Sławin, wś i fol. , pow. lubelski, gm. Ko nopnica, par. Lublin odl. 4 w. . W 1827 r. było 27 dm. , 198 mk. W 1884 r. fol. S. rozl. mr. 251 gr. or. i ogr. mr. 205, łąk mr. 11, past. mr. 21, lasu mr. 6, nieuż. mr. 8; bud. mur. 5, z drzewa 2; płodozm. 8 pol. ; pokłady wapna. Wś S. os. 16, mr. 178; wś Wola Sła wińska os. 6, mr. 129; os. Dąbrówka os, 1, mr. 5; os. Zimne Doły os. 1, mr. 3. S. wspo mniany jest w liczbie posiadłości Dzierzka Dirsconis, kanon. u św. Floryana w Krako wie, i brata jego Hostasyusza, którym Wła dysław Łokietek pozwala w 1330 r. ich wsi przenieść z prawa średzkiego na magdebur skie Kod. Małop. , II, 275. W połowie XV w. S. , wś w par. Lublin, własność Mikołaja Dzika h. Doliwa, miała w jednej części 8 łan. km. , z których płacono dziesięcinę, wartości 7 grzyw. , archidyakonatowi lubelskiemu, druga część 7 łan. płaciła dziesięcinę, wartości 6 grzyw. , pleb. w Meglewie. Fol. rycerski pła cił dziesięcinę parafii w Lublinie Długosz, L. B. , I, 201 i II, 537. Według reg. pob. pow. lubelskiego z r. 1531 wś S. płaciła po boru od 3 łanów i młyna o 2 kołach. W 1676 r. S. był własnością Andrzeja Dydyńskiego. We wsi było 51 poddanych Pawiński, Małop. , 347 i dod. 29a. Br. Ch. Sławin 1. wś i dwór, pow. odolanowski Ostrowo, o 13 klm. na płn. wschód od Mik sztata, na lew. brzegu Ołoboczki dopł. Pro sny, wprost ujścia Baryczki; par. Gostyczyna, szkola w miejscu, poczta w Ołoboku, st. dr. żel. w Ostrowie o 17 klm. W r. 1336 pi sał się Wawrzyniec z S. ; w r. 1579 należał S. do Floryana Szyszkowskiego, a w r. 1618 do Anny Orzelskiej; było wtedy 4 1 2 łan. osiadł. i 1 zagr. Wieś ma 24 dm. , 223 mk. 1 prot. i 152 ha 135 roli, 3 łąk, 3 lasu; czysty doch. z ha roli 9, 79, z ha łąk 18, 80, z ha lasu 0, 78 mrk. Dwór z młynem Sławińskim i Zamo ściem ma 7 dm. , 155 mk. 142 kat. , 13 prot. i 410 ha 234 roli, 28 łąk, 202 lasu; gorzelnia, młyn i cegielnia. Właścicielami byli około 1885 r. spadkobiercy po Józefie Szczep kowskim. Niektórzy rozróżniają S. Stary od Nowego. 2. S. ob. Sławiński Młyn, Sławienko i Sławno. E. Cal. Sławinek, wś, fol. i zakład kąpielowy nad rzką Czechówka al. Dąbrowicą dopł. Bystrzycy, pow. lubelski, gm. Konopnica, par. Lublin. Leży na zach. pln. od Lublina 4 w. , po za Wieniawą przedmieściem Lublina, na lewo od drogi bitej warszawskolubelskiej, w malej kotlinie otoczonej wzgórzami. Są tu pokłady wapienia i źródła wody żelazistej, zbliżonej składem do źródeł Nałęczowa odl. o 16 w. . S. leży pomiędzy Sławinem i Sławińską Wolą. Fol. ma 663 mr. 472 mr. roli, 27 łąk, 16 past. , 130 lasu, 18 nieuż. , wieś zaś 13 os. , 169 mr. W 1827 r. było 18 dm. , 110 mk. S. powstał zapewne dopiero w XVIII w. na obszarze Sławina. Na początku obecne go stulecia należał do Heislera, bankiera lu belskiego od którego nabył w 1819 r. Paweł Wagner; od jego sukcesorów nabył tę po siadłość w 1879 r. Stanisław Mędrkiewicz. Na źródła tutejsze pierwszy zwrócił uwagę Paweł Wagner, na żądanie którego poddał je analizie aptekarz Hincz. Rozbiór i próby przez lekarzy czynione wykazały własności lecznicze wody, skutkiem czego urządzono przy źródłach łazienki. Lekarz lubelski Wilhelm Wilson, stwierdziwszy na sobie skuteczność kąpieli, ogłosił swe Obserwacye w 1859 r. i nadał rozgłos zakładowi, jaki otwarto w 1860 r. Przeważną część gości stanowili i dotąd sta nowią mieszkańcy Lublina, dojeżdżający tu omnibusem na kąpiele. Brak mieszkań i wy gód jest powodem, że mała tylko liczba osób przybywa tu z dalszych stron. W ostatnich latach dopiero, kiedy rozwój Nałęczowa ode brał gości Sławinkowi, zaczęto wprowadzać ulepszenia w urządzeniu kąpieli i mieszkań. Źródła tutejsze wypływają z pokładów szare go, wapiennoglaukonitowego marglu, należą cego do formacyi kredowej. Według badań i analizy dokonanej w 1881 z. przez p. Ant. Orłowskiego, ówczesnego asystenta katedry chemii w instytucie agronomicznym w NowejAleksandryi, źródło główne, przy stałej tem peraturze 7, 6 R. , dostarcza na godzinę 2620 litrów wody. Głównemi częściami składowemi są dwuwęglan wapniowy O, 351, magnowy 0, 100, dwuwęglan tlenku żelaza 0, 040, bezwodnik kwasu krzemowego 0038. Ciał organicznych było 0, 024. Drugie źródło, zwane Kazimiera, ma podobny bardzo skład. O źródłach tych i ich lekarskiem znaczeniu pi sali Gazeta warszawska z 1854 r. No 193, Tygod. lekarski z 1856 r. ,, S. i jego wody mineralne, str. 193, Karpiński aptekarz Rozbiór wody żelaznej sławinkowskiej Tyg. lekar. z 1857 r. , No 20. Wilh. Wilson O wodach mineralnych żelaznych w S. Tyg. lekar. z 1859 r. , No 177 180, Antoni Orłowski Rozbiór chemiczny wód mine ralnych w S. Lublin, 1882 r. . Prócz tego opisy S, z widokami podał Tyg. Illustr. z 1880 r. , No 229 i Kłosy 1889 r. , sier pień. Br. Ch. Sławińska Wola, wś i fol. , pow. lubelski, gm. Konopnica, par. Lublin odl. 5 w. . W r. 1885 fol. S. Wola, w r. 1881 oddzielony od dóbr Sławin, rozl. mr. 1094 gr. or. i ogr. mr. 750, łąk mr. 9, past. mr. 38, lasu mr. 239, w odpadkach mr. 25, nieuż. mr. 33 bud. mur. 4, drewn. 24, las nieurządzony, pokłady kamienia wapiennego i budulcowego, młyn wodny. Wś włośc. ma 6 os. , 129 mr. W poło

Sławin

Sławinek

Sławińska