od zach. z Wyborną. Pld. granicę tworzy rz. Biała spiska, na przestrzeni 3 klm. Z płd. stoków Magóry spływają przez obszar wsi pot. Seif i Seifhagen do Popradu; z płn. zaś pochyłości wody źródlane pot. Ścirbowego i Kowniny, dopływu Dunajca. Pizez obszar wsi idzie gościniec z Biały spiskiej przez Magórę do Starej Wsi, a ztąd do Czorsztyna Galicya. Wznies, wsi kościół 650 mt. npm. Obszar obejmuje 3899 kwadr, sążni katastr. W r. 1880 było 153 dm. , 980 mk. , Słowaków i Nfemców. W 1311 r. właściciel wsi Jan, syn comesa Detryka Dytrycha, zapisał kartuzom de Lapide refugii trzy grzywny rocznie z tej wsi pobierać się mające Fejer, Cod. dipl. Hung. t. VIII, cz. 11, str. 416. Par, łac. z kościołem p. w. Oczyszczenia N. P. M. , istniała już przed r. 1424. Metryki poczynają się r. 1673. Do par. należą Wyborna i Kryg. Według szem. dyec. spiskiej z r. 1878 było rz. katol. 949, gr. katol. 1, ewang. 125, nieun. 75, żyd. 114, razem 1264; w całej parafii rz. katol. 1322, gr. katol. 1, ewang. 599, 114, żyd. 123. Jest także kościół ewang. , założony z zapisu Jerzego Doloviczenyi ego r. 1861. Przedtem należała S. wraz z filią Krygiem do par. ewang. w Toporcu. Już w XVI w. istniała tu gmina ewang. Jest teź i synagoga żydowska. Znajdują się tu także szczawy, odkryte w r. 1884, zwane zdrójeln Chamilli notaryusza z Słowiańskiej Wsi, który je odkrył. Analizy tego zdroju dokonał dr. A. Steiner z Lewoczy czyt. Die Mineralwasser hei Winschendorf, w 13 t. J ahrb. des ling. Karp. Vereins, 1886 r. . Sąd pow. i urz. podat, w Kieżmarku; st. p. w miejscu. Br. G. Słowidowo, straż leśna, pow, kobryński, w 5 okr. pol, gm. Osownica, o 100 w. od Kobrynia. Słowienie 1. wś, pow. orszański. 2. . S. , wś, pow. sieński, gm. Tołoczyn Zarzecze, w pobliżu stacyi Slawiany dr. źel. moskiew. brzeskiej, włość dziedziczna Ant. Łomińskiego, ma 1080 dzies, ziemi używalnej a 108 dzies, nieużytków. Lasu obfitość. A. Ch. Slowieńsk, mko właściwie dwor na lewym brzegu Berezyny Niemnowej, pow. oszmiański, w 4 okr. poL, o 44 w. od Oszmiany a 93 w. od Wilna, w okolicy lesistej i żyznej, posiada cerkiew paraf, drewnianą, kaplicę drewnianą na cmentarzu grzebalnym, szkołę ludową, 39 mk. 19 praw. , 12 kat. i 8 żyd. . Własność Michała hr. Chreptowicza. Cerkiew p. w. św. Mikołaja wzniesioną została pierwotnie w 1700 r. , z gruntu odrestaurowana w 1836 r. przez hr. Chreptowicza. Par. praw. , dekanatu błagoczynia Wołczyńskiego, 2309 wiernych. Oprócz szkoły wiejskiej w Słowieńsku w 1885 6 r. 40 uczniów, w parochii znajdują się szkółki cerkiewne; w Sakówszczyznie 34 ucz. i wKuceniatach 14 ucz. . Jestto stara osada, wspominana w latopisach jako miasto już w XIV w. W końcu XVII w. 8. należał do Zuchorskich, poczem drogą wia na za trzema rodzonemi siostrami Zuchorskie mi, wydanemi za trzech braci Szaniawskich, przeszedł na ich własność. Czwarta siostra Zuchorska wyszła za Antoniego Nornickiego, który schedę swą w S. odprzedał Szaniawskim. Nie zważając jednak na to syn jego Hilary, po śmierci ostatniego z braci Sza niawskich Stanisława, ssty augustowskiego f w 1765 r. , wystąpił z pretensyą do suk cesyi wespół z prawowitemi spadkobiercami, potomkami Fabiana Szaniawskiego, i w 1765 r. zagarnął nie tylko cały klucz słowieński, ale i wszystkie inne majątki pozostałe po Sta nisławie Szaniawskim i władał niemi przez lat 10 blizko, pomimo wyroków sądowych na korzyść Szaniawskich. Postępek ten wywo łał odwet ze strony Szaniawskich, którzy przy pomocy szlachty zrobili dnia 24 czerwca 1774 r. najazd i stoczywszy walkę, opano wali zameczek słowieński. Wreszcie kon stytucya sejmowa z 1775 r. przyznała im Slowieńsk na własność, pomimo to jednak Norniccy nie przestawali się z nimi dalej procesować, aż w końcu zeszłego wieku 8. , przyległy do Wiszniewa, dostał się w dzie dziczne posiadanie Joachima Chreptowicza i obecnie znajduje się we władaniu ostatniego potomka tego rodu hr. Michała Chreptowicza, bezdzietnego. Jul. Szan, Słowik 1. góra koło Rejowa, w pow. kieleckim, przy linii dr. żel. iwangrodz. dąbrow skiej. 2. S. , lasek pod Kielcami. Słowik 1. właściwie Sliwmhi, 1521 r. Sliwnykj, kol. i os. karcz. , pow. łódzki, gm. Lućmierz, par. Ozorków; kol. 32 dm. , 382 mk. 693 mr. ; karcz. 1 dm. , 4 mr. dwor. W 1827 r. 32 dm. , 208 mk. W 1867 r. istniał jeszcze fol. S. , mający mr. 185 gr. or. i ogr. mr. 39 łąk mr. 4, lasu mr. 124, nieuż. mr. 5, w osad. mr. 13. W skład dóbr przed 1864 r. wchodziły wś 8. os. 31, mr. 693; wś Emilia os. 35, mr. 175; ws Adolfów os. 6, mr. 193. Na początku XVI w. wś Sliwniki należała do par. Solca z której potem wydzielono par. Ozorków. Dziesięcinę dawano kanonii łęczyckiej a pleb. w Solcy tylko kolędę po pół grosza z łanu Łaski, L, B. , II, 354. 2. S. , wś włośc, nad rz. Wartą, pow. częstochowski, gm. Huta Stara, par. Częstochowa o 7 w. na płn. , ma 28 dm. , 227 mk. , 184 mr. W 1827 r. 10 dm. , 53 mk. 3. S. , wś włośc, pow. będziński, gm. Pińczyce, par. Siewierz, 8 dm. , 57 mk. , 97 mr. 4. S. , os. młyn, pow. kielecki, gm. Korzecko, paf. Chęciny. Br. Ch. Słowiki 1. wś i fol, , pow. słupecki, gm. Kleczew, par. Budzisław Kościelny, odl, od

Słowidowo

Sło