chocinek, Obrowo. Droździenicę, Dąbrówkę i Ogorzeliny i obejmować 95 włók. Z tych ma mieć pleban 5 wolnych, sołtys zaś 9 wolnych, od których będzie nam służył jak inni sołtysi w kraju. Od 81 zaś czynszowych mają co rok na św. Marcin płacić po 16 skojców i 2 kury; sołtys będzie od sądów pobierał trzeci grosz, a dwa nam oddawał; arcyb. mają płacić po 2 skojce od wł. Chcemy nadto, aby obywatele wsi wszystko to czynili, co im rozkażą, jako zaciągi wojenne na obronę ziemi przeciw nieprzyjacielowi i pomagali przy budynkach. Mają też we wsi być 2 karczmy, z jednej nam się należy 1 grz. , 1 zaś sołtysowi, z drugiej 1 grz. nam, pół sołtysowi; za łąki będą nam obywatele płacić 4 grz. ; mają też wolność w młynach mleć wszędzie ob. Cod. Belnensis, manuskrypt w Peplinie, str. 6. W 1430 r. nadaje Jost v. Hohenkirch, komtur tucholski, Janowi Rohenbruchowi karczmę w S. z 6 mr. roli; uwalnia go od gdańskiej drogi, którą wszyscy inni karczmarze czynić powinni; płacić będzie tylko 3 wiardunki, od tłoki zaś na zawsze ma być uwolniony tamże, str. 72. Za czasów Rzpltej należał S. do ststwa tucholskiego. Lustracya z 1565 r. opiewa S. , wś kościelna, dzierżawa Jerzego Żalińskiego, ma 62 włók, z których proboszcz posiada 4, zaś 58 osiadłych włók płaci po 20 gr. ; 2 karczmy po 20 gr. od 12 mr. , pewnie karczemnych, 2 gr. , 4 ogrodn, po 2 gr. , 1 kowal 6 gr. , czopowe 45 gr. ob. odpisy w Peplinie. Według taryfy z r. 1648 płacili tu poddani 92 fl. 8 gr. ob. Roczn. T. P. N. w Pozn. , 1871, 184. Lustr, z r. 1664 pisze S. , włók 64, pleb. 4. sołtyskich 6, wybranieckich 2, które wś zastępuje, gburów 13; czyrnsz 123 fl. 25 gr. R. 1695 zastał tu wizytator Jezierski filialny kościół w pruski mur; do prob. należały 4 włóki, za które dzierżawca płacił rocznie 60 fi. , 4 gęsi i 2 kury; za księżę jezioro Medelse, t. j. średnie zwane płacili sołtysi każdy 1 funt wosku. Mesznego dawała wś razem ze sołtysami 40 kor. żyta. Proboszcz lichnowski dojeżdżał co drugą niedzielę ob. str. 206. W 1759 r. nadaje Jan Kierdey, komisarz, Janowi Isbaner 2 włóki, gdzie się przed 24 laty za konsensem Piotra Tuchołki był okupił; sprzedać może je tylko za wiedzą zamku. R. 1770 nadaje starościni tucholska Anna Goltz Janowi Mulzof 1 włókę, na co Piotr Tuchołka jako komisarz r. 1723 dał był konsens; ma także mieć wolne drzewo budulcowe, może 3 razy piwo warzyć i latowym niewodem ryby łowić. Ponieważ Michał Kallas udowodnił, że r. 1699 od ststy tucholskiego dostał 3 puste włóki Muzolfowe, a przywilej jakiś zbrodniarz na śmierć skazany i stracony z sławęcińskiego kościoła był ukradł i zakopał w bagnie, dla tego udziela starościni Anna Goltz konsens na te 3 włóki na wieczno czasy, za czynszem wodług starego zwyczaju, ale od tłoki i nadzwyczajnych ciężarów ma być wolny; może trzymać owiec i bydła tyle, ile będzie mógł wyżywić; wolno mu 3 razy piwo warzyć, latowym niewodem ryby łowić i włóki te sprzedać. R. 1772 nadaje Anna Goltz Janowi Mulzofowi ze Sławęcina 4 włó ki, na których jego poprzednik Piotr Isbaner na własny koszt był wystawił budynki, we dług dyspozycyi Jerzego Albrechta Jaskowskiego, ststy tucholskiego, z r. 1729 ob. Wyciągi kś. Kujota w Peplinie. W 1588 r. był tu luterski pastor ustanowiony, ale kościół pozostał w ręku katolików ob. Gesch. d. Kr. Flatow von Schmitt, str. 62. Kś. Fr. Sławęcinek, kol. i fol. , pow. koniński, gm. Sławoszewek, par. Ślesin, odl. od Konina 14 w. ; kol. ma 3 dm. , 38 mk. ; fol. 3 dm. , 40 mk. W 1827 r. było 10 dm. , 60 mk. Fol. S. , w 1869 r. oddzielony od dóbr Goranin, rozl. w 1882 r. mr. 195 gr. or. i ogr. mr. 175, łąk mr. 14, nieuż. mr. 6; bud. mur. 4, z drzewa 4; płodozm. 9pol. Sławącinek al. Słabęcinek, Sławęcin Mniej szy, urzęd. Slabencinek, w r. 1505 Slavaczino, w r. 1583 Slawęczinko Grodzkie, wś i fol. , pow. inowrocławski, o 4 klm. na płn. zach. od m. powiat. , graniczy z Sławęcinem; par. Koście lec, poczta i st. dr. żel. w Inowrocławiu; wraz z fol. 3 dm. , 53 mk. i 100 ha, z którym tworzy okrąg wiejski, ma 7 dym. , 96 mk. 89 kat. , 7 prot. i 184 ha 160 roli. S. był królew szczyzną już w r. 1480; w r. 1505 zastawił ją król Aleksander ze ststwem inowrocławskiem Stanisławowi Jarockiemu Kod. Dypl. Rzysz. , II, 977. W 1565 r. siedziało 2 kmieci na ła nie i dawali czynszu 2 zł 24 gr. ; z fol. , mają cego 4 1 2 łanów, było dochodu 73 zł. 24 gr. Lustr. V, 298; w 1583 r. był tu 1 łan osiad. i 2 zagrod. W r. 1771 opłacał S. 100 złp. kwarty; trzymał go wówczas Antoni Dąmb ski, woj. brzeskokujawski; po r. 1793 rząd pruski wcielił S. do domeny inowrocławskiej. Właścicielem obecnym fol. jest Manfred Guradze. E. Cal. Sławęcińskie Holendry, ob. Sławęcin, Sławhorod al. Sławhorodek, sioło nad rzkami Korową i Pożnią, pow. achtyrski gub. charkowskiej, o 40 w. na płn. od Achtyrki, ma 340 dm. , 2312 mk. , Małorusinów, cerkiew, cukrownią, warzelnią saletry, 4 jarmarki. Założone w końcu XVII w. , posiadało niegdyś warownią. Sławianiszki 1. pow, trocki, ob. Felicyanowo, 2. S. , wś, pow. wiłkomierski, gm. Kupiszki, o 73 w. od Wiłkomierza; stacya dr. żel. lipaworomeńskiej, na przestrzeni Radziwiliszki Kałkuny, pomiędzy st. Subocz o 18 Sławęcinek Sławęcinek Sławącinek Sławęcińskie Sławhorod Sławianiszki