stulecia odbudowano ten sobór z drzewa, zaś w 1885 r. rozpoczęto budowę wielkiej murowanej świątyni ob. Mins. Ep. Wied. z 1885 r. , Nr. 18, str. 452. W 1748 r. miało być w S. aż 14 cerkwi zkaplicami, fundowanych w różnych czasach przez kn. Olelkowiczów I przy monasterze na Trojczanach św. Trój cy; 2 Przemienienia, z monasterem męzkim; przy tej cerkwi w 1620 r. zatwierdzone zo stało bractwo przez patryarchę jerozolimskie go Teofana; odbudowana po pożarze w r. 1628 Akt. 86; 3 soborna Zamkowa; 4 Naro dzenia Bożego; 5 św. Jerzego; 6 św. Miko łaja, której kn. Jerzy nakazuje dokumentem z roku 1553 oddawać miody i pozwala uży tkować pewne grunta Akt Nr 13; 7 św. Barbary; 8 św. Michała; 9 św. Elijasza; 10 Zmartwychwstania, której Janusz Ra dziwiłł w 1611 r. potwierdza z dawnych na dań folw. Mieleszkiewicze 5 sioło Pasiekę służb 9 i w siole Kopacze wieżach służbę 1; II św. Jana Chrzciciela; 12 św. Symeo na; 13 św. Konstantyna; 14 św. Stefana. Wszystkim tym cerkwiom w 1748 r. uczyni ła zapisy Regina Horwatowa, podstolina czer nihowska. Prawosławni w 8. nie przyjęli unii i wywierali wpływ na ludność okoliczną Po przejściu S. w XYII w. do Radziwiłłów, dyss3 deiitow Janusza i Bogusława, tudzież za władania córki jego Ludwiki Karoliny a następnie Elżbiety, falcgraliny reńskiej, cór ki poprzedzającej, kai winek gorliwych, cer kwie doznawały życzliwej opieki. Ks. Ludwi ka Karolina nadała w d. 20 marca 1690 r. prawosławnym księstwa słucko kopylskiego akt poręczający zupełną swobodę wyzna nia ob. Akty Mińsk. gub. Siemienowa, Nr 152. Pierwszą fundacyą katolicką był kościół par. fara, który dał powód do utartego przysło wia że starsza Słucka fara, niż kalwińska wiara. Wzniesiony został z modrzewia w 1410 r. przez ks. Michała, syna Zygmunta Kiejstutowicza, w. ks. lit. , i opatrzony przez niego funduszami w 1439 r. Konsekrowany w 1632 r. przpz bisk. Słupskiego. Przechowu je się w kościele tabliczka pamiątkowa z mo drzewia, z naklejoną kartką, zawierającą od powiednie daty historyczne. W 1666 r. Ka zimierz Kłokocki założył przy farze szpital, poddany zarządowi arcybractwa św. Anny. Przy tej farze odl815 do 1840 r. był probosz czem eksjezuita ks. Stanisław Szantyr. Je mu S. zawdzięcza powstanie do dziś dnia istniejącego towarzystwa dobroczynności, je go są dziełem zakładane kolonie rolnicze w dobrach Czabusach i Kieli, należących do fary, wreszcie inicyatywę szkółek wiejskich. Kościół farny przetrwał do 1852 r, w któ rym z powodu starości został zamknięty a nabożeństwo przeniesiono do kościoła pobernardyńskiego. Z materyałów rozebranego kościoła wzniesiono kapliczkę nad grobami kościelnemi, w których leży Kazimierz Kłokocki, gubernator ks. słuckiego f 1684. Kościół i klasztor bernardynów, według Kojałowicza fundował Ludwik Oskierko, ststa mozyrski, mylnie zwany przez Balińskiego Sa muelem, sędzią ziemskim mozyrskim, w 1639 r. ; kronikarz zaś bernardynów wileńskich Ko peć przypisuje fundacyę klasztoru ks. Bogusławowi Radziwiłłowi w 1661 r. ob. Tekę Wileńską za 1857 r, art. o klasztorach, str. 122. Istnieje dokument poświadczający zapis Oskierki na rzecz świątyni bernardyn skiej. Ten kościół zdaje się uległ pożarowi i według źródeł urzędowych odbudowany z muru w 1820 r. p. w. św. Antoniego. Jestto gmach murowany, o wysokich, u góry zaokrąglonych oknach, bez wieży, ze szczytem wystających od frontu po nad dach a zakończonym krzyżem, poniżej którego mieszczą się z obu stron blaszane urny. Wewnątrz sklepienie zaokrąglone, podtrzymywane przez 8 kolumn. Przy nim jest obecnie parafia dekanatu słuckiego, mająca 4200 wiernych, filią w Urzeczu pow. bobrujski, kaplice w miejscu na cmentarzu grzebalnym, w Czabusach, Pakliczach, Jurkowieżach, Bołoczycach i Winnicach. Poprzednio istniały też kaplice w Pohoście, Bieliczach, Wańkowszczyźnie i Raczkiewiczach. Jezuitów sprowadził do S. Stanisław Czobor Leszczyński, stolnik kamieniecki, w 1696 r. zaś Maryanna Bekerowa, ówczesna gubernatorowa słucka, i następnie Elżbieta Słońska, cześnikowa witebska, opatrzyły zakon funduszami, a Hieronim Kłokoc ki, ststa rzeczycki, zostawszy jezuitą, wzniósł dla zakonu świątynię z drzewa 1704 r. p. w. św. Ducha. W 1707 r. jezuicki klasztor został podniesiony do znaczenia kollegium, a zakonnicy w niedalekim Zamościu mieli missyę. Kłokocki nietylko że oddał braciom własny dom w Slu cku na kollegium, tuż obok zboru kalwińskiego, lecz umierając w 1721 r. legował im znaczny fundusz na cel wychowywania ubogiej szlacheckiej młodzieży. Bla prowadzenia propagandy jezuici założyli drukurnię, a podnosząc nabożeństwo, kontrowersye z różnowiercami i wydając książeczki duchownej treści, szczepili wyznanie, zwłaszcza na prowincyi. Po kasacie zakonu świątynia w ręku świeckiego duchowieństwa przetrwała do 1804 r. , w którym pożar zniszczył ją doszczętnie. Wyznanie helweckie rozszerzyło się w S. w połowie XVI w. Janusz ks. Radziwiłł fundował tu zbor około 1615 r. , podobno z kościoła jakiegoś przerobiony, co przypuszcza Łukaszewicz na zasadzie, iż w 1709 r. ks. Mentecki, proboszcz słucki, wytoczył kalwinom proces o świątynię ob. t. II, str.

Słuck