r. przelał testamentem swe prawa na rodzoną siostrę ks. Hohenlohe, żonę wielkorządcy Al zacyi i Lotaryngii. AL Jelski. Słuckie wś i karczma, pow. telszewski, w 3 okr. poL, o 63 w. od Telsz. SlucZj wś i fol. nad rz. Wissą, pow. szczu czyński, gm. Radziłów, par. Słucz, o 4 w. na zachód od Radziłowa, o 20 w. od Szczuczyna, śród błot, posiada kościół par. drewniany, szkołę początkową, 31 dm. W 1827 r. 37 dm. , 220 mk. W 1887 r. fol. S. rozl. mr. 2079 gr. or. i ogr. mr. 982, łąk mr. 482, past. mr. 144, łasu mr. 421, nieuż. mr. 50; bud. mur. 13, z drzewa 12; las nieurządzony. Wś S. ma 31 dm. , 1038 mr. . Kościół i parafią erygował w 1444 r. Jan Golyasch de Lank. Obecny pochodzi z 1699 r. S. par. , dek. szczuczyński dawniej Wizna, 1866 dusz. Br. Ch. Słucz 1. rzeka, lewy dopływ Prypeci, zaczyna się na płn. krańcu pow. słuckiego, w bagnach sięgających granicy pow. ihumeńskiego, zwanych WierchSłucz. Kierunek ma przeważnie południowy. O 4 w. od źródeł zasila się z praw. brzegu rzką Żeleżnicą, niżej o 5 w. rozlana w jeziorko pod wsią Rudnia obraca pierwszy młyn; dalej o milę, na przeciwko folw. WierchSłucz, przyjmuje odpraw, brzegu rzkę Ławę, płynącą od Hreska; o 8 w. poniżej, przeciąwszy dawną szosę brzeskomoskiewska w okolicy wsi Mich ej ki i zasiliwszy się z lewej str, rz. Wiesiejką pod wsią Padzier młyn zwraca się na zachód ku miastu Słuckowi. W Słucku na rozlewie obraca pytle i folusze i następnie zwróciwszy się na południe o 3 w. za miastem, pomiędzy wsiami Klepczany i Nowodworce przyjmuje z prawego brzegu rzekę Łoknieję. Dalej płyuąc ku miasteczku Pohost żyzną bardzo, lekfco falistą miejscowością, ma z prawej strony wdoski Carewce, Ihrajew, Procewicze, Isernę, o 1 w. przed którą przybiera od lew. brz. rzkę Śliwkę, zaś o 3 w. po za Iserną, z praw. strony rz. Siwielgę. Pod Pohostem obraca młyn. Od Pohostu do Starobina na przestrzeni 3 mil na prawym brzegu Słuczy leżą wsi Sielce i Miaciowicze, na lewym zaś Cisowo i Hawrylczyce. Od Starobina, leżącego o 11 mil od źródeł, rzeka staje się żeglowną i płynąc aż do ujścia, na przestrzeni 12 mil, niedostępnemi lesistemi moczarami i puszczami, po blisko trzymilowym biegu w pow. słuckim wkracza w pow. mozyrski, w okolicy wsi Morocz, przyjąwszy przed tą wsią z praw. strony rzekę t. n. i dąży pod mko Lenin, mając z prawej strony wioski Ananicze, Grabów, Milewicze i Zalutycze. O 2 mile za Leninem przecina linią dr. źel. poleskich łączącą Pińsk z Rzeczycą, zasila się z lewej strony rzką Olszanicą a z prawej Wołchą i płynie ku wsi Wilczy, leżącej o 3 w. od ujścia. Pod Wilczą znajduje się główna przystań, do której zwozi się i spławia pojedyncze sztuki drzewa i tu połączone w płyty czyli tratwy spławia się do Prypeci. Chociaż mko Starobin uważa ne jest za przystań, bardziej jednak ożywio ny spław na Słuczy zaczyna się w obrębie pow. moz3rrskiego od miejsca połączenia się S. z rz. Morocz. Do Starobina dochodzi tylko sól na lekkich łodziach. W dół rzeki spławia się drzewo, klepka dębowa i wreszcie produ kty leśne, jak potaż, terpentyna, smoła; ta ostatnia w beczkach puszcza się wprost na wodę i pod wsią Wilcza ładują towar już na statki. Handel drzewny teraz bardzo się ożywił wskutek istniejącej w Leminie spółki zagraniczn3 ch przemysłowców. Długość bie gu S. wynosi 145 w. według W. Choroszewskiego; kotlina jej powyżej Starobina odzna cza się niezmierną obfitością wyborowego siana, wskutek czego mieszkańcy tych okolic hodują wiele bydła i sami są zamożni. Ryb i raków obfitość wielka, zwłaszcza w dolnym biegu. 2. S. , prawa odnoga Horynia, na płd. krańcu pow. pińskiego, oddziela się od głó wnego koryta pod wsią Łuki i łączy się zno wu pod wsią Buchlicze ubiegłszy przeszło 5 w. i zasiliwszy się strugą z rozlewów gór nych Horynia pochodzącą. 3. S, ruczaj w pow. homelskim, wypłym a z rozległego błota Słucz Pałki. A Jel. Słucz, rzeka w gub. wołyńskiej, lewy dopływ Horynia, Bierze początek w pow. starokonstantynowskim z wyniosłości zb aj dujących się pod wsią Czuchelem niedaleko Bazalii, płynie przez pow. st. konstantynowski, nowogradwołyński i rówieński. Początkowo aż do mta Lubaru płynie w kierunku płn. wschodnim, poczem do Nowogradu Wołyńskiego w kierunku północnym, w końcu zaś przybiera kierunek płn. zachodni. Uchodzi do Horynia kilkoma odnogami poniżej Dąbrowicy, pomiędzy wsią Sielce a mkiem Wysockie. Długa 464 w. , szeroka od 10 do 30 saż. , głęboka od 3 15 stóp, szybkość nurtu wynosi 2 stóp na sekundę. Brzegi rzeki najeżone skałami, bardzo są malownicze, zwłaszcza w granicach pow. nowogradwołyńskiego. Poniżej Zwiahlu bardzo lesiste. Dość szybki bieg wody, w korycie często skałami ściśniętem, i łomy kamienia pod wodą, utrudniają spław na rzece. Ruch jednak handlowy większy jest w S. niż na Horyniu i Styrze. Znajduje się na niej 6 przystani, 3 spusty, 5 promów, 22 mosty, 56 grobel i wiele brodów. S. puszcza w marcu, przybiera do połowy kwietnia od 7 do 14 stóp, zatapiając przybrzeżne drogi na przeciąg 12 do 20 dni. Spław na rzece zaczynał się dawniej znacznie powyżej Nowogradu Wołyńskiego, od wsi Hulska i Talca, ale w 1850 r. przez zbudowanie w Łubnii

Słucki

Słu