1045 mr. roii, 48 mr. łąk, 218 mr. past. i 145 mr. łasu. Lasy świerkowe. Ob. Słone 2. Mt c. Sloiiowicej w XV w. Slanovicze, wś i fol. nad rzką Łaszówką, pow. pińczowski, gm. i par. Kazimierza Wiellj a, odl. 23 w. od Piń czowa. W 1886 r. fol. S. rozl. mr. 438 gr. or. i ogr. mr. 322, łąk mr. 25, pastw. mr. 3, łasu mr. 37, nieuż. mr. 61 bud. mur. 2, z drzewa 7; płodozm. 4 i lOpoI; las nieurzą dzony. Wś S. os. 20, mr. 88. Długosz podaje dwukrotn3 opis S. W pierwszym powiada, iż właścicielem wsi jest Jan Rej, haeres de Szumsko h. Oksza, który Slanoviczo otrzy mał w posagu za żoną, Z łanów kmiecych, zagrod. , karczem, dziesięcinę, wartości do 8 grz w. , pobierała prebenda i kanonia karniowska przy katedrze krakowskiej. W dru gim opisie podaje, iż dziesięcinę, wartości 4 grzyw. , pobierał uniwer83 tet krakowski. Fol. według obu opisów dawat pleban, w Kazi mierzy Długosz, L. B. , I, 56 i II, 144. Weiług Trzecieskiego Żywot R. eja Stanisław Rej, ojciec Mikołaja, posiadał Słanowice z To polą i Bobiuem. W 1581 r. S. , dzierżawione przez Zawichojską więc moze jeszcze wła snośc Rejów, miały 3 łan. km. , 1 czynsz. , 2 kom. z bydłem, 2 kom. bez bydła. Ta sama Zawichojską dzierżawi i Topolą podówczas. Pawiń. , Małop. , 12, 442. Br. Ch. Sto nówka 1. w górnym biegu Sestratyii zwana, rzeka, bierze początek w pow. krze mienieckim; od Podzamcza płyniena płn. przez Radziwiłłów do Sestratyna, gdzie od praw. brzegu zabiera strugę Biała Krynica nad pływającą od Krupca i zwraca się na płn. zach. od fol. sestratyńskiego płynie granicą pow. brodzkiego, poczem wchodzi na obszar Korso wa. Przyjąwszy od praw. brzegu pot. Sytenkę skręca na zachód, przepływa Lesz niów, tworząc staw, a wyszedłszy z niego na granicy Leszniowa, Grzymałówki i Szczurowic wpada do Styru od praw. brzegu. W miejscu tym było dawniej rozległe stawisko, dziś mokradła, spławami zwane. Długość bie gu w obrębie Galicyi 15 klm. , całkowita zaś 34 klm. Dolina S. bagnista i moczarowata. Nazwa rzeki często bywa zmienianą na Łonówkę par. Sestratyn lub Sławnie ob. Ra dziwiłłów, 2. S. mylnie, lewy dopływ Ol szy al. Olzy, na Szląsku austr. Ma być Stonawha ob. . Br. G. Stonowka, słoboda nad rz. Oskołą, pow. nowooskolski gub. kurskiej, ma 670 dm. , 3134 mk. , szkołę, 7 nieznacznych jarmarków. Słonowo 1. łączka na Łagiewnikach, pow. kościański. 2. S. , pow. obornicki i wrzesiński, ob. Słomowo, Słońsk, 1185 cörstrum Zlonense, wś włośc, nad Wisłą, pow. nieszawski, gm. i par. Raciążek. Leży w nizinie nadwiślańskiej, lewe1 go brzegu rzeki, w pobliżu Ciechocinka, przy drodze z Nieszawy do Torunia. Posiada dom modlitwy ewang. , szkołę początkową, 35 dm. , 248 mk. , 1599 mr. Na obszarze wsi jezioro, mające do 9 mr. obszaru. W 1827 r. S. wś rząd. , miała 32 dm. , 283 mk. Był tu dawniej kościołek filial, katol, , podupadły ze starości w początkach bieżącego wieku. Istnieją tu źródła słone, z których wywarzano sól zapewnie jeszcze w czasach przedhistorycznych. Zdawna tu istniał też gród książęcy, zapewne mający na cełu odpieranie najazdów pruskich. W 1185 r. ks. Leszek Lesco nadaje castrum Zlonense cum omnibus appendiciis ejus kollegiacie P. Maryi we Włocławku Kod. Mucz. Rz. , II, 5. Po sprowadzeniu Krzyżaków oddal im Konrad S. z okolicznemi wsiami, jak to widać z układu zawartego w 1235 r. 17 paźdz. , którym Krzyżacy ustępują Dobrzynia za Nieszawę Starą pod Toruniem z okolicą a pozostawiają sobie Słońsk z warzelnią soli. Książę zastrzegł sobie tylko 14 korcy soli i 4 biskupowi. Mimo to jednak na akcie nadania wsi Ostrowsko kościołowi w Gnieźnie przez ks. Konrada in colloquio Pomuzow podpisał się Syraon kasztel, de Slonsk Kod. Wielk. , 229. Następnie kasztelania słońska wraz z Gniewkowem stanowi dział Kazimierza, syna Ziemomysła ks. kujawskiego Janko z Czarnkowa, 22 rozdz. . Książęta kujawscy Przemysław i Kazimierz, pożyczywszy pieniędzy od bisk. kujawskiego, oddali mu w zastaw za 40 grzyw, ziemię słońska, Gniewków i Wielką Wieś a za 100 grzyw, sam Słońsk. Wynikłe ztąd spory zakończył układ w 1311 r. Kod. Mucz. Rz. , II, 641. Niema śladuby S. posiadał kiedy prawo miejskie. W reg pobor, z 1585 r. wieś kościelna 8. zostaje jako starostwo w posiadaniu wojewodziny orzeskokujawskiej, która płaci od 3V3 ł 4 zagr. , 4 osad. , 3 rybak. Pawiń. , Wielkop. , I, 250. Dykcyonarz Echarda Siarczyński nazywa S. miastem i stolicą powiatu w ziemi dobrzyńskiej. W 1771 r. S. był dzierżawą królewską, w ręku Ignacego Kościeleckiego, który płaoił 625 zł. kwarty Płata wojska, 1771 r. . S. stanowił do końca XVIII w. kasztelanią mniejszą. Ostatnim kasztelanem był Kajetan Sierakowski, mianowany 1787, zmarły 1841 r. Bank Polski, administrując warzelniami ciechooińskiemi, zamierzał wznowić i w 8. produkcyą soli. Część 8. została wcielona do rozwijającego się zakładu kąpielowego w Ciechocinku. Bługosz opisując pod 1043 r. walkę Kazimierza z Masła wem powiada, iż ten ostatni schroniwszy się do Prus podbudził do walki Prusaków, Jadźwingów, Slunenses i inną dzicz ziemi pruskiej. Kromer powtarzając ten szczegół odnosi nazwę Slunenses do mieszkań

Słonowice