liczcze, zasiedlona wyłącznie przez żydów. Podług ostatnich danych S. ma 60 dm. murowanych i przeszło 1400 drewnianych, 28 magazynów 11 murow. i 361 sklepów 96 murow. , do 20000 mk. , w tej liczbie około 6600 prawosł. , przeszło 1300 katol. , do 200 protest. , około 40 machomet. ; resztę stanowią żydzi. W 1867 r. było w mieście 1118 dm. 19 murow. , 169 sklepów i 15689 mk. 758 katol, 112 protest. , 10 machom. , 5406 żydów; w 1877 r. było 21 dm. murow. , 1366 drewn, i 16651 mk. 4545 prawosŁ, 822 katol. , 154 prot. , 39 machom, i 10881 żydów. Znajduje się tu 6 cerkwi 3 paraf, w samem mieście, dwie, t. j. sobór i cerkiew przy monasterze św. Trójcy na przedmieściu Trojczanach i 1 na przedm. Ostrów, starożytny monaster w Trojczanach, kościół katol, pobernardyński, dwie kaplice katol. , dwa kościoły kalwińskie jeden fundacyi jeszcze Janusza Radziwiłła, w stylu gotyckim, z wysmukłą wieżą, drugi mały, istniejący od 1852 r. , synagoga i kilkanaście domów modlitwy żydowskich. Słuck posiada 5 zakładów naukowych, mianowicie gimnazyum męzkie klasyczne 8 klasowe dawniejsza szkoła kalwińska, szkołę duchowną męzką 4 klas. , pensyą żeńską prywatną 5 klas. , szkołę żydowską 2 klas. z klasą przygotowawczą, szkółkę parochialną jednoklasową. Znajduje się tu dalej czytelnia publiczna, klub, szpital miejski na 15 łóżek, szpital więzienny na 10 łóżek, szpital towarzystwa dobroczynności na 14 nieuleczalnych. Z władz posiada S. zarząd policyjny, zarząd gminy wiejskiej, biuro marszałka powiatowego, zarząd konskrypcyjny, zjazd sędziów pokoju, biura sędz. pokoju 112 rewiru oraz inkwirenia sądowego 1 rewiru; biuro błagoczynia słuckiego prawosławnego, dekanatu katolickiego i dystryktu białoruskiego kalwińskiego, zarząd gminy duchownej żydowskiej, zarząd miejski, kasę powiatową i wreszcie zarząd dóbr słuckich poradziwiłłowskich, obecnie ks. Hohenlohe. Z instytucyi publicznych zasługuje na uwagę towarzystwo dobroczynności, założone w 1817 r. przez głośnego proboszcza fary słuckiej eksjezuitę Stanisława Szantyra. Niegdyś bardzo czynne, w 7 dziesiątku b. stulecia przestało chwilowo funkcyonować, staraniem jednak miejscowych obywateli przed 12 laty powołane znowu do życia, rozwija się pomyślnie i obraca już kapitałem do 20000 rs. Oprócz szpitala towarzystwo utrzymuje w miejscowem gimnazyum do 40 uczniów i rozdaje liczne zapomogi biednym ob. Kraj z 1883 r. . Nr. 7. Przemysł fabryczny słabo rozwinięty, reprezentowany jest przez 8 garbarni tatarskich, 4 browary piwne, 4 cegielnie, 10 garncami, mydlarnie, fabrykę tytuniu niższych gatunków. Przemysłem rękodzielniczym zajmowało się w 1878 r. 280 osób 70 wyrabiających produkty spo żywcze, 92 odzież i 118 przedmioty odnoszące się do gospodarstwa. Obrót przemysłu wynosi około 20000 rs. Handel, mało ożywiony z powodu oddalenia miasta od linij dr. żelaznych, pozostaje cały w ręku żydów. Targi odbywają się co niedziela, środy i piątki, jarmarki zaś cztery razy do roku, mianowicie na św. Mikołaja 9 maja, w dzień św. Trójcy, w dziewiątą niedzielę po Wielkiejnocy i na św. Piotra i Pawła d. 29 czerwca; obrót jednak na wszystkich jest bardzo nieznaczny. Mieszczanie trudnią się głównie rolnictwem, nawet i żydzi, i są w dobrym stanie. Miasto posiada na własność 653 dzies, gruntów w 1867 r. 1019 dzies. , młyn wodny na Słuczy, dom i 29 sklepów, przynoszących przeszło 1000 rs. dochodu. Położenie S. niskie, wśród zatamowanej rzeki przez kilka tam przy młynach wcale nie jest zdrowotne ob. czasopismo Zdorowie, z 1874 r, Nr. 46. Gmina słucka wiejska składa się z 8 okręgów wiejskich starostw, ma 791 osad i 3917 włościan płci męz. , którym nadano 9885 dzies. Eistorya, Początek S. nie jest znany i sięga prawdopodobnie czasów przedhistorycznych. Pierwszą wzmiankę o S. znajdujemy w latopisach ruskich pod r. 1116, gdy spalony został przez kn. mińskiego Hleba, burzącego się przeciwko w. ks. kijowskiemu Włodzimierzowi Monomachowi; w 1148 siedział na S. jeden z synów w. ks. kij wskiego Izasława, lecz po lęsce tegoż pod Perejasławiem, dostał się Święfcosławowi, ks. Czernihowskiemu. W 1162 r. S. wrócił znowu do linii kijowskiej w osobie ks. Włodzimierza, młodszego brata Rościsława, w. ks. kijowskiego, którego wkrótce wygnali książęta turowscy, krzywiczańscy i in. Następnie S. przeszedł prawdopodobnie do Litwy, podobnie jak Nowogródek i Zasław, nie wiadomo jednak czy został stolicą osobnej dzielnicy. W 1275 r. połączyły się pod S. hordy mongolskie ManguTimu, wezwane przez ks. halickiego Lwa na ra, pomoc przeciwko Trojdenowi, ks. litewskiemu, z drużynami ks. ruskich. Poozem milczą kroniki o S. aż do 1395 r. , w którym w. ks. litewski Witold nadał bratu stryjecznemu ks. Włodzimierzowi Olgierdowiczowi Kopyl z przyległościami, do których S. należał. Za syna jego Aleksandra Olelka S. nabrał znaczenia, skoro Kazimierz Jagiellończyk w 1441 r. obdarza go prawem magdeburskiem. Dalszy rozwój miasta powstrzymały najazdy tatarskie. W 1503 r. w końcu sierpnia Tatarzy w liczbie 6000 koni pod wodzą BytyGireja wpadli na Litwę i obiegli S. , przyczem miasto zostało spalone. W 1504 r. trzy tysiączny zagon tataraki znowu zadał klęskę miastu, ale

Słuck