komor, bez bydła, 2 rzemieśl. , 4 skrzypków. Wsie te należały wówczas do parafii w Szczucinie. S. graniczy na zach. z Czołnowem, na płd. z Zabrniem, na wschód z Ziempniowem, na płn. zaś przez Wisłę z Słupcem w królestwie polskiem. Mac. Słupijka, potok, powstaje w obr. gm. Żabiego, pow. kosowski, w dolince między Magórą 1118 mt. od zachodu a Hołym wierchem 830 mt. od wschodu. Płynie na płn. doliną górską, nad którą od zach. wznosi się Puszkar 812 mt. a od wschodu Dubiwski wierch 871 mt. i Słupijki 836 mt. . Uchodzi do Czeremoszu Czarnego. Długi 4 Va klm. SlupinkOj niem. Kleine SlupinoSee, jezioro, pow. kościerski, wzn. 134 mt. npm. ; 2 5 mili długie, V20 szerokie. Leży na płn. od Przerębskiej Huty i wije się w zakrętach. Wschodni koniec łączy się z Czarną Wodą ob. Die Kas subei und Tuchler Haide v. Pernin, str. 38. R. 1290 nadaje je ks. Mestwin wojewodzie Mikołajowi z Kalisza ob. P. U. B. v. Peiibach, str. 422. Kś. Fr. Slupinko, wyb. do Kalisza, pow. kościerski. Słupinóy jezioro pod Piechowicami, pow. kościerski, wzn. 135 mt. npm. ; Ys niili długie, 7 0 mili szerokie. Leży w przedłużeniu Radolnego, zachod, ramienia długiego jeziora Wdzidzkiego. Dalej leży jez. Chebst i Rzuno ob. Kassubei und Tuchler Haide t. Pernin, str. 39. R. 1290 nadaje je ks. Mestwin wojewodzie Mikołajowi z Kalisza ob. P. U. B. V. Perlbach, str. 422. R. 1692 nadaje Konstancya Boenhof, starościni kościerską, Maciejowi Piechowskiemu z Czarlina prawo rybołówstwa w jez. S. R. 1756 nadaje ststa

Słupianka

Słup