1526 odnawia król Zygmunt przywilej krzy żacki; od 54 włók mieli osadnicy opłacać po 15 skojców od włóki. Sołtys posiadał 8 wol nych włók i karczmę, za co był zobowiązany do służby wojennej w lekkiej zbroi; miał też wolne ryboł. w jez. Mełneńskiem dla własnej potrzeby, do czego wszelkich sieci mógł uży wać, wyjąwszy niewodu. Jeżeli we wsi zostaną ustawione jatki rzeźniekie, piekarskie lub su kiennicze, co tylko za zezwoleniem sołtysa stac się moze, natenczas będzie sołtys z nich pobierał Iczęśćj my zaś dwie. Dan w Gdańsku. Tegoż r. odnawia król przywilej lemański na 6 wł. ; potwierdzając także prawo rybołów stwa w jez. Mełneńskiem. Za to był zobowią zany do służby wojskowej i do innych robót według zwyczaju. Lustracya z r. 1686 wy kazuje w S. 4 gburów o 2 włókach, z których każdy płacił 40 fl. , i 8 półgburów o 1 włóce, którzy płacili po 20 fl. i tłokę czynili; wszy scy dopiero niedawno się osiedlili. R. 1727 przedłuża podkomorzy Jan Gruszczyński, administrator ekonomii rogozińskiej, gospoda rzom Stanisławowi Rynkowskiemu, Michało wi Swobodzie, Jakubowi Klucznikowi i towa rzyszom ich emüteutyczne posiadła na dalsze 40 lat, dołączając wolne drzewo z lasów sta rościńskich. R. 1723 siedział na sołectwie Andrzej Czeszyński. Wizytacya z r. 1743 do nosi, że mieszkańcy wsi byli dawniej katoli kami. Dopiero około r. 1713 gwałtem ich wy dalono i sprowadzono osadników luteran, którzy wystawili sobie szkołę. Na rozkaz prob. gruckiego budynek został rozebrany. Wnet wytworzyły się we wsi dwie partye niemiecka i polska; pierwsza czyniła tłokę w Hansfelde, druga na zamku rogozińskim. Posiadła dziedziczne więc 8 włók sołeckich i 3 lemaństwa później tak się rozdzieliły, że r. 1787 liczono 4 wolne sołectwa, mianowicie Antoniego Cieszyńskiego, Michała Kurzeńskiego, Andrzeja Zientarskiego i Józ. Bafińskiego, jako też 7 posiadeł lemańskich. Uwłaszczenie nastąpiło tu r. 1838 i to w ten sposób, że 20 włościan otrzymało 84 włók 29 morgów i 252 kwadr, prętów na własność dziedziczną ob. Froehlich Gesch. d. IGraudenzer Kr. , T, str. 322. W 1876 r. znaleziono tu garnek gliniany, w którym się znajdował srebrny pierścień z pieczątką, 8 srebrnych żołędzi, 7 srebrnych laseczek zapewnie gu ziki przy mundurze, 3 ruble srebrni z r. 1729; najnowszy rubel był z r. 1750 ob. Pielgrzym 1876, Nr. 40. Dawniej zaś znale ziono tu popielnicę bronzową. Kś. Fr. Słup Maziarnia, wś, pow. niski, 12 klm. na pld. zachód od Niska, par. rz. kat. w Jeżewem. Zajmuje obszerną polanę na praw. brzegu pot. Łęgu, praw. dopł. Wisły, na rubieży puszczy południowosandomierskiej, wzn. 179 mt. npm. Gleba piaszczysta. Powstała w późniejszych czasach, gdyż w spisach z XVI stulecia nie wymieniona. Składa się z 125 dm, 68, 8 mk. , 653 rz. kat. i 35 izrael. Obszar więk. pos. Eug. hr. Kinsky ego w nosi 53 mr. roli, 37 mr. łąk, 57 mr. pastw, i 6290 mr. łasu; pos. mn. liczy 827 mr. roii, 122 mr. łąk, 103 mr. past. i 4 mr. łasu. Oto czona od zachodu i wschodu borami sosnowy mi, graniczy na południe ze Stanami a na pół noc z Przyszowem Kameralnym. Mac, Słupa mylnie Słupiec Staroż. Polskie, niem. Stolpe rzeka na Kaszubach, powstaje pod Sierakowską Hutą, w pow. kartuskim źródła wzn. około 200 mt. npm. . Płynie w połudn. zach. kierunku, potem w zach. przez Tuchlin, gdzie przechodzi przez jezioro i wije się dalej w płd. kierunku przez jez. Prężyno, z którego wystąpiwszy przybiera miano Rzeszotki, przerzyna jez. Skrzynkę i zowie się potem Uklenicą, wreszcie płynie przez jez. Trzebicino i opuszcza je pod mianem Grącznicy, która na północ od Podjas Amalienthalj wpada do jez. Wielkiego czyli Gowidlińskie go. Niedaleko za wsią występuje znów z te go jez. jako Słupa i wpada w jez. Węgorzy no, które opuszcza przy wsi Sulęczynie. Od tąd dąży dalej ku zach. , mija dobra Rzekę, przerzyna jez. Żukówko i wchodzi z Młyn kiem do Pomeranii w pow. bytowski. Odtąd ma bieg płn. zach. , przechodzi w pow. słupski, oblewa miasto Słupsk i uchodzi pod Uściem Stolpmuende do Bałtyku. Znaczniejsze do pływy przyjmuje w Pomeranii z lew. brzegu Bytów i Kamienicę Kamenz, z praw. rz. Schottow. Długa około 15 mil; w górnym bie gu ma dość znaczny spadek, Pędzi liczne młyny, ale spławną jest tylko dla drzewa nie dla statków ob. Kassubei und Tućhler Haide von Pernin, str. 67. Kś. Fr. Słupca, w dok. Slupcza, miasto powiatowe gub. kaliskiej, nad rzką Meszna Wierzbice, dopł. Warty, pod 52 17 1 szer. półn. i 35 35T dług. wschod, od F. , odl. 28 w. od Konina, około 21 w. od Wrześni w w. ks. poznańskiem, st. dr. żeL, około 8 mil od Poznania, 77 w. od Kalisza, 218 w. od Warszawy, w pobliżu granicy pruskiej. Posiada kościół paraf, murowany, cerkiew murowaną, szkołę początkową ogólną, dom przytułku szpital na 12 chorych, sąd pokoju okr. IV zjazd sędziów w Kole, komorę celną III klasy, urząd pocz. i telegr. , urząd powiatowy, magistrat, 234 dm. 48 murow. , 2923 mk. W 1827 r. było 203 dm. , 1620 mk. W 1858 r. 182 dm. 20 murow. , 1800 mk. 35 Niemców, żydów nie było; domy ubezpieczone były na 99, 500 rs. Dochód kasy miejskiej

Słup Maziarnia