Thoma, Stanislaus, Beniamyn, Przosna i Preczslaus, bracia fratres patrueles i dziedzice S. Kod. Wielk. , 1472, 1692. Kościół p. w. św. Wojciecha wystawił tu Wojciech z Tu rzy, pleban w Turku, lecz wkrótce potem przyłączył go w 1440 r. jako filię do parafii w Turku, obsadziwszy tylko wikaryusza. We dług Lib. Ben. Łaskiego I, 258 parafia S. stanowiła jedne całość z par. Turek i zarzą dzaną była przez wikarego. Dziesięcinę z ła nów folw. w S. Górnym i Kościelnym pobie rał wikaryusz, kmiecie zaś dawali mu tylko kolędę. Według reg. pob. pow. sieradzkiego z r. 1553 S. leżał w par. Psary. Z jednej części Andrzej płacił od ly łanu, 6 rybaków, Chróściel zaś od 2V3 łan. W 1576 r. 5 łan. i 7 rybaków Pawiński, WielkopoL, II, 224. Według wizyt. Wincentego de Seve z 1608 r. dziedzicami wsi byli Stanisław Słomowski h. Grzymała i Wojciech Podleski; kościołem zarządzał wikaryusz. W 1728 r. kościół ten wcielony został do par. Psary. Br. Ch. Słoiiiówko, wś, pow. wrzesiński, o 5 klm. na płn. od Wrześni par. , poczta i st. dr. źel. . Graniczy z Słomowem; 11 dm. , 86 mk. kat. i 97 ha 93 roii. Powstało w r. 1845 w skutek regulacyi stosunków włościańskich. Słoniowo 1. niekiedy Sionowo, Sianowo r. 1356, Szlomowo r. 1361, Czlomowo, Sianowo wś i fol, , pow. obornicki, o 8 klm. na płd. zach. od Rogoźna. Graniczy z Nienawiścią, Boguniewem, Parkowem, Szczytnem i Pacholewem; par. i poczta w Parkowie, st. dr. źel. w Rogoźnie. W r. 1356 Maciej, sołtys obornicki, zakładając pod Obornikami kościół pod wez. św. Ducha, przekazał mu z 4 łanów, które posiadał na S. , dziesięciny w ilości 16 groszy. W 1361 r. Gerwart z S. pozywał opata oborskiego Obra o Stare Kramsko w kasztelanii zbąszyńskiej, król atoli przysądził tę majętność opatowi. Gerwart ten był podłowczym poznańskim w r. 1372, a stolnikiem w r. 1396 97. W r. 1511 siedzieli na S. Głuszewscy, a w r. 1580 Sobeccy i Żyliccy; Andrzej Sobocki posiadał 2 półłanki osiadłe i 1 zagrod. , a Jerzy Żylicki też 2 półłanki i 3 zagrod. Późniejszymi dziedzicami byli Kołaczkowscy, Łąccy, Mycielscy, Lipscy i Bojanowscy, Na początku bieżącego stulecia wchodziło S. Wskład dóbr boguniewskich i należało do szambelana Aleksandra Bojanowskiego, później zaś do rządu pruskiego fiskus. Podczas odwrotu armii francuzkiej w r. 1813 zaszła pod S. potyczka z wojskiem ruskiem. Przy rozkopywaniu wzgórza, zwanego Koci Sad, znaleziono szczątki żelaznych łańcuszków. Na obszarze sterczy okop podłużny z śladami grodziska. Kościół p. w. Wniebowzięcia N. Maryi P. założyli w r. 1396 i uposażyli Gerwart i Piotr ze S. Kod. Wielkop. , n. 1968; w miejsce starego Jan Łącki, kaszt, kaliski, wystawił nowy w r. 1726. Bractwo Szkaplerza zaprowadzone tu było w r. 1746, Kościół ten zrujnowany, wcielony został jako filia do Parkowa. Par. słomowską składały Boguniewo, Nienawiść, S. , Szczytno i nieist niejące już Zalesia r. 1580. Księgi kościel ne zaczynały się od r. 1717. O szkole i szpi talu wspominają wizyty z r. 1628 i 1728. Obecnie wieś razem z folw. 6 dm. , 96 mk. mają 29 dm. , 319 mk. 301 kat. , 18 prot. i 567 ha 432 roii, 52 łąk, 35 lasn; czysty docli. z ha roii 12 14, z ha łąk 18 02, z ha lasu 1 17 mrk. Fol. ma 222 69 ha obszaru; właścicielem jest Hipolit Turno, dziedzic Objezierza. 2. S. , niekiedy Shnoioo, mylnie Smołowo wś, pow. wrzesiński, o 3 klm. ku płn. od Wrześni par. , poczta i st. dr. żeL, graniczy z Słomówkiem, Sokołowem i Psarami; ma 29 dm. , 307 mk. 302 kat. , 5 prot. i 198 ha 181 ha roii. Oko ło r. 1523 istniał w S. dwor szlachecki, skła dający dziesięcinę prob. wrzesińskim, którzy z łanów km. pobierali mesznego po 2 korce żyta i tyleż owsa; zaś proboszczom czerniejewskim dawano małdraty po 6 kor. pszenicy, tyleż żyta, 3 miarki owsa i 6 groszy; jeden atoli z tych łanów opłacał się probosz. wrze sińskim Łaski, L. B. , I, 29, 37. W r. 1579 było tu 77 łan osiadł, i 1 zagrod. ; około r. 1620 należało S. do Działyńskich, później do Ponińskich, dziedziców klucza wrzesińskiego, 3. S. 9 dezerta niegdyś do Karsewa, w pow, gnieźnieńskim, w okolicy Żydowa. 4. S. 9 pow. obornicki, ob. SloniawhL JE Cah Słoniowo, niem. Euedigskeim dok. 1405 r, Słomów, Slomnaii, Sloinpfiow, Slommau, dobra ryc, pow. toruński, st. p. Przeczno 3 klm. odl. , st. kol. Chełmża 12 5 klm. odl. , par. katŁąźyn, 354 ha obszaru 4 łąk, 350 roii ornej. W 1885 r. 6 dm. , 26 dym. , 151 mk. , 147 kat. , 4 ew. Za czasów krzyżackich należało S. do komturstwa starogrodzkiego ob. Kętrzyński, o ludn. pol. , str. 75. Według krzyżackich ksiąg szkodowyeh z r. 1414 poniosło S. 100 grzyw, straty. Kś. Fr. Slona5 rzeczka w gub. ekaterynosławskiej, lewy dopł. Buzułuku, prawego dopł. Dniepru. Stona al Słony 1. potok, wypływa na gra nicy gra. Huty Gogołowskiej pow. jasielski i Kamienicy Górnej pow. pilzneński, w Dro bnym lesie; płynie na zachód granicą Kamie nicy Górnej a Huty Gogołowskiej, Januszko wie i Woli Brzosteckiej, następnie przez Wo lę Brzostecka, Nawsie Brzosteckie i Brzostek, poniżej którego wpada do Wisłoki z prawego brzegu. Długośó 8 klm. 2. S. al. Słonna, struga, wpada z praw. brzegu do pot. Adyszowa, dopł. Sanu, w obrębie gm. Monasterzec, pow. liskim. Por. Słony. Br. G, Słona wś, pow. brzeski, par, Zakluczyn

Słomówko

Słonio

Ston