plebanowi meszne po korcu żyta i owsa a prócz tego kolędę po groszu z łanu. Z niektórych domów i ogrodów czynsze pobiera także proboszcz. Przy kościele tym pobożni i zamożni mieszczanie utworzyli znaczną liczbę altaryi. Najdawniejsza altarya, p, w. N. Maryi P. , św. Małgorzaty, Doroty, Barbary i Agnieszki, została erygowaną w 1431 r. przez arcyb. Wojciecha Jastrzębca. Druga z kolei altarya szewców, p w. Wniebowzięcia N. P. Maryi, erekcyi arcyb. Wincentego Kota, miała swego altarystę, uposażenie którego stanowiła opłata 2 grzyw, z jatek szewckich, kapitał 50 dukat, złożony w kasie cechu szewckiego i procent od 100 grzyw, umieszczonych na Wrześni. W 1447 r. płacono procentu 6 grzyw, i 15 gr. W 1521 r. liczono 150 złot. węgier. , które dawały 4V2 lyw. procentu. Altarya tkaczów fundowana w 1470 r. przez arcyb. Jana Gruszczyńskiego, miała 90 dukat, kapitału na wsi Jaworowie, 10 dukat, w cechu tkackim, i czynsze z kilku domów i ogrodów. Altarya Bogusza mieszczanina, z erekcyą arcyb. Wincentego Kota z 1447 r. , prócz czynszów z kilku domów i placów miała 6 fertonów bez 3 groszy procentu od 22 grzyw, na wsi Słonice i 16 skotów od 16 flor. flor. licząc za pół grzyw. na wsi Stawie. Altarya łuczników miała dochód z różnych czynszów. Altarya ławników miała 100 grz. kapitału na posiadłościach miejskich i pobierała 5 grzyw, procentu. Altarya bractwa św. Ducha miała 6 grzyw, od 90 grzyw, na wsi Unia umieszczonych. Druga altarya tegoż bractwa, p. w. św. Trójcy, miała 5 grzyw, dochodu na wsi Redecz opartego i 2 grzyw. od 30 grzyw, na wsi Paruszewo. Fundacyą zatwierdził arcyb. Łaski w 1511 r. W następnym roku 1512 r. przybyła altarya św. Marcina, w 1601 r. altarya bractwa ubogich i rolników p. w. N. Maryi Panny, św. Wawrzyńca, Franciszka. Istniała jeszcze jakiś czas altarya mieszczan słupeckich fundowana w 1443 r. i dwie inne też przez mieszczan fundowane lecz nie mające erekcyi kanonicznej. W 1608 r. było w kościele 13 ołtarzy, z tych 9 miało osobne fundacye i swych altarzystów. Pożary i wojny szwedzkie niszcząc kościół zatarły w częstych przeróbkach i restauracyach pierwotne cechy budowli. Za miastem stała kaplica św. Krzyża, z altaryą piwowarów, fundowaną w 1427 r. , erekcyi Woje. Jastrzębca. Cech piwowarski płacił altarzyście 6 grzyw, rocznie a zakrystyänowi 3 fertony. Szpital z kościółkiem p, w. Poczęcia P. Maryi i św. Leonarda powstał podobno w XIY w. Uposażenie stanowiło półtora łana ziemi i 4 grzyw, z niektórych placów i ogrodów miejskicli. Kaplica ze szpitalem św. Ducha, erygowana 1421 r. przez arcyb. Mikołaja Trąbę. Ławnicy dawali z miejskich dochodów po 2 seksageny kwartalnie. Należał jesz czę łan ziemi, place i ogrody. Altarzysta był w 1511 r. Jan ze Słupcy, doktór prawa kanonicznego. Szpital ten dawno przestał istnieć i kościołek drewniany został rozebrany. Przy drewnianym kościółku św. Leonarda urządzono obecnie szpital dla chorych. Wizytator, archidyakon de Seve, w swej wizycie z 1608 r. pisze o szkole, że rektorem jest Mateusz Kowalski, pobierający od miasta 4 grzyw, rocznie. Ma 150 uczniów, których pilnie uczy i kształci w obyczajach. W niektóre dni uczy katechizmu. Kantorem był Szymon Jeżewski, pobierający od rektora 4 flor. Łaski, L. B. , I, 305 do 312, przepisy. Na początl u obecnego stulecia S. była miastem królewskim, w pow. pyzdrskim. Około 1864 r. archiwum miejskie posiadało 44 ksiąg obejmujących czynności sądów i administracyi miejskiej; było też 56 przywilejów miejskich poczynając od 1315 r. Przechowały się też przywileje cechów i bractwa strzeleckiego. Archiwum miejskie zapewne dziś znajduje się w archiwum akt dawnych w Warszawie. S. par. , dekanat t. n. , 3908 dusz. Słupecki powiat gub. kaliskiej utworzony został w 1867 r. z połowy dawnego pow. konińskiego. Linia graniczna od strony wschodniej i południowej biegnie w ciągłych wygięciach, oddzielając powiat ten od części kolskiego, dalej konińskiego i na południe od kaliskiego. Południowozachodnia, zachodnią i północną granicę stanowi granica krolestwa od w. ks. poznańskiego pow. pleszewski i wrzesiński. Obszar powiatu wynosi 21 87 mil kwadr. Południowa i środkowa częśó powiatu leżą w dolinie Warty i uchodzącej na granicy zach. powiatu do niej Prosny; północna część należy do pasa wyżyny jeziornej, stanowiącej dział wodny Warty i Wisły, Południowa część powiatu, zawarta między Prosną a równoległą z nią Czarną Strugą dopł. lewy Warty, płynącą prawie ze wschodnią granicą powiatu, przedstawia nisko położoną, lesistą, podmokłą równinę, mało zaludnioną. Dolina Warty, mimo niskiego położenia 208 st. npm. pod Tarnowem, niedaleko ujścia Prosny, swemi łąkami i pastwiskami ściągała zdawna osadników. Na prawym brzegu rozpoczyna się wznoszenie poziomu, wzrastające w kierunku płn. wschodnim i zachodnim od 280 do 350 st. npm. Na płn. zachód od Kleczewa spotykamy punkt wzn. 352 st. , koło Budzisławia Górnego 346 st. , napłd, od Wilczyna 354 st. Prawe dopływy Warty są strumień bezim, pod Lądkiem, Meszna od jez. Powidzkiego i Września z obszaru pow. wrzesińskiego. Z jezior znajdują się w płn. części powiatu Powidzkie część, Budzisław

Słupca